Ας μη συνέβαινε ποτέ
Κρατούσα ένα μεγάλο τύμπανο
δε ξέρω γιατί, αλλά με πήρες από πίσω
κολυμπήσαμε ανάμεσα σε τρείς χώρες
η βάρκα μας έπεφτε πάνω σε πράσινα κόκαλα
αρχαία βρύα, καλόγεροι, φάλαινες και τσιρόνια
σκαρφαλώσαμε τον απότομο βράχο, εκεί υπήρχε και εκεί την βρήκαμε,
η μεγάλη σπηλιά μουνί
μετά δε θυμάμαι, ξύπνησα λουσμένη στον ιδρώτα
ήταν νωρίς το απόγευμα και τηλεφώνησα στη Μαρία
μισό λεπτό μου φώναξε, μη φύγεις, μη φύγεις, κάτι σφίγγει την καρδιά μου.
Έπεσε χιόνι και μια απελπισμένη παγωνιά
νέα μωρά γεννήθηκαν εκείνη τη νύχτα
κοίταξα τα χέρια μου και τα βρήκα σπασμένα.
Smolevka
Καταιγισμός ο Ιούλης. Το ένα χέρι μου πάνω στο άλλο λεωφορείο, όχι αυτό που θα σε πάρει αύριο, αυτό που θα σε φέρει και πάλι, στον ήχο της Φαίδρας, μακρυά από τις φλόγες που έχουν τυλίξει το Μάτσου Πίτσου. Εκεί στέκεις, μη χάσεις καμία ανάμνηση ύπνου. Είναι ευτυχισμένος αυτός που παρατηρεί παιδί ή ζώο να κοιμάται. Καταστροφή ο Ιούλης. Ο μήνας της αρχής του κακού.
Τα δάση! Μικρά χλωρά θαύματα λίγο πρίν γίνουν θύματα. Τα δάση! Και ποιος δε θέλησε να επιστρέψει στα δάση. Ο Θεοδωράκης να μιλάει στα μεγάφωνα, η μακρινή μητέρα να ομοιάζει στη χαμένη μητέρα, να ομοιάζει στη μητέρα Πλάτανο, στη μητέρα που φύεται μόνο στα βράχια του Γιβραλτάρ. Πίσσα.
Μια άνεργη μητέρα
αναλαμβάνει να θηλάσει
ό,τι ευδοκιμεί μέσα στον Ιούλη.
Με ρωτάς, τι πάει να πει επαναστατική μουσική. Τα δάση, αγάπη μου, είναι όλα όσα δίνονται. Καρφιά ο Ιούλης, επιδόματα, αιτήσεις, δολοφόνοι παιδιών ελεύθεροι. Τα δάση αγάπη μου. Οι άνθρωποι δε ξεχνάνε ποτέ όσες προσευχές φύτρωσαν μέσα στα δάση.
Ίβανα, μίλησε μου
Ένα αγόρι στη Λυόν προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του
αυτό δε σημαίνει κοιτάζω κατά μέτωπο τον Ρίνο
και ετοιμάζομαι να πέσω μέσα με τα μούτρα.
«Η Ρόνα», με διορθώνει η καινούργια Σέρβα φίλη μου
/είναι γυναίκες τα ποτάμια/ με διορθώνει ξανά.
Η Σάβα και η Μόραβα χύνουν τη θλίψη τους η μία στην αγκαλιά της άλλης,
το Βελιγράδι
θρυμματίζεται
βομβαρδίζεται
ένα αγόρι δανείζει για λίγη ώρα το πρόσωπο του
σε ένα άλλο αγόρι που έχασε το δικό του
στον πόλεμο.
Σύντομο βιογραφικό:
Η Βίκυ Μπρούσαλη γεννήθηκε το 1987, εργάζεται ως εικαστικός.
