Ακάθιστος Ύμνος
Ο Θεός θολός μέσα στο θάλαμο του
σημάδευε το φως με τη σφεντόνα
μετρούσε με τις παλάμες του την απόσταση
από το κομοδίνο μέχρι το κρεβάτι
και από το ορεκτικό μέχρι το κυρίως πιάτο
από τη συννεφιά των συνδαιτυμόνων
μέχρι τη χαρά των συντρόφων
έφτιαχνε λεκέδες στο τραπεζομάντηλο
καθώς δοκίμαζε να εκσφενδονίσει τη σούπα
στη χοάνη του στόματος Του
βρίσκοντας χάρτες στο τραπεζομάντηλο
και οι λεκέδες μίκραιναν τις αποστάσεις των πιάτων
και οι αποστάσεις των πιάτων Του θύμιζαν την παλάμη Του
και η παλάμη Του δεν έφτανε το κρασί
ούτε με τη σφεντόνα
και το έχυνε
για να ταράξει τις θάλασσες
και στα πεσμένα ψίχουλα
σχημάτιζε το Υιό Του
πάνω στο γραφείο
δίπλα στη φωτογραφία
Ο νόμος της βαρύτητας
Μόλις ίδια πρόσωπα
φυτρώσουν σε διαφορετικά μοτίβα
ονείρων
εντοπίζεται στο χάρτη
το σημείο υπέρβασης της βαρύτητας
ακόμα κι αν εν μέσω
φθινοπώρου
τα φύλλα έχουν βαλθεί
να χωρέσουν όλα
στην περίμετρο του δέντρου
πιάνοντας κάθε φορά
ξεχωριστό στασίδι
γιατί οι αγαπημένοι δεν γνωρίζουν
την πτώση μέσα από το βάρος
αλλά μέσα από άδειασμα
της κάνουλας της μέρας
στις αποστάσεις
από το κρεβάτι
όπου το φως απλώνει
την αρίδα του
