 |
| Ο Γιάν Βάγκνερ γεννήθηκε το 1971 στο Αμβούργο και ζει στο Βερολίνο |
Jan Wagner,
Ποιήματα
μανιτάρια
Τα συναντάμε στο δάσος μέσα σε ένα ξέφωτο:
δύο αποστολές που διέρχονται από την χαραυγή
η οποία θεωρείται βουβή. νευρικά μεταξύ μας
τηλεγραφικά βουίσματα ενός σμήνους από σκνίπες.
Η γιαγιά μου φημίζονταν για τη συνταγή
champignons farcis. που έκλεισε στον
τάφο της. όλα είναι καλά, είπε,
γεμίζουν λίγο περισσότερο από ότι ο εαυτός σου.
αργότερα στην κουζίνα εμείς κρατάμε
τα μανιτάρια στα αυτιά μας αντιστρέφοντας τα κοτσάνια –
περιμένοντας το ευγενικό κλικ από το εσωτερικό,
και ψάχνοντας για το σωστό συνδυασμό.
ελεγεία για μια μικρή πόλη
τα καραβάνια των σκιών, κάθε πρωί
η εκκίνηση σου, και οι σωλήνες ύδρευσης,
που πάντα σε ξυπνούν από τον ήσυχο ύπνο.
και τα φορτηγά μεταφοράς με τα αιωρούμενα
γουρούνια, κομμένα στην μέση, μεταξύ ενός ναι και ενός όχι,
σαν φλαμουριές που μεγαλώνουν μέσα τους καρδιές. και ταιριάζει
όχι περισσότερο από ένα φύλλο χαρτιού ανάμεσα σε μένα και τον κόσμο.
και στους κήπους, πίσω από φράχτες
διακηρύττουν τα χορτοκοπτικά τον Μάιο.
Ζιζάνιο*
δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί: το ζιζάνιο
με την επιθυμία του, ήδη στο όνομα της ύλης – γι΄ αυτό
τα άνθη του, τα οποία επιπλέουν στο λευκό, απέριττα είναι
σαν ένα τυραννικό όνειρο.
αγκυροβολημένο πάντα στο παρελθόν σαν ένα χρέος παλιό,
στέλνει το μυστικό μήνυμά του
μέσα από το σκοτάδι, κάτω από το γρασίδι, κάτω από την επιφάνεια
ωσότου κάπου ένα λευκό αντισταθεί –
εκτοξεύοντας την φωλιά του επάνω. πίσω από το γκαράζ,
το καταιγιστικό χαλίκι, το κερασάκι: ζιζάνιο
σαν αφρός, ποτισμένο, χωρίς θόρυβο
δημιουργείται και σέρνεται μέχρι το αέτωμα, το ζιζάνιο
φυτρώνει παντού, σέρνεται σε όλο τον κήπο το ζιζάνιο
σέρνεται το ζιζάνιο, καταβροχθίζει το τίποτα, το ζιζάνιο.
———————————-
*σημείωση: Giersch ή Αιγοπόδιο (Aegopodium podagraria) ισχύει για την κηπουρική ως ένα ενοχλητικό «ζιζάνιο», εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα και μπορεί να είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί, λόγω των υπόγειων βλαστών του.
——————————–
Ο Γιάν Βάγκνερ γεννήθηκε το 1971 στο Αμβούργο και ζει στο Βερολίνο. Το 2001 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή ποιημάτων του με τίτλο Προσπάθεια διατρύπησης του ουρανού. Ακολούθησαν οι Guericke Sperling (2004), Δεκαοκτώ πατέ (2007) η Αυστραλία (2010) και Regentonnenvariationen (2014). Για την ποίησή του, έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία, με πιο πρόσφατο το Βραβείο Χέλντερλιν της πόλης Tübingen.
