Η δική μου Λολίτα

Η δική μου Λολίτα στο πρώτο της μάθημα κάθισε στο πίσω θρανίο.

Δεν πλησίασε ποτέ στην έδρα.

Διδάχτηκε τον Βέμπερ και τον Μαρξ.

Στο διάλειμμα έμαθε πως «φτιάχνονται» στην Κούβα με βενζίνη.

Κατάπιε τα μαθήματα με δυο λίτρα κόκκινο κρασί.

Φύλαξε την βενζίνη.

 

Η δική μου Λολίτα τα πρωινά ντυνόταν στ’ άσπρα.

Γύρω στο απόγευμα κατέβαζε το πέπλο.

Έκαιγε το καραμελωμένο κρεμμύδι στο τηγάνι.

Φορούσε νυχτικό σατέν να ξεγλιστρά πίσω απ’ τα κλειστά παντζούρια.

 

Η δική μου Λολίτα χάραξε δυο στίχους του Ναμπόκοβ της στο χέρι

κι ένα φτερό ζωγράφισε με τον σουγιά,

έτοιμη να μπει κι αυτή σε μυθιστόρημα.

Κόπηκε απ’ τις σελίδες,

βάφτηκαν μαλλιά και νύχια απ’ το μελάνι.

 

Η δική μου Λολίτα πριν από κάθε μάθημα

γεμίζει το φλασκί της με βενζίνη.

 

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Δεν έχω άποψη για την Λολίτα του Ναμπόκοφ.Ομως η δική σου Λολίτα σίγουρα έχει απόψεις και δύναμη μαχητριας που θα την ήθελε ο καθένας δίπλα του να μας τα διδάξει βιωματικά.
    Ευχαριστούμε για την δημοσίευση.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ