Αφιέρωμα στις απόκριες, μέρος 5ο: Αθηναϊκή αποκριά και Καρναβάλι Μεταξουργείου
Γράφει ο Σωκράτης Μπουζούκας
(Φέτος το αυτοοργανωμένο Καρναβάλι του Μεταξουργείου θα πραγματοποιηθεί αυτή την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025, στους δρόμους γύρω από την Πλατεία Αυδή και ως κάτω το Γκάζι)
Όσο και αν φαίνεται περίεργο κάποτε στην Αθήνα οι Απόκριες ήταν ένα μεγάλο γεγονός. Στην προεπαναστατική Αθήνα τέτοιες μέρες οι Αθηναίοι ντύνονταν αρχαίοι Έλληνες, παπάδες, Φράγκοι και Τούρκοι. Βέβαια η εκκλησία τιμωρούσε όσους ντύνονταν ιερείς. Οι Οθωμανοί διασκέδαζαν και μάλιστα έδιναν τα ρούχα τους στους Αθηναίους που ήθελαν να μασκαρευτούν σε Τούρκους.
Και μετά την επανάσταση συνέχισαν να μασκαρεύονται αλλά δεν ήταν το μόνο που έκαναν.
Την περίοδο εκείνη υπήρχαν και όμορφα έθιμα που ξεκινούσαν με το άνοιγμα του Τριωδίου μέχρι την Καθαρά Δευτέρα.
Αυτά ήταν:
- Η Γκαμήλα ήταν μια κατασκευή, με κεφάλι από νεκρό ζώο συνήθως αλόγου όπου τα σαγόνια του ανοιγόκλειναν με την βοήθεια ενός σχοινιού. Το κεφάλι ήταν στηριγμένο επάνω σε ένα ψηλό ξύλο. Όλη η κατασκευή ήταν καλυμμένη με κουρέλια και από κάτω τους βρίσκονταν δυο άτομα που έκαναν τα πόδια του ζώου. Υπήρχε και ένας τρίτος ο καμηλιέρης που συνόδευε το ζώο μέσα στην πόλη. Υπό τους ήχους μουσικής η Γκαμήλα χόρευε αλλά πολλές φορές με το περίεργο στόμα της έκλεβε φρούτα από τα μανάβικα.
- Το γαϊτανάκι ήταν ένα ψηλό κοντάρι που από την κορυφή του βρίσκονταν δεμένες δώδεκα χρωματιστές κορδέλες. Κάθε κορδέλα κρατούσε από ένας χορευτής. Καθώς χόρευαν τυλίγονταν γύρω από το ξύλο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διάφοροι χρωματιστοί συνδυασμοί.
- Τα ρόπαλα δεν είχαν καμία σχέση με τα ρόπαλα τα πλαστικά που θα αναλύσουμε παρακάτω, απλά ήταν ακροβατικές επιδείξεις από ζογκλέρ που φορούσαν αρχαιοελληνικούς χιτώνες και δούλευαν σε τσίρκο του εξωτερικού.
- Τα Ταράματα ήταν μεταμφιεσμένοι που φορούσαν προβιές ζώων, είχαν βαμμένα τα πρόσωπα τους με στάχτη και έτρεχαν στους δρόμους της πόλεις βγάζοντας κραυγές, ενώ παράλληλα κρατούσαν διάφορα αντικείμενα ώστε να δημιουργήσουν κρότους με αποτέλεσμα να προκαλέσουν το διώξιμο του κακού από την κοινότητα. Θεωρούνται λείψανα της Βακχικής πομπής που ακολουθούσαν τον θεό Διόνυσο κατά τις εορτές του στην αρχαιότητα. Μπορείτε να δείτε πως ήταν τα ταράματα στο έργο του ζωγράφου Νικόλαου Γύζη που βρίσκεται στο μουσείο της πόλεως των Αθηνών.
- Η πομπή του γάμου που ήταν μια κωμική αναπαράσταση μασκαράδων του μυστηρίου της εκκλησίας. Αναπαριστούσαν τους συμπέθερους, βαμμένοι με έντονα χρώματα στο πρόσωπο, ντυμένοι με παλιά και σκισμένα ρούχα, φορεμένα από την ανάποδη. Στην μέση της πομπής είχαν την νύφη και τον γαμπρό με τα στεφάνια στα κεφάλια τους φτιαγμένα από σκόρδα και κρεμμύδια. Η παρέλαση έκλεινε με τα προικιά που αποτελούνταν από σπασμένες καρέκλες, τρύπια κιλίμια, κατσαρόλια, τενεκέδες και άλλα που ήταν φορτωμένα πάνω σε γέρικα γαϊδούρια.
- Ο ποιητής του κάρρου. Ο Παναγιώτης Θεοδοσίου ήταν ένας πνευματώδης, μποέμ τύπος, καλλιτέχνης, επιγραφοποιός, σατυρικός ποιητής, θιασάρχης, εκδότης της λαϊκής σατυρικής εφημερίδας ο “Μικρός Ρωμιός” και από τους πρώτους που είχε διακοσμήσει αποκριάτικο άρμα, το οποίο το έσερνε ένα αδύνατο άλογο που το έλεγαν Πήγασος. Κατά την διάρκεια την Αποκριάς, φορούσε ένα ψηλό μαύρο μουσαμαδένιο καπέλο σαν φουγάρο και μία ξασπρισμένη βελάδα, μετέτρεπε το κάρο του σε υπαίθρια σκηνή και με τον ολιγομελή θίασό του, γύριζε στις αθηναϊκές γειτονιές, ανεβάζοντας λαϊκά μονόπρακτα και απαγγέλλοντας αυτοσχέδιους στίχους, σατιρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, κάνοντας τους Αθηναίους να ξεκαρδίζονται από τα γέλια. Ήταν μια προσωπικότητα σημαντική κατά την περίοδο της Αθηναϊκής Αποκριάς. Μάλιστα το δρώμενο του με το κάρρο προσπάθησαν να το ζωντανέψουν την δεκαετία του 1930 όταν ο δήμος αποφάσισε να δώσει στην πόλη τις χαμένες και όμορφες αποκριές του παρελθόντος.
- Το αλογάκι που ήταν μια κατασκευή που φορούσε ένας φουστανελάς και ήταν σαν να ιππεύει άλογο.
- Οι ανθίγγανοι παρουσίαζαν το δρώμενο με την αρκούδα που χόρευε. Ευτυχώς στις μέρες μας δεν γίνεται αυτό το βάναυσο έθιμο (από το 1992 εφαρμόζεται ο νόμος).
Επίσης τα θέατρα ετοίμαζαν νέες παραστάσεις κωμικές πάντα, ενώ στην πόλη έρχονταν καραγκιοζοπαίχτες να παρουσιάσουν τα έργα τους. Ακόμα, το κουκλοθέατρο είχε την τιμητική του με ήρωα τον Φασουλή που ξυλοφόρτωνε όλους τους συμπρωταγωνιστές του.
Αργότερα η ελίτ της πόλης αποφάσισε ότι τα λαϊκά δρώμενα ήταν μιαρά και αποφάσισε να οργανώσει μεγάλες καρναβαλικές παρελάσεις όπως γίνονταν στην Ευρώπη. Γνωστά τότε ήταν της Νίκαιας (που και σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Γηραιάς Ηπείρου και του κόσμου) και άλλων πόλεων. Ήθελε με λίγα λόγια να δώσει ευρωπαϊκό αέρα στους εορτασμούς της αποκριάς.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα (1887) μέχρι τις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ου γίνονταν στην πρωτεύουσα μεγάλη καρναβαλική παρέλαση. Βέβαια αυτές πραγματοποιούνταν όταν το επέτρεπαν τα οικονομικά του δήμου αλλά και οι διεθνείς και πολιτικές εξελίξεις.
Εξαιτίας των γεγονότων του Ά Παγκοσμίου πολέμου, της Μικρασιατικής εκστρατείας και της Μικρασιατικής καταστροφής έπαψαν για καιρό οι εκδηλώσεις. Ο Δήμος για τουριστικούς λόγους αποφάσισε το 1931 να τις επαναφέρει και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.
Όμως ο ΄Β Παγκόσμιος πόλεμος, ο εμφύλιος και η οικονομική κατάσταση της χώρας τις σταμάτησαν για άλλη μια φορά. Οι επιτυχίες και η φήμη που απέκτησε την δεκαετία του 1950 το Πατρινό καρναβάλι έκανε τον Δήμο της Αθήνας να διοργανώσει μετά από χρόνια το δικό του καρναβάλι.
Για δεκαετίες η Αθήνα προσπαθούσε να οργανώσει καρναβαλικές παρελάσεις αλλά σύντομα τις διέκοπταν με την δικαιολογία του οικονομικού κόστους των πομπών. Τελευταία καρναβαλική παρέλαση που έγινε στην Αθήνα ήταν το 1986.
Μάλιστα εικόνες από μια καρναβαλική πομπή στο κέντρο της Αθήνας μπορεί να δει κανείς στους τίτλους αρχής της ταινίας με πρωταγωνιστή τον Στάθη Ψάλτη Μάντεψε τι κάνω τα βράδια (1985).
Από τότε και για δεκαετίες η Πλάκα την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς συγκέντρωνε τους καρναβαλιστές της Αθήνας που επιδίδονταν στο έθιμο των πλαστικών ροπάλων.
Η ιστορική συνοικία της πόλης για ένα βράδυ μετατρέπονταν σε πεδίο μάχης με τραυματισμούς από τις συγκρούσεις που γίνονταν στα στενά. Έτσι με τα χρόνια ο κόσμος ελαττώνονταν με αποτέλεσμα το 2010 με 2011 να πάψει μια για πάντα αυτό το έθιμο. Αποτέλεσμα ήταν εκείνες τις μέρες η Πλάκα να είναι άδεια.
Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια ο δήμος διοργάνωνε κάποιες εκδηλώσεις οι οποίες όμως δεν συγκέντρωναν το ενδιαφέρων του κόσμου. Λίγοι τις γνώριζαν και ελάχιστοι συμμετείχαν σε αυτές. Έτσι οι μέρες τις Αποκριάς στην Αθήνα δεν είχαν ενδιαφέρων. Πλην της εορτής της Τσικνοπέμπτης που γίνεται στην Βαρβάκειο Αγορά.
Πολλοί Αθηναίοι προτιμούν να βρεθούν σε προορισμούς που έχουν την τιμητική τους τις μέρες αυτές με έντονο αποκριάτικο στοιχείο όπως η Πάτρα, η Ξάνθη, το Ρέθυμνο, η Νάουσα, η Κοζάνη, η Πρέβεζα και άλλες. Και όσο τα χρόνια περνούν εμφανίζονται και νέοι προορισμοί όπως της Χαλκίδας.
Η αποτυχία της διοργάνωσης μιας καρναβαλικής παρέλασης στην Αθήνα δεν οφείλονταν μόνο στα οικονομικά δεδομένα, αλλά και στην έλλειψη κατάλληλων ανθρώπων να την αναλάβουν και στην ανικανότητα της εκάστοτε δημοτικής αρχής.
Το κενό που άφησε η Αθήνα στην Αττική το κάλυψαν τέλη τις δεκαετίας του 80 οι καρναβαλικές παρελάσεις δυο γειτονικών Δήμων. Του Μοσχάτου και του Ρέντη.
Μάλιστα τέλη δεκαετίας του 1990 και την δεκαετία του 2000 η καρναβαλική παρέλαση του Μοσχάτου θεωρούνταν η τέταρτη μεγαλύτερη στην Ελλάδα, πίσω δηλαδή από τα καρναβάλια της Πάτρας, της Ξάνθης και του Ρεθύμνου. Πολλοί καρναβαλιστές έρχονταν από περιοχές που βρίσκονταν κοντά στο Μοσχάτο ή έρχονταν και από διάφορα μέρη της Αττικής.
Την Αποκριάτικη νέκρα της Αθήνας θα αλλάξει μια παρέα σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της πόλης. Το Μεταξουργείο θα μετατραπεί εδώ και 15 χρόνια το επίκεντρο των αποκριάτικων εκδηλώσεων στην Αθήνα. Και όλο αυτό χωρίς σπόνσορες, χωρίς συλλόγους και χωρίς δημοτική αρχή και καρναβαλικά συνεργεία.
Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Η συνοικία του Μεταξουργείου βρίσκεται κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Πήρε το όνομα της από το εργοστάσιο επεξεργασίας μεταξιού που λειτουργούσε στην περιοχή στα χρόνια του Όθωνα, με την επωνυμία «Σηρική Εταιρεία της Ελλάδος Αθανάσιος Δουρούτης & Σία». Το εργοστάσιο υπάρχει και σήμερα αφού στεγάζει την πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 80 η συνοικία εμφανίζει τα πρώτα σημάδια υποβάθμισης της αφού ανοίγουν πολλοί οίκοι ανοχής. Τα προβλήματα στην περιοχή δεν σταματούν εδώ αφού γίνεται πια και τόπος όπου συγκεντρώνονται δεκάδες τοξικομανείς όπου βρίσκουν στην αρχή καταφύγιο στα εγκαταλειμμένα νεοκλασικά σπίτια για να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Πολλά μαγαζιά κλείνουν στην περιοχή, ενώ οι κλοπές είναι σε ημερησία διάταξη.
Με τον καιρό ανέβηκε τρομακτικά η εγκληματικότητα στην περιοχή. Τα βράδια οι κάτοικοι φοβόντουσαν να κυκλοφορούν, ενώ πολλές φορές δέχονταν μέσα στις οικίες τους απρόσμενες επισκέψεις από κακοποιούς.
Μια παρέα καλλιτεχνών που σύχναζε στο μπαρ ο Άνθρωπος αποφάσισαν το 2010 να δώσουν το φιλί της ζωής σε μια περιοχή που πέθαινε κάθε μέρα και που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που είχε αρχίσει τέλη του 2008 τα πράγματα γίνονταν χειρότερα.
Διαπίστωσαν ότι οι Αποκριές στην πόλη ήταν άχρωμες. Οπότε αποφάσισαν μεταξύ σοβαρού και αστείου να οργανώσουν το δικό τους καρναβάλι στην περιοχή ώστε να περάσουν καλά οι ίδιοι, να δώσουν λίγη χαρά στους κατοίκους αλλά και να φέρουν κοντά Έλληνες και αλλοδαπούς κατοίκους της συνοικίας.
Αποφάσισαν να διοργανώσουν την αυτοσχέδια παρέλαση τους την δεύτερη Κυριακή της Αποκριάς μιας και την τελευταία αρκετοί από την παρέα τους αλλά και από την περιοχή φεύγουν για να περάσουν τις μέρες εκτός Αθηνών. Εδώ να πούμε ότι και η τελευταία παρέλαση του Δήμου της Αθήνας το 1986 έγινε την δεύτερη Κυριακή της Αποκριάς μιας και η πόλη αδειάζει για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας.
Έτσι Κυριακάτικα μεσημέρι υπό βροχή βγήκαν στον δρόμο με αυτοσχέδιες στολές και με έναν μικρό καρνάβαλο που αποτελούνταν από μια κούκλα που είχε πεταχτεί από ένα κατάστημα ρούχων. Την είχαν ντύσει με διάφορα ρούχα, περούκα και μια μάσκα αποκριάτικη. Τριγυρνούσαν τους κεντρικούς δρόμους του Μεταξουργείου προκαλώντας αισθήματα χαράς στους λιγοστούς θαμώνες των μαγαζιών της περιοχής που αντίκρυζαν την περίεργη πομπή. Έτσι έγινε το πρώτο βήμα για το καρναβάλι του Μεταξουργείου.
Όμως μέχρι την επόμενη χρονιά κανένας δεν είπε αν θα το οργάνωναν ξανά. Η χρονιά πέρασε και οι αποκριές έφτασαν για άλλη μια φορά. Η παρέα που πέρσι είχε κάνει το πρώτο καρναβάλι της περιοχής μέχρι την τελευταία στιγμή δεν το είχε συζητήσει καθόλου το θέμα αν θα συνέχιζαν την κίνηση τους και εκείνο το έτος.
Τελευταία στιγμή αποφάσισαν να οργανώσουν το δεύτερο καρναβάλι του Μεταξουργείου. Αυτή την φορά θα συμμετείχε στην πομπή και μια ομάδα κρουστών η οποία θα έδινε μουσικό τόνο στην παρέλαση. Παρόλο που ο καρνάβαλος εξαιτίας έλλειψης χρόνου ήταν μικρότερος από τον περσινό η πομπή τράβηξε περισσότερο τα βλέμματα των κατοίκων και των θαμώνων της περιοχής και η αιτία ήταν ότι ήταν μεγαλύτερη από την πομπή του 2010.
Το 2011 μπήκαν οι βάσεις για αυτό που άρχισε να γίνεται γνωστό ως αυτοσχέδιο καρναβάλι του Μεταξουργείου. Την επόμενη χρονιά αφίσες καλούσαν τους κατοίκους της περιοχής να συμμετέχουν, ενώ την εμφάνιση του έκανε και ο Τελάλης. Με μια ντουντούκα και υπό την συνοδεία κιθάρας, μπουζουκιού και ακορντεόν γίνονταν γνωστό ότι την επόμενη Κυριακή θα γίνονταν η καρναβαλική παρέλαση.
Το 2012 η παρέλαση ήταν μεγαλύτερη. Μάλιστα η πομπή σταμάτησε στην πλατεία Αυδή όπου έκαψε ένα τεράστιο καρνάβαλο που τον μετέφεραν με ένα τρίκυκλο ποδήλατο. Την ώρα της καύσης οι καρναβαλιστές χόρευαν γύρω από ένα τεράστιο γαϊτανάκι.
Αυτό όμως που ήθελαν οι διοργανωτές του καρναβαλιού, να μην βγει η εκδήλωση έξω από τα όρια της περιοχής, έπαψε να ισχύει. Από στόμα σε στόμα και από φίλο σε φίλο το καρναβάλι άρχισε να γίνεται γνωστό σε άτομα που δεν έμεναν στην περιοχή του Μεταξουργείου. Μάλιστα αφίσες του καρναβαλιού είχαν τοιχοκολληθεί ακόμα και στην περιοχή του Κολωνακίου. Όμως την καλύτερη διαφήμιση την έκαναν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις φωτογραφίες και τα βίντεο που έδιναν την εικόνα ενός όμορφου καρναβαλιού στο κέντρο της πόλης.
Από το 2013 το καρναβάλι άρχισε να φιλοξενείται και σε μικρές ιστοσελίδες εναλλακτικού περιεχομένου. Εκείνη την χρονιά την παράσταση έκλεψε μια κατασκευή κινέζικου δράκου.
Το 2014 φωτορεπόρτερ από μεγάλες εφημερίδες της χώρας καλύπτουν την πομπή όπου ο βασιλιάς καρνάβαλος μεταφέρεται επάνω σε καρότσι από σούπερ μάρκετ. Ο κόσμος είναι περισσότερος και τα μαγαζιά της περιοχής αρχίζουν να γεμίζουν με ανθρώπους που έρχονται να δουν από κοντά ή να λάβουν μέρος στο καρναβάλι του Μεταξουργείου που μεγαλώνει. Και άλλες ομάδες κρουστών θα αρχίσουν να λαμβάνουν μέρος γεμίζοντας την περιοχή με αφροβραζιλιάνικους ήχους.
Το 2016 παύει ο Τελάλης. Η αιτία ήταν η κόπωση και η έλλειψη ατόμων που θα το συνέχιζαν. Παρόλα αυτά οργανώνεται το πρώτο ανεπίσημο πάρτι έναρξης του καρναβαλιού. Μασκαράδες και μουσικές μπάντες με κλαρίνα και τουμπερλέκια γεμίζουν την περιοχή όπου μένουν τα άτομα που οργανώνουν το καρναβάλι. Θα επαναληφθεί και την επόμενη χρονιά με περισσότερο κόσμο η έναρξη μιας και το κάλεσμα θα γίνει επίσημα μέσω Facebook. Όμως κάποιες ενέργειες καρναβαλιστών θα οδηγήσουν στην παύση της έναρξης του καρναβαλιού τα επόμενα χρόνια.
Το 2016 και το 2017 το καρναβάλι του Μεταξουργείου παίζει στα ρεπορτάζ του δελτίου ειδήσεων του Star. Οι δρόμοι της περιοχής κλείνουν αρκετά λεπτά μέχρι να περάσει η πομπή. Τα παιδιά που την διοργανώνουν προσπαθούν να μην δημιουργήσουν προβλήματα στους οδηγούς που, παρ όλη την καθυστέρηση, όταν αντικρίζουν τους μασκαράδες ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο τους.
Βέβαια υπάρχουν και οι ανυπόμονοι που καμιά φορά βάζουν τις φωνές. Η αντιμετώπιση πάντα σε αυτούς είναι ένα χαμόγελο, αλλά μερικές φορές την πληρώνουν από τους μασκαράδες. Όπως ένας μηχανόβιος που δεν μπορούσε να περιμένει και φώναξε σε κάποιους μασκαράδες. Για κακή τύχη του μηχανόβιου και της κοπέλας του ήταν μπροστά τους ένα αυτοσχέδιο άρμα που είχε δυο κορμούς δέντρου και μια αιώρα όπου ξάπλωνε επάνω της ένας νεαρός ντυμένος αγελάδα. Στις φωνές του ανυπόμονου μηχανόβιου ο νεαρός σηκώθηκε από την αιώρα, άνοιξε ένα σακούλι αλεύρι και το σκόρπισε στον αέρα. Ήταν τόση η ποσότητα που ελευθερώθηκε, που μεγάλο μέρος του αλευριού έπεσε στο ζευγάρι της μηχανής, κάνοντας τους άσπρους. Λίγο αργότερα τους άφησαν να φύγουν. Από την ταχύτητα της μηχανής του άτυχου ζευγαριού, σχηματίστηκε ένα άσπρο σύννεφο.
Επίσης το 2017 είχε κατασκευαστεί ο μεγαλύτερος καρνάβαλος. Ήταν ένας τεράστιος τράγος που βρίσκονταν επάνω σε έναν μεγάλο κάδο σκουπιδιών και τον έσπρωχναν οχτώ με δέκα άτομα. Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η κατασκευή που δυσκολεύτηκαν να τον βγάλουν από τον χώρο που τον κατασκεύασαν.
Το 2020 το καρναβάλι θα μετακομίσει στην γειτονική περιοχή της Ακαδημίας του Πλάτωνα, ενώ θα συμμετέχουν στην παρέλαση και οι κουδουνοφόροι από το Δίστομο, ένα λαογραφικό δρώμενο που έχει σχέση με την λατρεία του αρχαίου θεού Διονύσου.
Το 2021 βρισκόμασταν υπό lockdown δεν έγιναν εκδηλώσεις. Πόσο στενάχωρο θέαμα ήταν οι άδειοι δρόμοι του Μεταξουργείου, χωρίς μασκαράδες, κόσμο, κομφετί και ήχους από κρουστά. Τα μεγάλα καρναβάλια της χώρας είχαν οργανώσει διαδικτυακές δράσεις. Το Μεταξουργείο μας άφηνε με τις αναμνήσεις, περιμένοντας να σβήσει ο εφιάλτης της πανδημίας.
Το 2022 και ενώ η χώρα συζητούσε αν θα έκανε αποκριάτικες εκδηλώσεις εκείνη την χρονιά όπως στην Ευρώπη όπου επιτρέπονταν μόνο οι εμβολιασμένοι κατά του Covid-19, εδώ αποφάσισαν να θυσιάσουν τις αποκριές για να χαρούμε το Πάσχα. Έτσι δεν έγινε καμιά εκδήλωση στην Ελλάδα.
Όχι όλη η Ελλάδα. Στην Αθήνα είχαμε αποκριάτικη εκδήλωση. Και μάλιστα δυο σε ένα Σαββατοκύριακο. Η μία ήταν το αυτοοργανωμένο καρναβάλι των Εξαρχείων, που ήταν μια διαμαρτυρία των κατοίκων για την κατασκευή σταθμού του μετρό στην περιοχή τους και πραγματοποιήθηκε Σάββατο βράδυ.
Η επόμενη εκδήλωση ήταν το καρναβάλι στο Μεταξουργείο. Το κάλεσμα δεν ήταν ανοιχτό. Μια μουσική μπάντα ανέβασε ότι θα έκανε πρόβα εκείνη τη μέρα στην πλατεία Αυδή. Ήταν το συνθηματικό ότι θα γίνονταν καρναβάλι, αλλά για όσους έπιαναν το υπονοούμενο.
Συγκεντρώθηκαν πάνω από εκατό άτομα, αλλά η πομπή ήταν ζωντανή υπό τους ήχους χάλκινων που έπαιζε μια μπάντα. Βασιλιάς καρνάβαλος ένα ροζ χταπόδι που ήταν επάνω σε ένα κάδο σκουπιδιών. Αυτό που δεν κατάφερε η Πάτρα, η Ξάνθη, το Ρέθυμνο, το Μοσχάτο και όλα τα καρναβάλια της χώρας, το πέτυχε το Μεταξουργείο.
Από τότε που ξεκίνησε το καρναβάλι τα πράγματα στην χώρα και στην πόλη της Αθήνας έχουν αλλάξει. Η περιοχή του Μεταξουργείου έχει μπει στο στόχαστρο της βραχύβιας μίσθωσής ακινήτων, ενώ πολλά παλιά κτίρια ανακαινίζονται για να φιλοξενούν τουρίστες.
Υπήρξαν την δεκαετία του 2010 και άλλες αποκριάτικες δραστηριότητες με θεματικές πομπές, οι οποίες μετά από λίγες φορές έπαψαν να έχουν ενδιαφέρον και όλο και λιγότερα άτομα λάμβαναν μέρος. Ή γίνονται και σήμερα κάποιες από αυτές αλλά σε καμιά περίπτωση δεν συγκεντρώνουν τόσο κόσμο όπως το καρναβάλι του Μεταξουργείου.
Το μέλλον του αυτοσχέδιου καρναβάλιου του Μεταξουργείου προς το παρόν είναι αισιόδοξο. Θα γίνεται όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που το λατρεύουν, που θα μασκαρεύονται, θα γεμίζουν με γέλια και φωνές τους δρόμους της περιοχής και θα αποτελεί την καλύτερη αποκριάτικη εκδήλωση της πόλης των Αθηνών. Και η διάρκεια του αυτό αποδεικνύει, ότι η πόλη διψούσε για Αποκριάτικη παρέλαση αλλά και ότι η Αθηναϊκή αποκριά είναι ακόμα ζωντανή.
Ο Σωκράτης Μπουζούκας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Τα τελευταία οχτώ χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή, αφού μόλις πρόσφατα βρήκε το θάρρος να το επιχειρήσει. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 5 βιβλία. Το 2019 το πρώτο του βιβλίο Η αδελφότητα του Κθούλου που κέρδισε το τρίτο βραβείο Έλληνα συγγραφέα τρόμου στο Fantasy Festival (Μυθιστόρημα κοσμικού τρόμου). Το 2021 το δεύτερο βιβλίο του Η εσχάτη πανδημία των τελευταίων ημερών του κόσμου (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές) είναι νουβέλα βιολογικού τρόμου).
Το 2022 κυκλοφόρησε το τρίτο του βιβλίο Ο λέων του Πειραιά (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές), επίσης νουβέλα βιολογικού τρόμου. Το 2024 κυκλοφόρησε το παιδικό παραμύθι Ο αληθινός Άι Βασίλης (εκδόσεις Κομνηνός) και την νουβέλα τρόμου Ελ Ναντάαχα (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές). Το ίδιο έτος απέσπασε το τρίτο βραβείο στην κατηγορία Νουβελέτα επιστημονικής Φαντασίας Larry Niven 2023. Επίσης έχει συμμετάσχει σε 25 συλλογικά και σε 14 ebooks από την ομάδα Tales of the Mind Projects, τη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας και την Literary Loom 2. Ιστορίες του έχουν δημοσιευθεί και στις ιστοσελίδες Cartel, koukidaki, enakeimenomiaeikona.blogspot.com, Λογοτεχνικό Μπιστρό, Moonlight Tales και στο περιοδικό Storywits. Το προφίλ στο Facebook είναι Socratis Bouzoukas.
