Μικρή παρέμβαση
Για το βιβλίο «Με λάθος σκιά» του Φάνη Παπαγεωργίου εκδόσεις Κουκκίδα 2021
του Γιάννη Ζαρκάδη
Έχω σπασμωδικά παρακολουθήσει τον Φάνη, από τα πρώτα του ποιητικά βήματα και το « Πλυντήριο άστρων» του, και έχω διακρίνει την αγωνία του να χωρέσουν και να αναπνέουν σε μικρούς λεκτικούς όγκους όλα τα επίδικα της φιλοσοφίας και των αισθήσεών του. Έτσι και στο τελευταίο του βιβλίο «Με λάθος σκιά», προσπαθεί να μας πει με ποιήματα, ότι τίποτε δεν αναγνωρίζεις από το αντίγραφο που φανερώνεται όταν η πιο σταθερή οντότητα του σύμπαντος, ο ήλιος, πέφτει στον κόσμο των πραγμάτων δημοκρατικά! Και ύστερα κάτι δεν πάει καλά. Το «καθένας με τις δυνατότητες στον καθένα με τις ανάγκες του» στραβώνει στη διαδρομή. Αυτή τη διαδρομή ανιχνεύει ο Φάνης και τη μετάλλαξή της. Είτε είναι θάλασσα αυτή, είτε σελήνη, είτε σώματα ανθρώπινα, είτε ουρές ανθρώπων, είτε κυπαρίσσια, είτε χελιδόνια, με πιο εμβληματική γραφή, εκείνη στο «Ασκήσεις αφαίρεσης» για την καρδιά!
Αποσπασματικά, άναρθρα, επίτηδες κομμένα, τα νοήματα και οι παραστάσεις και οι εικόνες, και οι καθημερινότητες στη ποίησή του, αντανακλώντας την κατακερματισμένη και ανθρώπινα ανερμάτιστη ζωή του σήμερα. Φτιάχνοντας πολλές φορές ένα ολόγραμμα του έμβιου και αλληλέγγυου κόσμου. Έτσι στις «Ασκήσεις οπτικής», συμπυκνώνει άναρχα, εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξη των ειδών, το ίδιο το φυτικό και ζωικό βασίλειο, σε λίγες γραμμές, ενώ στη «Διαχείριση των κλοπιμαίων», φέρνει τα μυρμήγκια στο χαρτί, αναποδογυρίζοντας τις έννοιες, της κλοπής, της χαράς και της συλλογικής ανάγκης.
Και το πηγαίνει πιο πέρα, αυτό το σύγχρονο αναρχικό βαγόνι, που κινείται αφ’ εαυτού, στον « Άνθρωπο της γενιάς του» και στο «Μάντεψε ποιος», κινδυνεύοντας κάθε τόσο να εκτροχιαστεί, καθώς περνάει από ναρκοθετημένους κόμβους.
Η ποίηση του Φάνη έχει γερές σκαλωσιές και φιλοσοφικά θεμέλια, ανεβαίνοντας, όλο ανεβαίνοντας, στα πάνω δώματα για να θρέψει άνθη και καρπούς.
Ιούνιος 2022