Αδηφάγα μάτια
σε κοιτάζουν
σου λέω ¨κρύψου λίγο,
είσαι διάφανη¨
γελάς
ένα γέλιο πικρό
γεμίζει το δωμάτιο
¨τι έχω να κρύψω¨
απαντάς
¨είμαι καθαρή¨
σωπαίνω
η σιωπή του ενόχου
ξέρω τι λέω
σφάζουν τους αθώους
κι ύστερα τους επαινούν
εγώ κρύβομαι
από σένα
από τους άλλους
κρύβομαι κι απ’ τον εαυτό μου
έτσι έμαθα να προστατεύομαι
από το χέρι του δημίου
κι από τους φύλακες
των ψυχών και των σωμάτων.
