Για την ομορφιά των όπλων μας όπως την κατέγραψε ο Θωμάς Τσαλαπάτης
I’m guided by a signal in the heavens
I’m guided by this birthmark on my skin
I’m guided by the beauty of our weapons
First we take Manhattan, then we take Berlin
Έτσι λέει ο Leonard, έτσι υπόσχεται και ο Θωμάς, σε αυτή τη συλλογή, που μοιάζει με προαναγγελία άλωσης του Βερολίνου.Αφού πρώτα φυσικά, πάρουμε το Μανχάταν. Άλλωστε κατά πώς φαίνεται, το κτήνος στις μέρες μας έχει πολλές καρδιές.
Και αυτές εξερευνά ο Θωμάς, πιστός στα βήματα που τον οδήγησαν ως εδώ, υποσχόμενος πως θα ολοκληρώσει τον δρόμο. Ιστορικά γεγονότα που μας έφεραν σε αυτό που ζούμε τώρα, κάποια ανάλεκτα της ιστορίας και κάποια σαφώς προσωπικά βιώματα ανακατεύονται εδώ και το αποτέλεσμα στέκεται στο ύψος που έθεσε στον πήχη. Και αυτός ήταν πολύ παραπάνω από το 1,60 (θα δείτε όταν διαβάσετε το βιβλίο), ακόμα και τις στιγμές που επέλεγε να γίνεται αυτοαναφορικός.
Γιατί, ποιος είπε πως η ποίηση δεν επιτρέπεται να είναι σίγουρη για τον εαυτό της κι αυτοανφορική; Ποιος είπε πως δεν μπορούμε να δίνουμε υποσχέσεις, όταν άλλο δεν κάνουμε, παρά να μαστε, σε πορεία τήρησης αυτών. Σε πορεία σύγκρουσης.
Ή αυτό ή ας γίνουμε Καναδοί.
Εμείς εδώ, ας συνεχίσουμε γιατί οι Καναδοί λιώνουν
(Ή ας γίνουμε μόνο Λέοναρντ, αν είναι να γίνουμε Καναδοί).
Σύντομο βιογραφικό
Ο Δημήτρης Γκιούλος βιοπορίζεται ως copywriter, μεταφραστής και επιμελητής. Έχει
διατελέσει βιβλιοϋπάλληλος, τηλεφωνητής, υπάλληλος σούπερ μάρκετ και πολλά άλλα
πράγματα. Ενίοτε ασχολείται (κυρίως) με τη μικρή φόρμα, είτε αυτή είναι ποίηση, είτε
διηγήματα. Διαβάζει, βλέπει ταινίες και σειρές και συχνά ζει στο κεφάλι του περισσότερο
από ότι στον έξω κόσμο. Ξέρει πως ποτέ δεν αρκούν οι προθέσεις.
