Αριάδνη Καραγιαννίδου “Άφαντος ο Θεός πέθανε”
Είχα βαρεθεί να ξέρω
πόσο έχασε η Γιουβέντους
από τη Ρεάλ
νόμιζα.
Μου φαινόταν πολύ ντεκαυλέ
να ξέρω τέτοια πράγματα
από σένα.
Περίμενα να ξέρω
γιατί ο Νίτσε έγραψε το Ζαρατούστρα
ή έστω κάποια ραντομ φρίκη σου
Τι όνειρο είδες χτες
Αν είχες καύλες όταν ήσουν 16
Και πως λέγανε το πρώτο σου σκύλο
Σήμερα ο Ολυμπιακός έχασε 2-0
από τον ΠΑΟΚ
και το κινητό μου θύμισε πως
αυτά
αυτά;
αυτά μπορώ να τα ξέρω και γω
και πως ήτανε γλυκά
γιατί ήτανε δικά σου
Καλά μην το παίρνεις προσωπικά
και πάρεις τηλέφωνο
Μαγεύομαι από το τι φαγητό έφαγε
η φίλη μου στην Αθήνα
πώς έριξε τα γκομενάκια της
ποιο βιβλίο διαβάζει
ποια ταινία του Τσιώλη είδε
Μαγεύομαι από το είδος του καφέ
που ήπιε η μητερα και με τι γέλασε με τις φίλες της
Μαγεύομαι από τα ποτά που πινουμε
στα σάπια μαγαζιά και τις μπύρες στην πλατεία
Μαγεύομαι από τις συζητήσεις που κάνουμε
ακόμα κι αν είναι για εκείνη τη ραντομ φρίκη
Όλοι έχουν από μία
Και εγώ που σήμερα με νόμιζα αποτυχημένη,
κοίτα
Με στοίχειωνε η αποτυχία της σχέσης
Τι σημαίνει δα αυτό;
Ελπίζω αύριο να νικήσει η αγαπημένη σου Μπαρτσελόνα
Και δε λυπάμαι καθόλου που ξέρω πως είναι
η αγαπημένη σου
Δε λυπάμαι καθόλου που ξέρω εσένα
Δε λυπάμαι που έφυγες,
αναρωτιέμαι πού πήγες
Είναι λίγο σαν αυτό με το Θεό
Άφαντος Ο θεός
πέθανε
και κάποιοι μείνανε με τα ποτάμια της φύσης,
τις χαράδρες και τα ηλιοβασιλέματα
Εγώ έμεινα
με τη Μπάρτσα
Γλυκιά που είναι
φώτο: Φάνης Παπαγεωργίου
