Εκδόσεις : ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
σελ 112
Στην οδό Εγνατίας
είν’ ένα μαγαζί
απέξω ένα κορίτσι λέει
ελάτε ν’ ακούσετε τις μελωδίες
Κορίτσι που πουλάς τους δίσκους
βάλε τα βάσανά μου στο πικάπ
ν’ ακούσουν οι πελάτες σου
ρεμπέτικα τραγούδια
*
Δράμι δράμι
οι στίχοι στάζουν
σαν πολύτιμο βούτυρο
πάνω στο ψωμί της μοναξιάς
*
Όταν κάνουμε έρωτα
δεν ιδρώνουμε καθόλου
κι ας μας περισσεύει
λίπος
Δεν μας περισσεύει πάθος
για να γίνει λάδι
στα κορμιά μας
*
Χάνεται από κοντά μου
η αθωότητα των παιδιών
μόλις διαβαίνουν το κατώφλι
του σπιτιού της μητέρας τους
καθώς ανεβαίνουν τη σκάλα
όλο φωνές
σβήνουν σιγά σιγά τα νάζια
της κόρης μου
και τα πείσματα του γυιου μου
θα τα πάρεις την επόμενη βδομάδα
μου φωνάζει από ψηλά.
*
Ο πλούσιος ποιητής
δεν μπορεί να γράψει για τα βάσανα
που έχουν οι ξένοι μετανάστες
στην Ελλάδα
στα νιάτα του όλο έγραφε
για τους Έλληνες που δούλευαν στη Γερμανία
Τώρα που τα κονόμησε
δεν τον αγγίζει εύκολα ο πόνος
