Τρεις υποψηφιότητες για το Βραβείο Αναγνώστη
Νιώθουμε μεγάλη χαρά που, για ακόμα μια φορά, ποιητές/ιες των Εκδόσεων Θράκα τιμώνται με υποψηφιότητα για ένα εθνικής εμβέλειας λογοτεχνικό βραβείο, με τα πρωτοεμφανιζόμενα τους βιβλία. Οι ποιητές/ιες της Θράκας έχουν αποδειχτεί επιλογές αναπόδραστες για τις μικρές λίστες των σπουδαιότερων εθνικών βραβείων για πρωτοεμφανιζόμενους στην ποίηση εδώ και αρκετά χρόνια.
Αυτό σηματοδοτεί πως η ποιότητα στην Ελληνική ποίηση μπορεί να αναγνωριστεί από πολύ νωρίς, ακόμα κι όταν αναδεικνύεται μέσω μικρών και ανερχόμενων εκδοτικών οίκων, καθώς και ότι το ταλέντο και η κοπιαστική εργασία μπορούν να υπερπηδήσουν κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Αυτή τη χρονιά, οι ποιητές μας που πλαισιώνουν τη μικρή λίστα για το Βραβείο Αναγνώστη είναι η Ελένη Αθανασίου για το βιβλίο ‘Τεφροδόχος σε ένα φεστιβάλ Techno”, η Αναστασία Πούλου για το «Δυο μικρά χέρια» και ο Βαγγέλης Μπριάνας για τον «Ντελάλη». Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι για το γεγονός πως δύο από τις υποψήφιες ποιήτριες, η Αθανασίου και η Πούλου, είναι οι νικήτριες του περσινού Βραβείου Θράκα. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει πως το Βραβείο Θράκα ήταν ένας απαραίτητος μηχανισμός ανάδειξης νέων, εξαιρετικών φωνών μέσα στην Ελληνική ποίηση και φυσικά , με ενθουσιασμό θα συνεχίσουμε να αναζητούμε τέτοιες υποσχόμενες φωνές και στο μέλλον. Είμαστε ακόμα αληθινά και βαθιά χαρούμενοι για την υποψηφιότητα του ποιητή μας Βαγγέλη Μπριάνα από την Καρδίτσα, καθώς αυτό, για άλλη μια φορά, αναδεικνύει πως υπάρχει ένα δυνατό ποιητικό ρεύμα στη Θεσσαλία, και ότι δεν πρόκειται απλά για μεμονωμένες περιπτώσεις καλών ποιητών, μα αντίθετα πρόκειται για ένα σοβαρό και υπολογίσιμο λογοτεχνικό φαινόμενο συνεχούς και άφθονης υψηλού επιπέδου ποιητικής παραγωγής, άξιο προσοχής και ευρύτερης εκτίμησης. Συγχαίρουμε ολόθερμα τους ποιητές μας, καθώς και όλους τους υπόλοιπους δημιουργούς για την επιτυχία τους αυτή.
Βαγγέλης Μπριάνας
Γεννήθηκε το 1992 και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Σπούδασε Μετάφραση και Διερμηνεία (Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων) στην Ηγουμενίτσα. Συμμετέχει στο ετήσιο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά Ο «Ντελάλης», εκδ Θράκα, 2021, είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Σήμερα, εργάζεται ως ελεύθερος μεταφραστής/υποτιτλιστής και τεχνολόγος ακτινολογικού.
ΘΗΛΑΣΜΟΣ
Γάλα
Πρόβειο κατσικίσιο και αγελάδος
Νωπό ή παστεριωμένο
Σε μπουκάλι ή και σε χαρτόνι
Από τη φοράδα ή από τη μάνα
Το γάλα πυρετός
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ
Φύτεψε με σ’ άγριο χώμα
Μες στο κατάκρυο άσε με να βγω
Άμα δε βαστάξω
Σημαίνει πως δεν κάνω για χειμώνες.
Ελένη Αθανασίου
Σπουδάζει στο τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και έχει παρακολουθήσει εργαστήριο Δημιουργικής γραφής και Ποίησης. Ποιήματα και διηγήματα της έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά (MAXMAG, TheBluez.gr ) και έντυπα (Τεφλόν). Το πρώτο της βιβλίο «Τεφροδόχος σε ένα φεστιβάλ techno» (Θράκα, 2021) έχει κερδίσει το Βραβείο Θράκα.
Ο ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗ
Την μέρα που απολύθηκε
σύρθηκε στον μπάνιο
τύλιξε σφιχτά στο λαιμό
το τηλέφωνο του ντους
το έβαλε στο αυτί του
κι απάντησε με φωνή μηχανική:
“Η υπεραστική κλήση σας χρεώνεται”
ΥΠΟΝΟΜΟΣ
Ξημέρωμα
Η πόλη
Κοινόχρηστη λεκάνη
Στο διπλανό πεζοδρόμιο υπάρχουν ξερατά
Στον τρίτο παράδρομο
Ούρα
Η γειτονιά της πρώην μου πάλι
Μυρίζει χύσια
Ξημέρωμα
Εγώ πάλι πλένω τους δρόμους
Ρίχνω νερά
Και τα ποντίκια στον υπόνομο
Χαζεύουν τη βροχή
Αναστασία Πούλου
Γεννήθηκε το 1991 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν στην Ολλανδία και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα
ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
Φέρνω τον εαυτό μου μπροστά από τον καθρέφτη,
τοπία μιας μελλοθάνατης στο διηνεκές:
γλιτώνω τον πνιγμό από θαλασσινό νερό
το λεκέ των αιμάτων
απλά πιο απλά στήνω τη φυσικότητα,
ετοιμάζομαι εύκολα για μια καινούρια απώλεια.
Ο χειμώνας έρχεται όπως ένας παλιός φίλος στο σπίτι μου,
που ούτε παλιώνει ούτε τρέμει σαν ερωτική ανάσα,
στο ίδιο πάντα κεφάλι κολλάει σαν ψείρα η ύλη
και πάει η ζωή,
όπως ο αλευράς στο μύλο του.
ΣΩΜΑ ΒΡΑΧΕΙΑΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ
Φρανκφούρτη 2018
Κυριάρχησες τη ζωή μου πέντε μέρες.
Ήσουν για μένα μια πόλη
Με τη γέφυρα, τον καθεδρικό και το ποτάμι της,
Ό,τι χρειάζεται κανείς
Για να πληρώσει, να πιστέψει και να φύγει.
Τώρα σαν χορτασμένη μέλισσα,
Κάνω γύρους γύρω από τον εαυτό μου.
Και η γύρη και τα άνθη που φέρεις
Είν’ αποδείξεις μιας γενναιοδωρίας π’ ούτε με ενδιαφέρει πια.
