Νέα κυκλοφορία: Ντάγκο της Ναταλίας Καραγιάννη
Το Ντάγκο πραγματεύεται τον θάνατο ενός δεκαεννιάχρονου Έλληνα μετανάστη στην Τασμανία το 1956, μια εποχή όπου η πολιτική μετανάστευσης της Αυστραλίας ήταν ακόμα δημοσίως ρατσιστική. Πριν μερικά χρόνια, στα ογδόντα του, ο πατέρας μίλησε για τον αδερφό του για πρώτη φορά, αρθρώνοντας το όνομά του. Έως τότε, το όνομα δεν είχε ειπωθεί ποτέ. Το κείμενο είναι κατ’αρχήν ένας στοχασμός γύρω από το ανείπωτο όνομα, ένα όνομα που απαντάται συνεχώς και που συνεχώς αποφεύγεται. Η αποφυγή του ονόματος των νεκρών εντάσσεται και στα ήθη των Αβορίγινων της Τασμανίας (και ολόκληρης της Αυστραλίας): το φαινόμενο ονομάζεται “λόγος αποφυγής” από τους εθνογλωσσολόγους. Εκκινώντας από τούτη τη συμπτωση, αλλά και από άλλες που καθ’οδόν αναδύονται από ηχητικά και πτικά ντοκουμέντα της εποχής, το κείμενο καθιστά, επίσης μια εξερεύνηση της συνάντησης των σχεδόν εξοντωμένων Μαύρων της Τασμανίας και των Ελλήνων που καταφτάνουν εκεί το 1956 ως άλλοι Μαύροι. Η λέξη Ντάγκο είναι εφεύρεση και προέρχεται από την υποτιμητική ονομασία Ντέιγκο που απευθύνονταν στους Ισπανόφωνους, Πορτογάλους, Ιταλούς και, ενίοτε, Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ. Σπανίως, χρησιμοποιούνταν και στην Αυστραλία, όπου η πιο κοινή ονομασία για τους Έλληνες ήταν Ουόγκ. Το κείμενο έχει δουλευτεί ως ηχητική εγκατάσταση με τους Αγγελική Παπούλια, Δήμητρα Κατιώνη (ανάγνωση) και Χρήστο Μπάρμπα (μουσική). Υπ’ αυτήν τη μορφή έχει παρουσιαστεί ζωντανά στο ΚΕΤ στην Αθήνα και στο Πικάπ στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 2023 και εκτεθεί στο Μουσείο Ισλαχανέ τον Απρίλιο του 2024, ενώ το 2025 εκτίθεται στο Μουσείο Α. Χατζημιχάλη στην Πλάκα.
Στοιχεία βιβλίου:
ISBN: 978-618-5463-98-4
Αριθμός σελίδων: 64
Διαστάσεις: 23Χ14
Τιμή: 9,54
Επιμέλεια: Πέτρος Σκυθιώτης
Έτος έκδοσης: 2025
Είδος: Ποίηση
Δείγμα γραφής:
1. Γράμμα με κλειστό το στόμα
Μάνα πατέρα, αφού με διώξατε
έφτασα ασφαλώς.
Μακρύ ταξίδι μες στα λεωφορεία, εμετοί,
κερασμένα τσιγάρα.
Σύντομα έφτιαξα πληθυντικό.
Βρωμάγαμε, όλα καλά.
Στον Πειραιά δεν είχαμε πού να μείνουμε,
κοιμόμασταν παρέα με άλλους απ’ το βουνό
απάνω στα χαρτόνια που μαζέψαμε.
Μπήκαμε στο καράβι μετά από μια εβδομάδα,
η πίτα της μάνας είχε τελειώσει.
Νερό γλυφό σταγόνα σταγόνα
από τη βρύση του καταστρώματος.
Δεν ξέρουμε κολύμπι.
Ούτε μας δείρανε, ούτε τους δείραμε, όλα καλά.
Γεννήθηκε μωρό στο πλοίο, έσκουζε έσκουζε η γυναίκα.
Μου λείπετε, σας λείπω, όλα καλά.
Φοβάμαι, φοβάστε, όλα καλά.
Είμαι νέος, είστε γέροι, όλα καλά.
Σας ασπάζομαι, ο πολυαγαπημένος σας γιος, γιατί με διώξατε,
όλα καλά.
Η Ναταλία Καραγιάννη (Παρίσι, 1972) είναι συγγραφέας και εικαστικός. Ολοκλήρωσε σπουδές νομικής και πολιτικών επιστημών και κατέχει ένα διδακτορικό στην κοινωνική και πολιτική θεωρία. Tον Δεκέμβριο του 2023 έχτισε το έργο land-art Karoo Wall (2023) στην έρημο Καρού της Νότιας Αφρικής και παρουσίασε το Ντάγκο στο Ισλαχανέ της Θεσσαλονίκης (2023). Το τελευταίο εκτίθεται στο Μουσείο Χατζημιχάλη στην Πλάκα την Άνοιξη του 2025. Η επόμενη έκθεσή της, με τίτλο Viento, θα λάβει χώρα στην Pahissa del Marquet τον Σεπτέμβριο του 2025. Τα τελευταία της βιβλία είναι η Άλτονα (Περισπωμένη, 2023), το The Idea of Berlin/La ιdea de Berlín (Quack, 2023) και η Αποικία (Άγρα, 2018). Έχει λάβει διάφορες υποτροφίες, εκ των οποίων η τελευταία από την Καταλανική κυβέρνηση πάνω στη μορφή του περάτη. Περισσότερα εδώ: https://nathaliekaragiannis.com/
