εκδόσεις www.vakxikon.gr
Γάγγραινα
Είμαστε δεμένοι,
σάρκα με σάρκα,
πετσί με πετσί.
Νεκρό και ζωντανό γίνονται ένα.
Είμαστε μαζί,
σαπίζουμε μαζί κάτω απ’ τον ήλιο.
Σάρκα με σάρκα,
κουφάρι με κουφάρι,
βορά στους εντιμότατους αποικοδομητές μας.
Κάποτε βρίζαμε τους γονείς μας πως μας γέννησαν νεκρούς
μα, δεν ρωτήσαμε ποτέ τους εαυτούς μας,
γιατί αποδεχτήκαμε τον θάνατο.
Τον αγκαλιάσαμε σαν πατέρα μας
και εκείνος μας αντάμειψε.
Δεν βγάζεις μιλιά.
Είσαι σε προχωρημένη σήψη,
ίσως να έχεις ξεψυχήσει.
Ίσως σαπίζω μόνη
δεμένη στο κορμί σου.
Πάει καιρός που ένιωθα
τους σπασμούς σου.
Τώρα δεν νιώθω τίποτα.
Το δέρμα μου είναι πια αποικία δολοφόνων,
εισχωρούν όλο και πιο βαθιά μέσα μου,
δεν ξεχωρίζουν την ζωή από τον θάνατο.
Σε λίγο θα κατακτήσουν κάθε κύτταρο, κάθε μόριο μου
και θα το φάνε..
Πότε θα λάβει τέλος το μαρτύριο;
Είναι επώδυνο και η δυσοσμία δεν αντέχεται.
*
Θα ’θελα να ’χα όλες τις αποχρώσεις της ουράνιας παλέτας.
Να πετάω πάνω απ’ την
πόλη και να την γεμίζω χρώματα.
Θα’ θελα να’μουν χρώμα.
Σαν ωδή να γραφτώ σε δρόμο κεντρικό.
Να ρίχνω κλεφτές ματιές σε περαστικούς κοροϊδεύοντας
και στο βλέμμα τους να τρυπώνω σαν φεύγουν.
*
Ατέλεια:
«Α» στερητικό και επιφώνημα μαζί.
Εξαρτάται πως τ’ ακούς.