Ένας άντρας και μια γυναίκα ξαπλώνουν σε λευκό
κρεβάτι.
Είναι πρωί. Σκέφτομαι
Σύντομα θα ξυπνήσουν.
Στο κομοδίνο ένα βάζο
με κρινάκια∙ το φως του ήλιου
λιμνάζει στους λαιμούς τους.
Τον βλέπω να γυρνάει προς το μέρος της
σα να προφέρει τ’ όνομά της
αλλά ήσυχα, βαθιά μέσα στο στόμα της –
Επάνω στο περβάζι
μία φορά, δύο φορές
ένα πουλί φωνάζει.
Και τότε αυτή πετάγεται∙ η ανάσα του
γεμίζει το κορμί της.
Ανοίγω εγώ τα μάτια μου, εσύ κοιτάς εμένα.
Πάνω σχεδόν απ’ το δωμάτιο
κυλάει ο ήλιος.
Κοίτα το πρόσωπό σου, λες,
κρατώντας το δικό σου δίπλα μου
για καθρέφτη.
Πόσο γαλήνια είσαι. Και ο φλεγόμενος τροχός
περνάει απαλά από πάνω μας.
H Louise Glück γεννήθηκε στις 22 Απρίλη του
1943 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Λονγκ Άιλαντ. Γράφει για την απογοήτευση, τη ματαίωση,
την απώλεια, την απομόνωση. Την ποίησή της, μπορούν να την καταλάβουν οι
πολλοί, να σχετισθούν μαζί της και να τη βιώσουν έντονα και ολοκληρωτικά. Είναι
πολυβραβευμένη. Το 1992 της απονεμήθηκε το Βραβείο Πούλιτζερ για τη συλλογή της
«TheWildIris», ενώ μόλις πέρυσι, στις
19 Νοεμβρίου του 2014, πήρε το αμερικανικό «Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Ποίησης»
για τη συλλογή της «FaithfulandVirtuousNight».