Ο Σωτήρης Παστάκας γεννήθηκε το
1954 στη Λάρισα όπου και ζει. Σπούδασε Ιατρική στη Ρώμη. Για 30 χρόνια εργάσθηκε
ως ψυχίατρος στην Αθήνα. Το 2004 ίδρυσε την ηλεκτρονική επιθεώρηση ποιητικής
τέχνης ΠΟΙΕΙΝ/ΠΟΙΕΙΝ. Έχει εκδώσει μεταφράσεις ιταλικής ποίησης, δοκίμια και
ποιητικές συλλογές. Το τελευταίο του βιβλίο Τριλογία-Χαμένο Κορμί, Συσσίτιο,
Ροή Ρακής κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παρουσία το 2012. Το 2013 διοργάνωσε το
Α΄Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης μαζί με τους Θάνο Γώγο, Στάθη Ιντζέ και Αντώνη
Ψάλτη και την κυκλοφορία του λογοτεχνικού περιοδικού “Θράκα”.
*
Έστρωσα το τραπέζι για έναν.
Για μένα. Άναψα την τιβί.
Κάθισα. Για να σωθεί ο καπιταλισμός
απαιτούνται θυσίες απ’ όλους μας.
Χτύπησε το τηλέφωνο. Ρωτούσες
αν μπορούσες να περάσεις.
Μπορούσες. Έσβησα την τιβί.
Σηκώθηκα. Ο καπιταλισμός
αιμορραγεί και πεθαίνει. Είπα.
Άλλαξα τραπεζομάντιλο.
Έστρωσα το τραπέζι για δύο.
*
Τέσσερις είναι οι εποχές του χρόνου.
Μια εποχή για την επανάσταση.
Μια εποχή που θρηνεί την επανάσταση.
Μια εποχή που νοσταλγεί την επανάσταση.
Μια εποχή που προετοιμάζει την επανάσταση:
η δικιά μας.
*
Να απεικονίσεις τα δέκα απ’ τα εκατομμύρια
άδεια μπουκάλια, στην ακριβή τους μορφή.
Να αποδώσεις το σχήμα της φιάλης,
τα ιερογλυφικά της ετικέτας, το χρώμα
του περιεχομένου τους, όπως ο πρώην αλκοολικός
προσδίδει στο ουδέτερο ποτήρι Perrier
την απόχρωση και τη γεύση του αγαπημένου του
ποτού: το υποκίτρινο του ουίσκι, το θυμώδες
του ζύθου, το κεκορεσμένο ξανθό της ρετσίνας.
Καλλιτέχνης υπήρξε ανέκαθεν ο αποτοξινωμένος
της πραγματικότητας, ο αποξενωμένος
του καθ’ ημέρα βίου, ο καλλιγράφος προξενητής
της μίας και μοναδικής ανύπαρκτης φιάλης,
που έτυχε να μας ξεδιψάσει όλους.
