Τα παράθυρα θροΐζουν στον αέρα
Τα κύματα κάθε λογής
Μεταφέρουν στους θαλάμους τους
Κάθε είδους επιβάτη
Να επινοεί διαρκώς μια ιστορία
Αυτό το λέμε ηχητική και άλγος
Γιατί, βεβαίως, πρόκειται για ιστορίες πόνου
Έρχονται σαν λυγμοί από τα παράθυρα
Εκείνα τα κουβούκλια στεναγμών
Κοριτσίστικες κραυγές από τις τέντες
Εκείνα τα προικιά που έμειναν θαμμένα
Προειδοποιούν για τη μέλισσα
Οι ψηφίδες και τα μόρια
Τα θραύσματα
Μεταφέρουν το τέλος
Τον αέρα που θα μας τελειώσει
Τυφώνας, άνεμος, αέρας ή αεράκι
Η λάθος σκιά
Μια μεσολάβηση
δεν είναι παρά
το φως από σκοτάδι σε νύχτα
και πάλι πίσω
όπως τα πιο μελανά χρώματα
του φάσματος
αποβάλλονται απ’ τα μάτια
στερούν τις κόρες
διασταυρώνονται με την πανσέληνο
πιο φωτεινή από σώμα
ενώ σώμα ουράνιο
πιο στρογγυλή από σφαίρα
ενώ πεδίο
συγκεντρώνονται όλα
στην επιφάνεια της ίριδας
λίγο
πριν
γίνουν
ρομάντζο
Αστοχία υλικού
Το ζωγραφιστό παγόνι
όχι λιγότερο πραγματικό
από το αληθινό
έχει μεγαλύτερη αξία
από το δεύτερο
καθώς επιζεί
χωρίς ανάγκες
χωρίς διατροφή
και βόλτα
όπως άλλωστε
συμβαίνει
και με τον
έρωτα
Εμπρόθετα
Αν γινόμουν τα φυσικά φαινόμενα
θα έπεφτα πάνω σου όπως η βροχή
Αν μελετούσα το ανάγλυφο
θα έστεκα να χαρτογραφήσω
το σύμπαν που κρύβεται
ανάμεσα στα πόδια σου
τα βουνά και τα γκρεμνά
Θα ήθελα να κάνω μάθημα γεωμετρίας
σπουδές στην ανατομία και τη γεωγραφία
για να σε τέμνω με όλες τις προθέσεις
ανατέμνω
κατατέμνω
διατέμνω
περιτέμνω
ενώ βέβαια
γνωρίζω αξιωματικά
ότι δύο παράλληλες ευθείες
δεν τέμνονται
Η ρίζα του ένα
Εκείνη
Σκάλιζε τα άστρα
Ράγιζε τη λεωφόρο
Έστρωνε στον ουρανό
Εκείνη
Έκρυβε τα δάκρυα κάτω από τη μύτη της
Άλλαζε τα δεκαπέντε της σάβανα
Ρήμαζε τις κλωστές
Εκείνη
Συγύριζε τα μάρμαρα
Σιδέρωνε τα κυπαρίσσια
Στύλωνε τα κρίνα
Ίσως να ήταν νοικοκυρά
Ίσως και μοδίστρα
Ίσως ραπτομηχανή
Ή απλά αργαλειός
Θαλασσομετρία
Μαδούσαμε τη θάλασσα
κύμα το κύμα
για να φτάσουμε
στην καρδιά της
κι η θάλασσα
μία από τη μια
μία από την άλλη
μας φανέρωνε
τη σκιά της
βέβαια,
ουδέποτε τη συναντήσαμε
μας ζήταγε
συγγνώμες
ο καιρός
κι η στεριά
δίπλα μας
σωστό
τιμόνι
Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές: Πλυντήριο άστρων (Εκδόσεις Λογότεχνον, 2013, βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το Βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» 2013), Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα (Εκδόσεις Κουκούτσι, 2016), Διώρυγα μεταξύ νεφών (Εκδόσεις Θράκα, 2018), Με λάθος σκιά (Εκδόσεις Κουκκίδα 2021). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σέρβικα και ισπανικά, ενώ έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
