«Αφύπνιση» – Ιωάννα Χριστοφόρου Θεοχάρη
Ατρόμητος σαν φρουρός
στης ζωής μου την είσοδο στάθηκες.
Την πόρτα πολλοί άνοιξαν,
ενώ εγώ σαν ίσκιος έφευγα.
Το περιτύλιγμα μου χάζευαν
όσοι το φαίνεσθε είχαν για σημαία,
γι αυτούς αδύνατο να νιώσω κάτι.
Με όρκους αιώνιας αγάπης
άλλοι έπαιξαν τα χαρτιά τους
κι άλλοι με ξίφη υπόσχονταν
επίγειες κατακτήσεις.
Κανείς δεν ήταν τόσο ικανός,
κανείς τόσο γενναίος,
τα μάτια μου,
κάτι τόσο απλό,
μα τόσο σύνθετο να ανοίξει.
