***
Κατάφερες να διαβάσεις το ποίημα που έγραψα έπειτα έσβησα το ξανάγραψα μετά το διέγραψα μήτε με στυλό μήτε με μελάνι μα με τα μαλλιά μου παρμένα απ’ τον άνεμο που έρχεται απ’ την θάλασσα του μαρμαρά τούφες μαλλιά αντί για λέξεις καινούριοι τρόποι γραφής παράδοξες κυματιστές γραμμές που ευθυγραμμίζονται η μια υπό της άλλης ρυτίδωσαν ανταλλάσσοντας τις θέσεις τους ενώ έπαιρναν μισοσχηματισμένη φόρμα στιγμιαία σβησμένη άφαντη μη γεννημένη ακόμα ήδη θνήσκουσα μήπως κατάφερες ν’ αρπάξεις κάποια λέξη κάποια σκέψη απ’ αυτό το χάος απ’ αυτό το βάρος που ο αλλόκοτος άνεμος πήρε μαζί του και παρέσυρε μήπως άκουσες τα κύματα που αντιθέτως πάνω απ΄ την ακτή ξέβρασαν την καρδιά μου ο ποσειδώνας δεν φάνηκε παρότι τον ανέμενα νόμιζα πως κάθε νέο κύμα θα τον έφερνε με τα γιγάντια χέρια του θα με αγκάλιαζε και θα μ’ έπαιρνε μακριά αυτό το μη ποίημα ποίημα παρέμεινε εκεί εκείνη την στιγμή μονάχα με τις τούφες των μαλλιών που γράφτηκαν κι έπειτα στιγμιαία σβηστήκανε για πάντα διαγράφηκαν.
***
Κρυβόμουνα στις σκιές στο ταξί μόνος ανάμεσα σε ανθρώπους όπως αστέρι ανάμεσα σ’ αστέρια μέσα στο πλήθος των αγνώστων μέσα σε φούρια και βιασύνη κι η βαβούρα κατεστάλη απ’ τις προσωπίδες μόνο των τρόλεϊ το κουδούνι ακουγότανε ελεύθερα μαζί μ’ ένα τραγούδι νέων κούρδων ντερβίσι ντιβαρμπακίρ κι η γάτα ήταν ελεύθερη εξίσου ποζάροντας περιφρονητικά για μια φωτογραφία στο βιβλιοπωλείο που ήτανε το σπίτι της τα παιδάκια που προτιμούσανε το παγωτό απ’ τα τρυκ ήταν εξίσου ελεύθερα τα βήματα μου ήταν ελεύθερα κι οι σκέψεις μου πέρα απ’ τον μ(ωρίωνα) πέρα απ’ τον εαυτό μου με μερικές περίεργες θύμησες σαν να ‘ταν κάποιου άλλου ή σαν μια προηγούμενη ζωή που επέστρεψε στη μνήμη.
***
Ποιος είμαι τι είμαι σε τούτο τον πρωτόφαντο χώρο όπου μ’ έφερε ο άνεμος όπου έπεσα απ’ τον ουρανό όπου αυτό που βλέπεις είναι ό,τι είμαι δίχως παρελθόν δίχως γιατί βλέπεις μια ρυτίδα και μια ουλή και δεν γνωρίζεις τι τα έχει προκαλέσει ή όταν βλέπεις το νερό και δεν γνωρίζεις πως υπήρξε κάποτε φωτιά βλέπεις κάποιο παιδί και δεν γνωρίζεις πως υπήρξε κάποτε γυναίκα βλέπεις μια γυναίκα και δεν γνωρίζεις πως είναι παιδί βλέπεις μια ζωή και δεν γνωρίζεις πόσο πολύ θάνατο μεταφέρω μέσα μου βλέπεις ένα χέρι πάνω απ’ το νερό και ολόψυχα προσφέρεις το δικό σου.
Μετ. Νικόλας Κουτσοδόντης
Julijana Velichkovska / Γιουλιάνα Βελίτσκοβσκα
Η Γιουλιάνα Βελίτσκοβσκα (Julijana Velichkovska 1982, Σκόπια- Βόρεια Μακεδονία) είναι συγγραφέας, επιμελήτρια και μεταφράστρια.
Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας “Blazhe Koneski” του Πανεπιστημίο των Αγίων Κύριλλου και Μεθοδίου στα Σκόπια.
Είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής του διεθνούς φεστιβάλ ποίησης Velestovo Poetry Night – Ohrid∙ είναι μέλος της Ένωσης Βορειομακεδόνων Συγγραφέων∙ είναι ιδρύτρια του εκδοτικού οίκου PNV Publikacii στα Σκόπια και μια εκ των συνιδρυτριών και διευθυντών του Φεστιβάλ Ποίησης Σκοπίων.
Είναι η συγγραφέας της μονογραφίας XX Χρόνια του Ποιητικού Φεστιβάλ Velestovo (2009, VPN), δύο ποιητικών συλλογών: Mosquitoes (Κώνωπες) ((2010, VPN) και Open Book (Ανοιχτό Βιβλίο) (2017, PNV Publikacii) και των μυθιστορήματος Seasons (Εποχές) (2014, PNV Publikacii). Έχει μεταφράσει περισσότερα από είκοσι βιβλία ποίησης και πρόζας.
Η ποίηση της έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Κινέζικα, Ολλανδικά, Γερμανικά, Τσέχικα, Ισπανικά, Ιταλικά, Ελληνικά, Βουλγάρικα, Αραβικά, Βεγγαλικά, Αλβανικά, Κροατικά, Σλοβένικα, Βοσνιακά, Τουρκικά, Αζερικά και Σέρβικα.
Επιπλέον έχει συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες Βορειομακεδονίτικης σύγχρονης ποίησης, που εκδόθηκαν στην Βόρεια Μακεδονία, τη Σερβία, την Τσεχία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Κολομβία, καθώς και σε μια παγκόσμια ανθολογία σύγχρονης ποίησης που εκδόθηκε στην Κίνα, και μια ποιητική συλλογή 7 Ευρωπαίων ποιητών δημοσιευμένη στην Αλβανία.
Τα διηγήματα της έχουν δημοσιευτεί σε τρεις ανθολογίες στη Βόρεια Μακεδονία.
Το μυθιστόρημα της Εποχές έχει μεταφραστεί και εκδοθεί στα βουλγάρικα από τις εκδόσεις Ergo, Sofia, 2017.
