Είσαι
ωραία

σαν
παραλήρημα

όπως
νοερά κόψη

μπουκαδόρου
σε σπίτι

ιπτάμενο
εορταστικό

Είσαι
ωραία

σαν
απελπισία

μπροστά
στο κενό χαρτί

προτού
υπάρξει χρόνος

και
πεταλούδες

και
τσιγάρα

Είσαι
ωραία

και
μαζί φριχτή

γιατί
υπάρχεις στιγμιαία

στο
μυαλό μου

και
τότε πέφτω στον ύπνο

Είσαι
ωραία

αλλά
δεν συχνάζεις

στους
δαιδάλους της πόλης

που
πετάει

στο
ιδανικό Περού

των
αισθήσεων

κυμαίνεσαι
από δώδεκα

ως
πενήντα κουπιά ταξίδι

στον
εσωτερικό καταρράχτη

και
φοράς μιαν απορία

γιατί
εγώ να ειπωθώ

γιατί
εγώ να μοιάσω πεθαμένη

κι
αυτή η υπαρξιακή υστερία

παρότι
απολύτως νόμιμη

και
ερωτική όταν βάφεσαι μαύρη

σε
χώνει και συγκρατείς

την
αγωνία μου πριν βρέξει

Είσαι
ωραία

κυκλοθυμικά

όπως
ανακατεύουν χρώματα

οι
αρχαίοι ζωγράφοι

Είσαι
ωραία

τηλεπαθητικά

όπως
ξημερώνει

στην
άγονη γραμμή

και
κάποιος χάνεται

για
πάντα

σ’
ένα σβώλο ανυπομονησίας

στα
φανάρια της Συγγρού

Είσαι
ωραία

και
διστακτική

όταν
μου λες

θα το
σκεφτώ

και
εννοείς ποτέ

κι αν
κάποτε δεχτείς

θα
έχω γίνει κύκλωπας

το
τραγούδι θα τραγουδιέται

ανάποδα
με σάλια νεκρικά

και
μια οσμή θυμιάματος

θα
κρεμάει τα λεπτά

Είσαι
ωραία

και
με τα μάτια κλειστά

όταν
ταξιδεύεις

και
τα δάχτυλά σου

σχεδιάζουν
ρυθμικά

μια
νέα ύπαρξη

το
τοτέμ του Αδάμ

το
θείο τραγί

το
μανιφέστο των αιώνων

αμήν

Είσαι
ωραία

με
τον τρόπο σου

σαν
δισταγμός

πριν
από διαγώνισμα

κι
έπειτα ξεχύνεσαι

εφηβικά
σε λεωφόρους

ανύπαρχτες
ως τότε

που
υφαίνει το μυαλό σου

από
νοσταλγία για κάτι

μυστικό

μες
στο αίμα σου μυρωδάτο

κι
απαγορευτικό

ενώ
ο συνθέτης δίνει το χέρι

στο
μαέστρο

κι
αποθεώνεσαι σαν συμφωνία

τεράτων

και άγρια ανεμώνη

επαναληπτική
και κτηνώδης

Είσαι
ωραία

και
συνεργάζεσαι

με
χθόνια ψέματα

βλέμματα
πειρατικά

οσμές
βρύων στα κατώτατα

πηγάδια

ωκεανοί
Σμύρνης

ποτάμια
Προύσας

συνωμοτούν
τότε

κι
ένα ολέθριο ξημέρωμα

σε
στεφανώνει

οι
πιστοί σου ξεχύνονται

σαν
νότες

κλείνεις
το παράθυρο

κανείς
δεν ξέρει

τι
αιώνα ζεις

σε
ποια πέτρα

ελπίζεις

θεά
σκοτεινή

ανήξερη

κυκλική

Είσαι
ωραία

γιατί
δεν μπορείς

αλλιώς

ΒΚ