Μια
“ηρωίδα” πλάι σε ανθρώπους αντιηρωικούς
ένα
κριτικό σημείωμα για το “Γονυπετείς”
(Γκοβόστης, 2017, β΄ έκδοση)
της
Τζούλιας Γκανάσου
Το
“Γονυπετείς” της Τζούλιας Γκανάσου
είναι από τα πεζογραφήματα που συγκρατούν αδιάπτωτα την προσοχή του αναγνώστη. Η συγγραφέας
συνδέει τις πρώτες ύλες της με μια
ρεαλιστική απεικόνιση θρησκευτικής
ατμόσφαιρας. Η ηρωίδα είναι δοσμένη με ένταση
και διαύγεια, με διάθεση εξομολογητική
και εξωστρέφεια ως τον υπέρτατο βαθμό.
Εκφράζει
με τον μονόλογό της το δράμα του
ζητούντος και μη ευρίσκοντος.
Δημιουργεί με το περίσσευμα της ατομικής
ζωής της μια παράλληλη ιστορία, ένα
πισωγύρισμα που ο αναγνώστης αδυνατεί
να καταλάβει πού θα τον βγάλει. Αυτό το
περίσσευμα του εσωτερικού της κόσμου
είναι ένα γνώρισμα, είναι η σφραγίδα
της ιστορίας που εκτυλίσσεται. Σκηνές
περιγραφικές που συνδέουν άμεσα τον
τίτλο του βιβλίου με το κείμενο, εικόνες
που ξεπροβάλλουν και επιβάλλονται με
τον αρχιτεκτονικό τους όγκο.
Μια
“ηρωίδα” πλάι σε ανθρώπους αντιηρωικούς
που δεν πράττουν από ελεύθερη βούληση
αλλά από έναν συνειδητά τεθειμένο
μεταφυσικό σκοπό. Είναι ανδρείκελα της
πίστης τους. Συγκρατημένα, δειλά, χωρίς
ένταση, διστακτικά. Ο μέσος τύπος μιας
άπραγης κοινωνίας. Πρόσωπα που τα
σκεπάζει η συγκράτηση. Το ψυχικό τους
περιεχόμενο είναι πολύ ρηχό και προκαλούν αντικρουόμενα συναισθήματα συμπόνοιας
και θαυμασμού στον αναγνώστη, μιας και
από τη θρησκευτική τους δυσμορφία
τούς σώζει μια μικρή αλλά ηρωική πράξη
με σκοπό την εξιλέωση, τη λύτρωση από
τα δεινά τους.
To
“γονυπετείς” είναι μια
διάθεση επικοινωνίας με το ανέκφραστο
μέρος του εαυτού μας, αυτό που κατοικεί
πίσω από το προσωπείο, το μέρος που δεν
αντανακλάται ποτέ στην πραγματικότητα,
ενισχυμένο από τελματώδεις συνθήκες
ζωής.
Ένα
συνεχές τρίπτυχο-μοτίβο
(περιγραφικό/ψυχογραφικό/εξομολογητικό)
το οποίο επαναλαμβάνεται, ενδέχεται να
οδηγήσει τον αναγνώστη σε έναν λαβύρινθο χωρίς εξόδους διαφυγής.
Στάθης
Ιντζές
