Αφιέρωμα στο Καρναβάλι, μέρος έβδομο:
Μασκέ
της Ελευθερίας Δημητρομανωλάκη
(Κεφάλαιο από το μυθιστόρημα SILICON -εκδόσεις Γκοβόστη 2024)
Ο Ανακριτής τη ρωτούσε επίμονα γιατί είχε ντυθεί catwoman.
Η γυναίκα σκεφτόταν. Υπήρχε γιατί στο καρναβάλι; Η έξαρση των μύχιων επιθυμιών σε μορφή αμφίεσης θα μπορούσαν να αναλυθούν στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή, αλλά όχι στην καρέκλα του ανακριτή.
Σκεφτόταν, προετοιμαζόταν, θυμόταν.
Μουσικές, φώτα, κινήσεις, σώματα που έπιναν, που γελούσαν, που ξεχνούσαν πραγματικές ταυτότητες και πραγματικές σκοτούρες.
Προχωρούσε με τον Λουδοβίκο 16ο ανάμεσα στον κόσμο. Μια Marilyn Monroe κοίταζε λάγνα τριγύρω πίνοντας μικρές γουλιές, ενώ ένας Arthur Miller κολλημένος δίπλα της κάτι σημείωνε σε μια χαρτοπετσέτα. Παραδίπλα η Jacky Kennedy φλέρταρε με τον Αριστοτέλη Ωνάση, ενώ κανένας Kennedy δεν υπήρχε τριγύρω. Την ίδια στιγμή η Μαρία Κάλλας συζητούσε πολύ σοβαρά με έναν επιβλητικό τύπο του Matrix προσπαθώντας να κάνει τον Ωνάση να ζηλέψει, ενώ μια παρέα βαμπίρ πείραζαν κάτι μαζορέτες. Λίγο πιο πέρα μια κοκκινοσκουφίτσα είχε στριμωχτεί στην αγκαλιά ενός πολύ κακού λύκου, δείχνοντας να το απολαμβάνει. Τους πλησίασε μια Κλεοπάτρα με το χαμόγελο της Κόμισσας και ο Κόμης δίπλα ντυμένος ρομπότ. Οι αγκαλιές και οι φιλοφρονήσεις έδωσαν και πήραν περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Η μουσική δυνάμωσε, τα φώτα χαμήλωσαν. Ζευγάρια λικνίζονταν ηδονικά και μάλλον παράτολμα στον ρυθμό της μουσικής. Τριγύρω, χορευτικά show έκπληξη υποδαύλιζαν ασίγαστους πόθους στο θερμό ημίφως. Πληρωμένα γυμνά ή ημίγυμνα σώματα σε σεξουαλικό μυστήριο για όλα τα γούστα. Σεμνό, σαδομαζοχιστικό, κλασικό, υπαινικτικό, απροκάλυπτο, όλα στροβιλίζονταν στη λαγνεία. Μια γυμνή γυναίκα πάνω σε κάθισμα με μεταλλική πλάτη σαν εργαλείο βασανιστηρίου, με τα ολόγυμνα πόδια της να είναι τελείως ανοιχτά, δεμένα στα πόδια του καθίσματος. Ένα θεόρατο μαύρο ον με δερμάτινη φόρμα έπαιζε τελετουργικά μ’ ένα ψαλίδι ανάμεσα στα πόδια της κι έχωνε το μαύρο χέρι του στο βάθος των μηρών της. Σταγόνες αίμα έσταζαν μία μία πάνω στο λευκό δάπεδο, ενώ το σκοτεινό ον έγλειφε τους ματωμένους μηρούς.
Το θυμόταν ξεκάθαρα, το αιματηρό σαδομαζοχιστικό θέαμα είχε πάρει μέσα της τεράστιες διαστάσεις. Επιτακτικά αναζητούσε διέξοδο ψάχνοντας έξοδο κινδύνου, σαν να ήταν η ίδια που της κάρφωναν το μαχαίρι στα σπλάχνα. Βγήκε από το συνωστισμό των θεαμάτων, πνιγόταν, ήθελε να πάρει αέρα. Άνοιξε μια πόρτα, κατέβηκε κάτι σκάλες και βρέθηκε μπροστά σε μια ξύλινη είσοδο με τζαμαρία από πλέξιγκλας. Πάγωσε. Σώματα μαινόμενα. Δεν καταλάβαινε τι γινόταν. Κάτι ακατάληπτο, αυτή ήταν η αίσθηση, ακατάληπτο. Μήπως δεν ήταν άνθρωποι; Για μια στιγμή αυτό σκέφτηκε. Τότε ένα γυναικείο κεφάλι βγήκε από την πάλη και την κάρφωσε μανιασμένα με το βλέμμα, το κεφάλι πασαλειμμένο με αίμα, ενώ από κάπου ένας κόκκινος πίδακας ξεπετιόταν. Ήταν αλλόκοτο, σαν μάχη ψηφιακού παιχνιδιού. Σαν να ήταν ψεύτικο, αλλά πολύ πραγματικό ταυτόχρονα. Μήπως είχαν κυκλοφορήσει τίποτε ασυνήθιστες ουσίες και οδήγησαν σε γενικό όργιο; Μήπως κάτι ξέφυγε του ελέγχου προκαλώντας τη φρίκη μπροστά στα μάτια της;
Τουλάχιστον είχε αρχίσει να θυμάται.
Καθόταν απέναντι από τον Ανακριτή που την κοιτούσε διαπεραστικά κι επίμονα. Όμως δεν μπορούσε, δεν γινόταν να του πει όλα όσα σκεφτόταν για τους φίλους της. Σκεφτόταν πως ο εκμαυλισμός των ενστίκτων εξουσίας και δύναμης, αυτό το δίπολο αρωγός της σεξουαλικότητας, είχε συρθεί στο αποτρόπαιο. Η διέγερση στο ακρότατο σημείο, εκεί όπου η απόλαυση συναντά την ναρκισσιστική ηδονή του σαδισμού και παρασύρει στο ειδεχθές. Οι Κόμηδες σίγουρα υπολόγιζαν στο ότι η ενθύμηση αυτών των ηδονών θα έφερνε νέες συνεργασίες και συμμαχίες ή θα εδραίωνε παλιότερες. Άραγε υπολόγιζαν και στη διενέργεια φόνων ή στη συγκάλυψή τους; Όχι, αυτό δεν μπορούσε να το πιστέψει η catwoman.
Ο Ανακριτής τελικά μίλησε.
«Λοιπόν; Τι έγινε; Θα μας πείτε; Και πώς σας ήρθε να ντυθείτε catwoman; Μήπως για να μηδενίσετε τις πιθανότητες ν’ αφήσετε το dna σας στον χώρο; Μπορείτε να κατεβάσετε την κουκούλα από το κεφάλι σας;»
Έσπρωξε προς τα πίσω τη μαύρη εφαρμοστή κουκούλα που την έκανε να μοιάζει με παμπόνηρη γάτα και φάνηκαν τα μαλλιά γύρω από το πρόσωπό της. Η όλη εικόνα ανέδιδε ξαφνικά μια παρουσία αθωότητας. Αλλά ο Ανακριτής δεν επηρεαζόταν από κάτι τέτοια κι ήξερε καλά πως μια στιγμή αθωότητας δεν σημαίνει τίποτα. Και μάλλον είχε δίκιο, αφού ακόμη και ο πιο στυγνός εγκληματίας έχει στιγμές που δείχνει ανυπεράσπιστα αθώος και μπορεί να παραπλανήσει ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του.
Και πράγματι, του ήταν αδύνατον να επηρεαστεί από την αθωότητα της στιγμής, γιατί τα χέρια της ανακρινόμενης, τα γάντια της catwoman ήταν ποτισμένα στο αίμα του θύματος…
Η Ελευθερία Δημητρομανωλάκη είναι συγγραφέας, επίσης θεωρητικός κινηματογράφου και λογοτεχνίας με ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον για την αφήγηση, τη σημειωτική και τις διακειμενικές σχέσεις μεταξύ τεχνών λόγου και εικόνας. Είναι πτυχιούχος Νομικής Σχολής (ΕΚΠΑ) και κάτοχος Master & PhD (Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού). Η παράλληλη ερευνητική, λογοτεχνική και επαγγελματική πορεία – ως casting director και σκηνοθέτης -οδήγησε στην έκδοση τεσσάρων αφηγηματικών μελετών για το σενάριο, τη δημιουργική γραφή, τη σημειωτική σχέση λογοτεχνίας-κινηματογράφου και για το βλέμμα της κάμερας ως σημαίνουσα γλώσσα. Από το 2021 είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, με ερευνητικό αντικείμενο τις προσαρμογές λογοτεχνικού έργου στην ελληνική κινηματογραφία.
Είναι συγγραφέας τριών μυθιστορημάτων:
- ‘’Η ηγεμονία της ευτυχίας’’ (2006), εκδ. Μεταίχμιο. (Υποψήφιο για το Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, στη μικρή λίστα του περιοδικού Διαβάζω ∙ υποψήφιο για το Athens Prize for Literature του περιοδικού Δέκατα, στην ευρεία λίστα)
- ‘’Ο δρόμος του όρκου’’ (2012), Βορειοδυτικές εκδόσεις.
- ’’Silicon’’ (2024), εκδ. Γκοβόστη.
Έχει διασκευάσει ως θεατρικό τη νουβέλα του Μιχάλη Σπέγγου ‘’Μπάμπουσκα’’(2012) Βορειοδυτικές εκδόσεις, το οποίο και σκηνοθέτησε η ίδια στο Ιωνικό Κέντρο Σπουδών (2012). Ως ακαδημαϊκή ερευνήτρια συμμετέχει τακτικά σε συνέδρια -πανελλαδικά και παγκόσμια – έχει πλούσια επιστημονική αρθρογραφία, έχει δώσει πάνω από σαράντα διαλέξεις, ενώ άρθρα της για τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία έχουν δημοσιευθεί στην Ελευθεροτυπία, το Βήμα, το TVXS, και τακτικά στο περιοδικό Αναγνώστης. Είναι μέλος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας. Η πλήρης εργοβιογραφία της ως σκηνοθέτιδα και casting director, ως ακαδημαϊκή ερευνήτρια και ως συγγραφέας (μαζί με τις κριτικές στο λογοτεχνικό έργο της) αναρτώνται στην πλατφόρμα Academia.edu.
