Στο πλαίσιο του προγράμματος “Το καταφύγιο του Οδυσσέα” που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Δημιουργική Ευρώπη, το φετινό Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης φιλοξένησε την Nežka Struc.
Μετάφραση: Lara Unuk
να σωθούν τα πρακτικά
είμαι στην γωνία στον θυμό σου
το αίμα μου στα μαχαίρια σου
πρέπει να σε σκοτώσω
κατα:
χράσαι
πονάς
πατάς
ποδοπατάς ποτήρια και καπνό
παζαρεύω τον μισθό
1300;
1200;
500;
τον επόμενο μήνα; σε δυο μήνες; σε μισό χρόνο;
στο σβέρκο μου κάθεσαι κρύο
κακιά εργάτρια
ανεπρόκοπη εργάτρια
κακός εργάτης
μπάτμποη
sadboy fuckboy badboyworker
προκομμένη εργάτρια
φλεγόμενη φριτέζα, τρεμάμενη κρεατομηχανή, radio shits (my ass),
μουχλιασμένα τσουρέκια, μουχλιασμένο φαΐ, χαλασμένη σούπα, οι εργάτες
κλέβουν, πρέπει να επιστρέψω τα λεφτά σίτισης και βενζίνες, η αφεντικίνα
ερωτεύεται (όχι εμένα), η αφεντικίνα παίρνει διαζύγιο (όχι από μένα), μεταφράζω και
σπάω την πλάτη μου, και δεν ξέρω να χρησιμοποιώ τις προθέσεις, κανείς δεν με χρειάζεται πια αφότου όλοι επέστρεψαν από τις άδειές τους, λόγια λόγια, ξεπλένω κόκαλα και λιγάκι επίσης χρήματα ενώ από τον επόμενο μήνα ο μισθός θα μειωθεί!
μου έμπηξε τρυφερά το μαχαίρι στην πλάτη, χα χα, χι χι, αφού όλοι εδώ είμαστε φιλαράκιαααα
δεν έκοψες το λάχανο και πού είναι εκείνο το ραδιόφωνο;;
πλάτσα πλούτσα ο συνάδερφος βουτάει το κεφάλι κάτω από το νερό (δικό μου, όχι δικό του).
Ο πατέρας είπε πως πρέπει να γράφω, πως η ποίηση δεν είναι το δυνατό μου σημείο, πως πρέπει να ξεκινήσω να γράφω στα σοβαρά. Γράφω πως δούλευα 5,5 ευρώ την ώρα καθαρά τον προηγούμενο μήνα, το βερνίκι διαλύεται στα νύχια μου.
έχω δυο ορόφους και γάντια, και σακούλες σκουπιδιών, για να μαζεύω, ξεσκονίζω και σκουπίζω την μοκέτα forever. η μοκέτα της καρδιάς μου, η μοκέτα, μοοοκεεέτα. μέσα από το παράθυρο στέγης elektra έχει την καλύτερη δύση ηλίου και ξανά μανά, η 3 πλότητα προκαλεί επιπλοκή: παπούτσι στην στέγη, βρίσκω πτώμα, τυλιγμένο σε πάτωμα, δάχτυλο στη μηχανή με τα σνακ. Ένας φόνος που δεν έγινε από ζήλια, αλλά για ένα ξέχειλο κάδο και κλεμμένα σοκολατάκια.
τριαντάφυλλα πίνανε όπιο και με λύσσα τρίβανε την ηλεκτρική σκούπα στην μ ο ο ο ο
μοκέτα. δεν μαλακίζομαι.
μαθαίνω.
ΠΟΙΟΣ;
Πού πάει ποιος;
πού πάει ποιος
πού π
ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΠΟΙΟΣ
ΠΟΥ ΠΑΕΙ
δεν συμφέρουμε τον θεό. απέβαλα τους αγγέλους τον προστίμων.
θα σου γαμήσω τα πάντα όλα, τόσο που βρωμάει στην κουζίνα μας, σαν να πέθανε κανείς εδώ πριν μια βδομάδα, το βασίλειο από μυγάκια στον κάδο
και η βασίλισσά τους είναι η κρέπα βερίκοκο;
περισσότερο απ’ όλα όμως τρελαίνομαι για το pasgras στον χώρο εργασίας.
Mέρος 1o υπουργείου: Στο ‘πα
αναμέτρηση με την επιπολαιότητα
δυο φορές έμπλεξα μέσα στην ρόδα
δυο φορές το ίδιο τραγούδι
δεν βλέπεις τους μώλωπες
δεν είναι δικοί σου γιατί πρέπει να πέφτω μόνη μου και όπου πέσω εσύ δεν είσαι εκεί έχει μόνο
έναν μεγάλο τέντζερη 30L
τα ανοξείδωτα δεν σκουριάζουν αλλά κόκαλα τσακίζουν
ξερνάω με τις λέξεις λευτεριά έρωτας κατάλαβες μοναξιά παράλληλα πλοίο
τηλέφωνο σκυλιά καφές μετάξι πετάξει δρόμος κατάλαβες
ξερνάω όταν με αγκαλιάζει κανείς στην αγκαλιά του εκτοξεύω χολή της τραυματισμένης ψυχής
με τα απομεινάρια του pfizer
γιατί ο έρωτας δεν είναι φροντίδα ούτε ασφάλεια συνύπαρξη κατανόηση
(αυτά είναι κάτι χριστιανικά τι όχι;)
είναι μόνο να σπαράζεις να ποδοπατάς να αγνοείς να φεύγεις και πεταλούδες στην πούτσα
είναι ιδέα ο έρωτας είναι ιδέα
μόνο μη με αγγίξεις
για να μη σου …
δυο φορές για πιο σίγουρα
δυο κυρίες και ένας σεκιουριτάς
κυρία φοράτε μια μαύρη σάλπιγγα
μπορεί άραγε το μανιτάρι να ‘ναι άνθρωπος
ο σεκιουριτάς είναι πολύ φιλικός – που πάει να πει ότι η κατάσταση είναι τελειωμένη
στο ‘πα: ότι δεν είσαι εντελώς
δεν είμαι εντελώς άνθρωπος
προφανώς και δεν είμαι
από τα αυτιά μου φυτρώνουν φοίνικες
θα τους φυτέψουν στο κόπερ
εκεί πάνω απ’ το χαλίκι που πλήρωσα 80 ευρώ πρόστιμο
ενώ αυτοί δεν ξέρανε καθόλου
πόσο μεγάλο κομμάτι μου νεκρώθηκε
για να μπορεί να νεκρωθεί οριστικά
στο ‘πα: ότι οι ήπειροι δεν υπάρχουν
είναι κομμάτι από υπερυψωμένο υδάτινο πυθμένα
λάθος συστήματος στο πρόγραμμα διδασκαλίας
ακόμα κι η ψόφια τυμπανισμένη φάλαινα είναι πιο πολύ ήπειρος απ’ ό,τι η στεριά
έμεινε ως υλικό και ως τροφή
τα σώματά μας προμηνύουν το μέλλον
όχι τα κεφάλια
στο ‘πα: ότι θα ξεχάσεις να τσιμπουκώνεις μόλις βάψεις τα νύχια σου
κόκκινα
αυτό πράγματι δεν το ‘ξέρα και που να το φανταζόμουν
πράγματι πράγματι και το κυλικείο είναι δεξιά
δεν έχουμε όλοι ταυτόχρονα διάλειμμα φαγητού
αυτός όμως πίνει τον καφέ του με μισό κουταλάκι σπασμένο γλυκαντικό με 50 ml
ξινισμένο γάλα
ώστε γι’ αυτό είχε σκόνες κάτω από την μύτη
α όχι αυτά είναι ναρκωτικά
στο ‘πα: αυτή η φόρμα απαιτεί το θύμα της
πρέπει να το ‘χεις από κούνια
πρέπει να την συμπληρώσεις διαισθητικά
να χρησιμοποιήσεις την σωστή σειρά από λέξεις
μαγεία;
αλλά κυρία μανιτάρι αφού τις πληροφορίες δεν μου τις στέλνει το σύμπαν απευθείας στον εγκέφαλο
θα καλέσουμε την κυρία biserka την κομισάριο
κυρία μανιτάρι μήπως υπάρχει πρόβλημα
κυρία biserka κομισάριος η ποιήτρια δεν πιστεύει σε καθολική διαισθητικότητα αυτής της φόρμας
μα είναι όλα το ένα και το ολοφάνερο
ολοφάνερο ηλίου φαεινότερο αν αγνοήσουμε τις πολυκορνίζες δυο όψεων
τι γλυκούλι
κυρία μανιτάρι θα γνέψουμε η μια στην άλλη
ο σεκιουριτάς μας ξεροβήχει συμπονετικά
Βιογραφικό
Η Nežka Struc (1987, Σλοβενία) είναι ανθρωπολόγος και ποιήτρια. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: “(Hišapoezije, 2017) και “Do severnegasija” (Στα Βόρεια Φώτα) (Ignor, IA, 2021). Το 2017, συν-μετέφρασε το κλασικό ανθρωπολογικό έργο “Οι Αργοναύτες του Δυτικού Ειρηνικού” του Bronisław Malinowski.
Από το 2019 ασχολείται πιο εντατικά με ζητήματα που σχετίζονται με την ερμηνεία της ποίησης. Η εξερεύνηση αυτή έχει οδηγήσει σε διάφορες χωροταξικές, φωνητικές και βιντεοσκοπημένες ερμηνείες της δικής της ποίησης. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά, κροατικά, αγγλικά, σερβικά και τσέχικα. Η ποίησή της συμπεριλήφθηκε στην ανθολογία “Srca v igri: Izborleposlovnih del mladihslovenskihavtoric_jev LGBTQ+” (Καρδιές στο παιχνίδι: Μια Επιλογή Λογοτεχνικών Έργων απο Νέους Σλοβένους ΛΟΑΤΚΙΑ+ Συγγραφείς) και σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά στη Σλοβενία.
Ως παραγωγός λογοτεχνικών εκδηλώσεων, προγραμμάτων και φεστιβάλ, εργάζεται στο γραφείο της UNESCO Πόλη της Λογοτεχνίας στη Λιουμπλιάνα. Συμμετέχει στο Pranger Festival, μια συνάντηση ποιητών, κριτικών και μεταφραστών ποίησης, καθώς και στο Poetry Tournament και στο Ignor, μια πλατφόρμα για τη λογοτεχνία, τον ήχο, τις εικαστικές τέχνες και την performance.
