ΕΠΑΡΧΙΑ
Μνήμες αθωότητας και παρακμής
τα χρόνια μας σπαταλημένα
στην αγωνία του επερχόμενου
και στην μάταιη προσμονή
ενός αλλότριου παρελθόντος
αισθημάτων που δεν μας ανήκουν
στιγμών καταδικασμένων να ζουν
μονάχα πριν την καταστροφή
εκεί που τα όρια καταργούνται
και η ένταση αποδεκατίζει
στην θέα των άθικτων κάμπων
η μοιραία μοναξιά του παραθύρου
ο πόνος της απουσίας στην κουπαστή
τα χέρια που τρέμουνε τη νύχτα
ένα άδειο κρεβάτι και η Σελήνη
αυτό το ασύμμετρο περιβάλλον
θα σφραγίσει τον αποτελειωμό μας
στα σκαλάκια των εκκλησιών
στις εργατικές πολυκατοικίες
στην ατάραχη σιγή του δειλινού.
