Παλιά δαιμόνια
Επιστρέψαμε στο παλιό εξοχικό
κάποιας πεθαμένης θείας.
Tο φως ηλεκτρίζει τις σκόνες στο κατώφλι
στον δεύτερο όροφο στο δεύτερο κρεβάτι
μυρωδιά ξεραμένης μούχλας
βρήκα ανακατεμένα στα σεντόνια
τα παλιά γυαλιά μυωπίας
μια δεκαετία με περίμεναν
με υποχρέωσαν να τα ξαναφορέσω
είδα πιο καθαρά, άφησα στη θέση τους τα καινούργια
αλλά δεν είχα καρδιά να ξανακοιμηθώ εκεί.
Αυτά τα σκεπάσματα
θα με κατασπάραζαν.
-10/21
Μιθριδάτες
Την εποχή των ακινήτων
αγοραπωλησίες με μορφές κενού
μεσίτες εφοδιάζουν με αδράνεια τους συρμούς
η άσφαλτος ανοίγει σα φρατζόλα
ο αέρας τσιμέντο αργής πήξεως
και τα νερά μολύβι˙
μα ο καημένος φασισμός είν’ένα κίνημα
τον ενοχλούν οι κάλοι τέτοια εποχή
στον καναπέ παχαίνει
αφήνει παραγιούς στο πόδι του.
Ένας απολυμένος βαριετέ
με ξεβαμμένο μακιγιάζ, κολάν σχισμένο
με βεβιασμένο γέλιο μάς πουλάει
ο άλλος μαχαιράκι μες στην κάλτσα
κόβει σαν δεν κοιτάμε καρωτίδες.
Κι οι δυο εξαγοράζουν με δικό μας χρήμα
φύκια μεταξωτά βγαλμέν’απ’την κοιλιά μας
λεπίδες απ’τους δικούς μας εφιάλτες
στηθάγχη από δικές μας διαγνώσεις
κρατούν γερά και σφίγγουνε τα κρόσσια
επάνω στο χαλί εμείς
μικρές δονήσεις στο έδαφος
σιωπηρά όπως κατακλύζουνε
τεφρές πυκνές οι ρίζες
επάνω στο χαλί εμείς
αρνητικοί μιθριδάτες
σ’αμέριμνα ενσταντανέ.
Και πιο εκεί τ’άλικο κύμα
πλησιάζει.
6/1/22
