Μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Θράκα τα δύο βιβλία του Κωνσταντίνου Παπαργύρη Κηφήνας και Τα δεικνύμενα, τα οποία μπορούν να διαβαστούν ως δύο φάσεις του ίδιου πρότζεκτ. Γραμμένα έντεχνα, με ένα καθαρό καλλιτεχνικό όραμα που ο συγγραφέας διαρκώς εφαρμόζει, τα βιβλία του Κωνσταντίνου Παπαργύρη προσφέρουν μια μοναδική οπτική γύρω από τον άνθρωπο και την τέχνη.
Κηφήνας
Στοιχεία βιβλίου:
ISBN: 978-618-5463-56-4
Αριθμός σελίδων: 82
Διαστάσεις: 21*14,5
Τιμή: 10,60
Έτος έκδοσης: 2023
Συνδιάζοντας τις λεπτομερείς παρατηρήσεις των αφηρημένων ειδών με ζωντανή εικονοποιία και απροσδόκητο παιχνίδι πάνω στο πεδίο των σημαινόμενων, στην ποιητική του συλλογή Κηφήνας, ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης εξελίσσει την εμπειρία της καθημερινής ζωής και όλων αυτών που μας περιβάλλουν σε σύγχρονες μοντερνιστικές ποιητικές μινιατούρες, εντός των οποίων δεν μπορούμε πια να διακρίνουμε αν η τέχνη μιμείται τη ζωή, ή η ζωή την τέχνη. Ο συγγραφέας καταφέρνει να βρει χαρά στον κυνισμό, και κυνισμό στη χαρά. Ενώ απεκδύεται το ανθρώπινο περίβλημα, τα επίπεδα του πολιτισμού και της κουλτούρας – αρθρωμένα ως αντιστάθμισμα, εξαπάτηση εαυτού, ασήμαντα τελετουργικά και ψευδείς υποσχέσεις – ο ποιητής μας δείχνει την ανθρωπιά του μέσα από την ομαδοποίηση κωμικοτραγικών και ταυτόχρονα ευάλωτων, διασκεδαστικών και παράλληλα αξιαγάπητων πλασμάτων. Το πρόταγμα του βιβλίου μπορεί να συνοψιστεί στις παρακάτω γραμμές: “Ας γδύσουμε τον άνθρωπο / να πιούμε τον καρπό. / Ας ξεμπροστιάσουμε ζήλειες / πλαστογραφώντας τον καιρό. / Ξενυχτισμένο είδος! / Γιατί πένεσθε(αι); / Για ποιο λόγο φείδεσθε(αι); / Προς τι λιποψυχείς;”.
Δείγμα γραφής:
Αναμένω τον χειμώνα που ‘ρχεται
να συντροφεύω ανδρειωμένους.
Θα φορώ ζεστό ρουχισμό
Θα τα ’χω καλά με την υγεία.
Το χειμώνα που σιγοέρχεται
θα μ’ αγκαλιάζουν συζητήσεις ναυτικών
Δεν θα κάνω παρέα με «ειδικούς».
Πήραν μυρωδιά πως αναζητώ ηρεμία
Στο τραπέζι του καπηλειού
αναζητώ ισορροπία.
Τα δεικνύμενα
Στοιχεία βιβλίου:
ISBN: 978-618-5463-55-7
Αριθμός σελίδων: 90
Διαστάσεις: 21*14,5
Τιμή: 10,60
Έτος έκδοσης: 2023
Το βιβλίο Τα δεικνύμενα είναι συμπληρωματικό στον Κηφήνα, υπό την έννοια ότι και αυτό με τη σειρά του έρχεται αντιμέτωπο με τη διαδικασία κατανόησης της ανθρωπότητας, παλεύοντας να κατανοήσει τις βασικές αρχές και τους νόμους της τέχνης. Αλλά στα Δεικνύμενα, η οντολογική διαδικασία παρουσιάζεται αντίστροφα. Εδώ, το μονοπάτι προς τη νόηση είναι μια ποιητική λειτουργία, ανάλογη των εθνογραφικών μεθόδων της συμμετοχικής παρατήρησης. Τα ποιήματα είναι πιο εκτεταμένα και στα επίπεδά τους εγκιβωτίζονται πολύπλοκες κοινωνικές και θεωρητικές διαδικασίες. Αντίθετα με το λυρικό υποκείμενο στον Κηφήνα, το οποίο αποδομεί την ανθρωπότητα, το λυρικό υποκείμενο των Δεικνύμενων προσπαθεί να ενσωματώσει τον εαυτό του στην κοινωνία, να την αναλύσει, και να εξάγει συμπεράσματα με βάση αυτό που αναγνωρίζει ως βάση και πυρήνα της πιθανότητας ο άνθρωπος να κατανοήσει τον εαυτό του και το περιβάλλον του, και διά μέσου αυτών την τέχνη του. Όπως ο ποιητής γράφει στον Πρόλογο – “Το θαύμα της ζωής δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο εκθαμβωτικό από οποιοδήποτε άλλο θαύμα. / “Τα Δεικνύμενα” γράφτηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχοντας ως βασικό στόχο να κατανοήσω: Τι είναι αυτό που γνωρίζουμε (οντολογία), πώς γνωρίζουμε όσα γνωρίζουμε (επιστημολογία) και ποια η φύσηθέση της σημερινής ποιητικής σκέψης, χωρίς ασφαλώς να ξεχνώ ότι κανείς δεν μπορεί να συγκρατήσει την αναπνοή παραπάνω από το επιτρεπτό ανθρώπινο όριο (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). / Εξάλλου, η κορυφαία των τεχνών ήταν, είναι και θα είναι του καρπωτή η Tέχνη. Τα υπόλοιπα; Συνομωσία.”
Δείγμα γραφής:
ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ
«Cours, camarade, le vieux monde est derriere toi!»
«Τρέξε, σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου!»
Μαζί. Πάντα μαζί. Απιθωμένα βουνά τα σφάγια
στα πόδια σου. Ενώ ήσουν πρώτης τάξεως αγωνιστής,
δυστυχώς, τα σύνορα κλείσαν.
Αλέξανδρε… βολεύτηκα στην ξενιτιά. Τι νόμισες! Η
Μεσόγειος; Με τίποτα. Ο Μπαχ; Ο Μπετόβεν; Όντως.
Είναι χώρες για βόλεμα. Εκεί στα ξένα δεν τεμπελιάζω.
Εκεί στα ξένα μιμούμαι την ντροπαλή καρδιά των ζώων.
Η καημένη πανίδα! Τα καημένα θηλαστικά! Υπομονή.
Μία ευκαιρία να εμφανιστεί, αμέσως υπομειδιά το
πηγουνάκι των φρουρών γιατί καίει πλέον η εποχή.
Να δώσουν οι Θεοί, να εμφανιστεί αρπαχτή, ώστε ν’
απολαύσουμε παρήγορο καφέ της προκοπής. Καφέ
της ντροπής.
Αλέξανδρε. Μη λυπάσαι. Οι υπουργοί φταίνε. Σ’ αυτούς
να ρίξουμε ευθύνες. Στην αρχή θα πούμε: Γλάροι
σηκώνονται να πετάξουν. Να ρωτήσουν φάρους εάν
έχουν διαβάσει νέα γραμματειακά είδη. Ο ωκεανός,
ο μαύρος, ο απέραντος, θυμάται πόσο τον παίνεψαν
υμνωδοί ομοούσιοι του Αρτύρ.
Αλέξανδρε!
Μας προσέχει ο Ήλιος.
Παράλληλα ψιθυρίζω.
Η όρεξη να μας ακούσεις ζει;
Σύντομο βιογραφικό:
Ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης γεννήθηκε το 1976 στη Λάρισα. Σπούδασε Ζωγραφική στην Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας και παρακολούθησε κύκλο μαθημάτων δίπλα στη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Μαρία Χανιωτάκη. Το 2008 οργάνωσε εικαστική colonie στον οικισμό Grez sur Loing (Fontainebleu), με την αρωγή της Sophie Batsis. Το 2017 τοιχογραφεί το ξωκλήσι των Αγίων Σαράντα στη Σίκινο. Το 2020 μελοποιεί ποιήματα της Σαπφούς σε δική του πρωτότυπη μουσική με τίτλο «Προφάνεια». Έχει στο ενεργητικό του 20 ατομικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές και σε μουσεία. Τα τελευταία 22 χρόνια εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
