Αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή της Χρύσας Κοντογεωργοπούλου «Λύπη Ένα Φτερό» (εκδ. 24 Γράμματα-Μάρτιος 2021), για την οποία τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Γραμμάτων και Τεχνών 2021 «Αικατερίνης Σταθοπούλου».
Ι. E S P O L I O (αποσπάσματα)
Και τώρα θα μεταμορφώσω τις λέξεις…
………………
θα τις στροβιλίσω
θα τις γκρεμίσω θα τις κατακρημνίσω
στο Ζάλογγό σου το γεμάτο χαμομήλια
θα κάνω τ’ ανθη ρήματα
για να
σε γαρύφαλλω
σε pensée σε μενεξέ
je te muguet
Όπως σε γνωρίζει η κουβέρτα και το σεντόνι
κανείς δεν σε γνωρίζει ∙
το σεντόνι που αποτυπώνονται, όπως Φαγιούμ τα μάτια του,
τα μάτια σου,
βαθιά στο Επέκεινα της Σινδόνης,
Εγώ Ιάσμη κι Εσύ η Σινδόνη που σε αναρριχώμαι
Σε σιντόνια
Σε φυλλώ Σε τριανταφυλλώ
Σε αγιόκλημα
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
κι έτσι,
ο βραχίονάς μου έγινε ζώνη σου,
με από πάνω την παλάμη μου αγκράφα,
τα μαλλιά μου εσάρπα στον ώμο σου,
τα πόδια μου κάλτσες έως τα γόνατά σου,
και τ’ άλλο μου το χέρι, μαντήλι στο λαιμό σου απάνω,
να μαζεύει τους ανθούς, τις νότες, τα πουλιά,
τους Σαίξπηρ που σε έρανα.
Τα μέλη μου όλα στη θυμέλη garde robe σου εναποτίθενται.
Ω, Με εσπόλιας Me espolias Tu m’ oceanes!
Σε Τενεσσί σε Σαίξπηρ
Σε Λόρκα
Σε Τσέχωφ
Σε Όσκαρ Ουάιλδ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Κι όλο αυτό, που έγινες βεστιάριο των μελών μου,
ακρωτηριασμός δεν είναι ∙ κι ούτε δαπάνη κι ούτε διαίρεση είναι ∙
ίσως να είναι μελισμός, ιστορημένος λίγο πιο κάτω
απ’ την αψίδα του Ιερού σου ∙
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Και ίσως σύληση ιερή να είναι που γράφω η που μιλώ ή που σκέφτομαι
ή που τραγουδώ με αυτές τις λέξεις και
γι’ αυτή την παλάμη – αγκράφα στην εσχάρα της κοιλιάς σου,
που, το μόνο παραπάτημά της, ίσως να είναι
μία βουτιά του αντίχειρα στη μικρή λακκούβα του αφαλού σου.
ΙΙ. Κάποιος σκαλίζει τον κήπο του μέσα μου
Θεέ μου
πόσο βουνό ανεβήκαμε
για να
φτάσουμε
σε αυτόν εδώ τον βυθό
βλέπεις, πονάει πολύ η φαντασία όταν
κουνάει την ουρά της στους
ανθρώπους
δεν προλαβαίνουν να προβάλλουν
από χαραμάδες πόρτας που έμειναν κλειστές,
δυο μήλα ν’ ανθίζουν στο χαμόγελο να δεις
και άντε
να χτίσεις τώρα το γκρέμισμά τους.
Ε, ε, Κάποιος σκαλίζει τον Κήπο του μέσα Μου
Χλόης χόρτα άνθη
Αδέσποτα πετάνε από δω κι από κει έρχονται πάνω μου
Ία
Ρείκια
Ελλέβοροι
Δίπλα Πίσω Μέσα μου ∙
και τα άνθη σε πονάνε όταν φυσάει πολύ
μέσα σου
θέλω να ερωτευθώ όλους τους έρωτες
όλες τις φωτιές θέλω να τις καώ…
δε βαριέσαι…
κι ο θάνατος, μια βουτιά με το κεφάλι
στα βαθιά τ’ ουρανού
είναι.
BIO
H Χρύσα Κοντογεωργοπούλου, γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος και διδάκτωρ του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Παν/μίου Αθηνών. Έχει συνεργασθεί ως ερευνήτρια με το συγκεκριμένο τμήμα καθώς και με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Το επιστημονικό της βιβλίο «Η Βυζαντινή Αττική» κυκλοφόρησε το 2016 (επιστ. Εκδ. ΣΙΑΤΡΑΣ).
Για αρκετά χρόνια συνεργάσθηκε με την ΕΡΤ (Α΄ Πρόγραμμα), σε εκπομπές για τον Πολιτισμό. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως ξεναγός, με διεθνείς διακρίσεις για εναλλακτικά προγράμματα που συνδέουν το Τοπίο με την Αρχαιολογία και την Ποίηση.
Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από διάφορους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Έχει εκδώσει μεταφράσεις καθώς και τέσσερις ποιητικές συλλογές (Μαρία Θάλασσα, εκδ. Ιωλκός, Άνθη του Άλατος, εκδ. Μελάνι, Τ’ Άχυρο χρυσάφι, εκδ. Μελάνι), οι δύο τελευταίες με την ευγενή χορηγία του Ιδρύματος Ιω. Φ. Κωστοπούλου. Ποιήματά της, δημοσιευμένα και ανέκδοτα, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά Λόγου και Τέχνης (Χάρτης κ.ά.), καθώς και σε ανθολογίες αλλά και έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Για την τέταρτη ποιητική συλλογή της ( «Λύπη Ένα Φτερό»-εκδ. 24 Γράμματα-Μάρτιος 2021), τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Γραμμάτων και Τεχνών 2021 «Αικατερίνης Σταθοπούλου».
