Στάσου
μπροστά σ’ ένα δέντρο, κοίταξε το και
πες του:
“Κάνεις λάθος!”
Επανάλαβε
αυτή τη φράση μέχρι ζεστά δάκρυα να σε
πλημμυρίσουν.
*
Εκεί που
πήγα μόνο εξαιτίας της αγάπης για κάποιον
άλλον, μόνο εκεί έχω πάει.
*
Ήμουν ο
ποταμός κάτω απ’ τη νύχτα όταν με
κοίταξες
Η γυναικεία καρδιά των
στρατιωτών που προχωρούν με βηματισμό
προς τη μάχη
Ήμουν ο έλεγχος που ασκεί
στον κόσμο η ομορφιά
Η παράξενη λέξη
νυχτικό. Η ανακάλυψη ενός αρχαίου τάφου.
*
Γράφω
ποιήματα για να απλώσω σκοτάδι πάνω από
σημεία του κόσμου σας που αστράφτουν
και με τυφλώνουν.
*
Υπάρχουν
άνθρωποι που μας έχουν αφήσει να
πιστέψουμε πως
η δύσκολη σοφία που
εξασκούν καθημερινά
είναι ο φυσικός
σα ρυάκι χαρακτήρας τους.
Τους
αγαπώ μυστικά μες στην ψυχή τους
κι
επιτρέπω να υπάρξουν μόνο αυτά τα
ποιήματα
σαν
κίτρινες πινακίδες που ξεφυτρώνουν για
να πας πουν
οτι είναι κλειστός ένας
δρόμος που ως τώρα δεν ξέραμε ότι υπάρχει.
*
Η λύπη
είναι μια ήρεμη λίμνη.
Που και που
μια σταγόνα πέφτει στο κέντρο της από
τον
περίκλειστο ουρανό του έξω κόσμου
και
τότε έχουμε την αίσθηση ότι
είμαι
λυπημένος.
Η χαρά είναι ένα άνοιγμα
του ουρανού πάνω από αυτή τη λίμνη.