Ολάκερη Βοημία,
— μαζί με τα περίχωρα —
κατάφερε και φώλιασε
(αδεία γονεϊκή)
στο σύνθετο του σαλονιού μου.
Κολόνια πεύκο παραδίπλα
— συνοδεία διατρητική —
σα να την πήρα χτες·
λεβάντες αποξηραμένες
σα να σε πήρα χτες,
ξανά από το παλιό τηλέφωνο
— από όνυχα κι αλάβαστρο —
που έχει χρόνους
τραβηγμένα από μένα τα καλώδια,
που μ’ένα τ ό τ ε , μ’έδεναν.
Κάλεσα τεχνικούς· τους είπα πως,
η επικοινωνία χάνεται
με την επανασύνδεση.
«Έχετε δίκαιο,
δεν έχει πρόβλημα η γραμμή σας»,
και έφυγαν.
Έτσι, με κομμένη τη γραμμή
— και την ανάσα —
πάλι σχημάτισα
τον ίδιο αριθμό,
στο ίδιο καντράν·
πάλι σου έστειλα απανωτά
το φιλί του Λύτρα και του Κλιμτ
με σειρά, που δε θυμάμαι.
Σύντομο βιογραφικό:
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, ο Ζώης Ξένος γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, όπου και διαμένει. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, υποψήφιος διδάκτορας στο ΕΚΠΑ, ενώ εργάζεται και ως μεταφραστής.
