μεταβίβαση
το σπίτι μου
δεν καθόταν ποτέ σε μια μεριά
μια ήταν άνοιξη
λιβάδι με παπαρούνες
πιο συχνά γυαλόχαρτο
στα χέρια ανειδίκευτου εργάτη
πότε πότε
έφτιαχνε ρόφημα σοκολάτας
να με ρουφήξει μέσα του
άλλες φορές ήταν ψαροκόκαλο
έγδερνε το λαιμό
έμαθα από νωρίς την τάση του
να μεγαλώνει και να μικραίνει
όταν ο ένας τοίχος
ψήλωσε πριν την ώρα του
έβαλε σιδερόβεργες το σώμα μου
έκτοτε
δεν περνάει μέρα
που να μην σκέφτομαι την κηδεία του
και νύχτα
που δεν βγαίνει από τον ρηχό του τάφο
και με κυνηγά
ελβετικός σουγιάς
όλο σώπα εσύ και σώπα
ένας λαιμός
με παγέτες για χορδές
τις ξερίζωσα
στη θέση τους έβαλα ανθοδέσμες˙
απευθείας από τον αγρό
με αγκάθια
ζωύφια
όλα τα φύλα
σάπια και μη
έμαθα να γράφω
χείμαρρος σε αναζήτηση
τα παρέσυρα όλα
κανόνες
υπερθεματισμό
ρίμα
[εκεί είχα ανάγει την ωραιότερη ημών ανακάλυψη]
έπαψα να κυνηγάω πεταλούδες
από εν συναίσθηση για το χαμηλό προσδόκιμο
έπιανα όμως λιβελούλες
την εποχή του ζευγαρώματος
για το κοκοράκι που μου δώρισαν το πάσχα
[ένα παιδί μεγαλώνει ένα άλλο παιδί]
προετοιμάστηκα για πόλεμο
έβαψα το πρόσωπο με το αίμα του
το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό
κρασάτο στο κυριακάτικο τραπέζι
πνίγομαι
ενώ χτυπάω παλαμάκια που έφαγα όλο μου το φαγητό
από τότε προσποιούμαι ότι καταπίνω τα πάντα
Σύντομο βιογραφικό:
Η Έφη Ζωγράφου γεννήθηκε στον Πειραιά, ασκεί το επάγγελμα του ναυτικού στο εξωτερικό, και ασχολείται ερασιτεχνικά με αποδόσεις ποιημάτων από τα αγγλικά στα ελληνικά και το αντίστροφο, καθώς και από τα ισπανικά.