Απόστολος Θηβαίος
Αναχωρώντας
Ξεκίνησαν
από τη Βενετία.
Με
προμήθειες και φιλοδοξία.
Όσοι
κατόρθωσαν να γυρίσουν,
Είπαν
με τρεμάμενες φωνές
Πως σε
εκείνη τη γη,
Οι
άνθρωποι μοιάζουν δίχως φύλλο,
Πως δεν
γνωρίζουν τίποτε για τη σταύρωση,
Πως
επιβιώνουν κάνοντας έρωτα,
Κυνηγούν,
φτιάχνουν σχήματα στο χώμα και όλο χορεύουν.
Ο
Βασιλιάς μετακίνησε το τεταρτοκύκλιο όργανο,
Τον
συμβούλευσαν να αρνηθεί μια ακόμα αποστολή.
Το
επόμενο πρωί, πριν ακόμα φέξει,
Αναχωρούσαμε
για τις Νήσους των Μακάρων.
Έκανε
κρύο και οι ναύτες είχαν προνοήσει.
Ένα
αγόρι πήλινο, από τη Φοινίκη καιγόταν μες σε νερά θυελλώδη.
