Η εντύπωση της Καμίλ στο δωμάτιο
είναι συνήθως απομεσήμερο και τα κοκόρια λαλούν
ο Μονέ τ’ ακούει και σφυρίζει
ανασύρει στ’ απομεινάρια της φαντασίωσης
περιγράμματα αμφίβιων, αχινούς, αλογοκεφαλές
στη σειρά πεταλούδες-προνύμφες πορτοκαλί
που ελλοχεύουν πίσω από δικές της
μωβ ιδιοτροπίες –είναι μόνος· κατάμονος
ακούει τα κοκόρια και σφυρίζει
με μια ανεξήγητη εμμονή για Απρίλιο και ορτανσίες
–εκείνη περπατάει απ’ το πρωί στις βατραχόλιμνες
από τα ήρεμα ρεύματα του Σεπτέμβρη έχοντας επιστρέψει
με μια παρατεταμένη ανθοφορία των νουφάρων
διασκορπίζει την εντύπωσή της σε αγρούς, καιρούς
και γλυκόσυρτους θανάτους
σώματα που κουμπώνονται και ξεκουμπώνονται
στους καθρέφτες –ρίχνουν την σκιά τους στο ορατό
στο ιχθυοτροφείο της εξοικείωσης
κολυμπά και καταβυθίζεται όμορφα
στρώνει ύστερα το τραπέζι του έρωτα
οπιούχες φράουλες
με συντριβές
μήλα
μέλι
είναι εδώ κρεμασμένη στον τοίχο μου
δώδεκα χρόνια
είναι μόνη Μονέ
τόσο
μόνη
Η νύχτα, τ’ άλογα του Μπουκόφσκι, οι λαγοί του Σαχτούρη,
εσύ κι εγώ, ο Σολζενίτσιν
Οι εφτά φανταχτεροί νάνοι σου
εγκλωβισμένοι στα πεντάστερα κουκλόσπιτα του παράλογου
τυραννούν ακόμη τους ύπνους των κοιμωμένων.
Λες, λέει, λέτε, θα πουν.
Θα μπορούσε ποτέ ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
να εξομολογούσε έναν ήρωα του Σολζενίτσιν;
Οπωσδήποτε ναι·
αρκεί να μην το μάθαινε ο Σολζενίτσιν.
Λόγια, λόγου, λόγοι, λαγοί.
Εγώ ξυπνάω νωρίς το απόγευμα
για να ’χω όλη τη νύχτα δική μου
κυνηγάω λαγούς πεθαμένων ποιητών
με σκυλιά και αιλουροειδή.
Πού και πού γράφω κάνα ποίημα.
Αυτή η νύχτα αρχίζει 520χλμ μακριά σου,
6200 έτη φωτός από τον αστερισμό της Αγριόπαπιας
και κλείνει χάνοντας στον ιππόδρομο
όλα τα άλογα που μου είχε εγγυηθεί ως «σίγουρα»
ο Μπουκόφσκι.
Οι λαγοί νοτίζουν το σκοτάδι με ίλιγγο.
Θα μπορούσες ποτέ να με πιστέψεις;
Βιο: Ο Αχιλλέας Σύρμος (γενν. 1984) σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Νεοελληνική και Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η ποιητική του συλλογή Ύστερα από ένα ταξίδι στην Karlstad εκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις Ερωδιός.
