ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΕΥΚΕ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΕ
Αγαπητέ λευκέ μου αδερφέ,
Την ώρα που γεννήθηκα, ήμουνα μαύρος,
Όταν μεγάλωσα, και πάλι μαύρος ήμουνα,
Όταν στον ήλιο βγαίνω, μαύρος παραμένω,
Όταν είμαι άρρωστος, μαύρος επίσης είμαι,
Όταν πεθάνω, και τότε μαύρος θα ΄μαι.
Αντίθετα εσύ, λευκέ μου άνθρωπε,
Την ώρα που γεννήθηκες, είχες χρώμα ρόζ,
Όταν μεγάλωσες, ήσουνα λευκός,
Όταν στον ήλιο βγαίνεις, γίνεσαι κόκκινος,
Όταν κρυώνεις, μελανιάζεις,
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι καταπράσινος,
Όταν πέφτεις άρρωστος, γίνεσαι χλωμός,
Κι όταν πεθάνεις, θα πάρεις γκρίζο χρώμα.
Λοιπόν, ποιος από εμάς τους δυό,
Είναι ο άνθρωπος ο έγχρωμος;
