Ευτυχώς εμφανίζονται κάθε τόσο μέσα στο άνυδρο κινηματογραφικό τοπίο ταινίες όπως το «The mule» του ενενηντάχρονου Ίστγουντ και αναπτερώνουν κάπως την αγάπη μας για τις σκοτεινές αίθουσες.
Το σενάριο των Σαμ Ντόλνικ (Sam Donlick) και Νικ Σενκ (Nick Schenk) βασισμένο στην αληθινή ιστορία του βετεράνου Λίο Σαρπ, αφορμή ενός άρθρου δημοσιευμένο στους New York Times το 2014 και η συγκροτημένη σκηνοθετική προσέγγιση του Κλιντ Ίστγουντ, δημιουργούν ένα φιλμ με αμείωτη ένταση, χωρίς εξάρσεις και περιττές σεκάνς.
Η αφιερωμένη ζωή του γηραιού Ερλ Στόουν στην ανθοκομία δεν είναι πια ίδια μετά την κατάσχεση της μικρής του ιδιοκτησίας. Στην ανάγκη αναζήτησης πόρων μπλέκεται εν αγνοία του (;) στα δίχτυα ενός αχανούς μεξικανικού καρτέλ διακίνησης κοκαΐνης. Παράλληλα, αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι των προσωπικών του αδιεξόδων.
Η ιδιότυπη μοναξιά του ήρωα δημιουργεί απόσταση και εντάσεις με τα μέλη της οικογένειάς του, παρά την ανάγκη του για προσφορά. Όσο για το δίκτυο διακίνησης κοκαΐνης και την δίωξη ναρκωτικών, περισσότερα υπονοούνται παρά αποκαλύπτονται στον περιορισμένο χρόνο μιας ταινίας. Όλα με την ωριμότατη και αψεγάδιαστη λεπτότητα του Ίστγουντ στον χειρισμό των ηρώων και των συναισθημάτων τους.
Λείπει από το σινεμά του καιρού μας η σεναριακή συγκρότηση όπως λείπει η σκηνοθετική και υποκριτική ψυχραιμία. Και ο Κλιντ Ίστγουντ ακόμα μπορεί!
