ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

Το μεσημέρι
μένει μουγγό όταν δεν κρύβει στον αφαλό 
του και λίγη μπάσταρδη μπίρα

Και λίγη
πικάντικη μουστάρδα για τα μουστάκια και λίγο μαυροπίπερο για τα μούσια

Και λίγη
ξινή λεμονάδα για τους πρησμένους αστραγάλους

Και λίγη
κάππαρη για τις μουδιασμένες γλώσσες

Το μεσημέρι
μένει μουγγό στο μικρό καφενεδάκι

Τι θα γίνει
ρε μ΄αυτόν τον καφέ;

Κόκαλα
έχει;

//

Δεν ξέρω να
καλοπιάνω τα κορίτσια

Μόλις
στρώνω το τραπέζι πιάνει ένα μπουρίνι και μου τα κάνει όλα μαντάρα

Δεν ξέρω να
καλοπιάνω τα κορίτσια

Πάνω που
πάω να πιάσω το τρυφερό τους χεράκι

Αρχίζει και
ρίχνει με το τουλούμι

//

Παλιά
διάβαζα συνέχεια για την Ελιζαμπεθ Τέιλορ και το πανάκριβο διαμάντι που της
χάρισε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον

΄Ένα τέτοιο
διαμάντι ήθελα κάποτε να χαρίσω στην αγάπη μου

Αλλά μου το
πέταξε στα μούτρα όταν άκουσε ότι το ίδιο διαμάντι έχει και η Τέιλορ

Τα
διαμάντια είναι φέρετρα των καλών αισθημάτων

//

Θυμάμαι
εκείνη την ταινία του Μπουνιουέλ όπου η Κατρίν Ντενέβ έμοιαζε με ροδάκινο που
το στίβουνε οι μαχαιροβγάλτες

Μ΄αυτόν τον
στιμένο χυμό η Κατρίν κολλούσε πάνω μας με νοθευμένη από όνειρο λαγνεία

//

Τα πάθη μου
δεν έχουν ονόματα-

έχουν την
σκληρή αφή του τοίχου ενός μπουντρουμιού που το εξαγιάσανε οι τερμίτες

΄Εχουν την
κολασμένη οσμή  του κοκορετσιού που ορέγονται
οι θανατοποινίτες

΄Εχουν
το  διαολεμένο άρωμα του κοριτσιού που
φρενάρει μπροστά σου λίγο πριν σε πατήσει και σε βρίζει << Πρόσεχε ρε
ζώον>>

//

Στο μεταξύ
η νύχτα πάντα χάνει το ένα και μοναδικό παπούτσι της

Για να το
φορέσει ο Ζαν Ζενέ και να ντυθεί Σταχτοπούτα

Δεν θα
χορέψει όμως ποτέ με τον βασιλιά των Μουντζούρηδων τον χορό του Ησαία

Γιατί στο
μεταξύ ο βασιλιάς παντρεύθηκε τον ρήγα καρώ του

//

Στα ινδιάνικα
παραπήγματα αλαφιασμένες κόμπρες ορμούν στην έρημο σαν στίφη βαρβαρικά

Και στο
δισάκι του διψασμένου οδοιπόρου το μόνο που απέμεινε είναι μια χούφτα ληγμένα
βαρβιτουρικά

//

Λίγο πολύ
όλοι οι ηλίθιοι κάνουμε τα ίδια λάθη

Αλλά οι
μούρες όλων δεν τρώνε το ίδιο στραπατσάρισμα