Ραδιοφωνική ανακοίνωση 16 Οκτωβρίου 2013
«Όπως αποφασίστηκε σε σημερινή
συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, ρίψεις εμβολίου από μονοκινητήρια
αεροσκάφη θα πραγματοποιηθούν στις περιφερειακές ενότητες της Βέροιας».
Ραδιοφωνική ανακοίνωση 16 Οκτωβρίου 2013
«Αποφασίστηκε ερήμην των κυνηγών της περιοχής,
να ξεκινήσουν οι ρίψεις αντιλυσσικών εμβολίων την 16η Οκτωβρίου, ημέρα Τετάρτη
που τυγχάνει να είναι η επέτειος της απελευθέρωσης της Βέροιας και ως εκ τούτου
αργία.
Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως τη
συγκεκριμένη μέρα και τη συγκεκριμένη εποχή, το πιο πιθανό είναι να βρίσκονται
στο βουνό ΟΛΟΙ οι κυνηγοί της Βέροιας μιας και εκτός από το λαγό, τον
αγριόχοιρο και την πετροπέρδικα, αυτές τις μέρες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη τα
περάσματα φάσας και τσίχλας.
Με βάση τα παραπάνω, συνιστούμε σε όλους
τους κυνηγούς της περιοχής που θα βρεθούν στο βουνό από τις 16 -18 Οκτωβρίου
που θα γίνουν οι ρίψεις των εμβολίων από αέρος, αλλά και για διάστημα μίας
εβδομάδας μετά από αυτούς, να μελετήσουν προσεκτικά τις οδηγίες που δίνονται
τόσο για τους ίδιους όσο και για τα σκυλιά τους, όπως αυτές που αναφέρονται στο
ανακοινωθέν.
Θυμίζουμε πως δεν πρέπει να αγγίζετε τα
εμβόλια εφόσον τα εντοπίσετε και πως απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην επαφή με
το σκύλο σας, ο οποίος αν δαγκώσει εν αγνοία μας κάποιο εμβόλιο, είναι πιθανό
να φέρει στο σάλιο του ζωντανό τον ιό της λύσσας.
Θεωρούμε απαράδεκτο το να στηρίζεται το
αρμόδιο Υπουργείο σε μεγάλο βαθμό για την αντιμετώπιση της λύσσας στους
κυνηγούς και να μας απαξιώνει από την άλλη πλευρά με το χειρότερο τρόπο, δηλαδή
τη μη έγκαιρη ενημέρωση και τη μη συμμετοχή των κυνηγών και άλλων φορέων σε
τοπικό επίπεδο, στις διαδικασίες λήψης των σχετικών αποφάσεων που αφορούν στον
τόπο τους, γεγονός που θα αποτελέσει κατά τη γνώμη μας και μία από τις βασικές
αιτίες σε ενδεχόμενη αποτυχία του προγράμματος».
Φαντάζομαι τους λαγούς, τους
αγριόχοιρους, τις πετροπέρδικες, τις φάσες, τις τσίχλες, τα κυνηγόσκυλα, τις
αλεπούδες και τα λοιπά ζώα να χλαπακιάζουν αντιλυσσικά εμβόλια. Ψέματα. Τα
φαντάζομαι να χτυπάνε ενέσεις το ένα στο άλλο. Οι αλεπούδες να λένε, «επιτέλους
θα δαγκώνω κότες χωρίς να τις κολλάω λύσσα», οι σκύλοι να απαντούν «εγώ τώρα αν
δαγκώσω το αφεντικό μου, θα τον κολλήσω;» οι λαγοί να ξύνουν τις αυτούκλες τους
απορημένοι που δεν τους πέταξαν ιατρικά γάντια, βαμβάκι και οινόπνευμα, οι
αγριόχοιροι να μουγκρίζουν «μη φάτε τίποτα, πριν φάμε εμείς» κι όλα τα πτηνά να
κακαριζοτιτιβίζουν κουτσουλώντας ζώα και κυνηγούς.
Ύστερα η φαντασία μου γκαζώνει και βλέπω
τα προαναφερόμενα ζώα και πτηνά μαζί με πολλά άλλα που τα ονόματά τους μου διαφεύγουν,
να φτιάχνουν αναρχικές ομάδες εναντίον των ανθρώπων, να ξεμπουκάρουν από δάση,
σπίτια, κοτέτσια, στάβλους, περιστεριώνες, αιθέρες και να μας επιτίθενται όχι
με αντιλυσσικά εμβόλια (αφού η δική μας λύσσα είναι άνοση), αλλά με τα νύχια
τους, τα μουσούδια τους, τα φτερά τους, όλες τις ζωώδεις δυνάμεις τους, να
καταστρέφουν τις πολιτείες μας, τις βιβλιοθήκες μας, τις αντένες μας, τους
πολιτισμούς μας με μια ιαχή θριάμβου.
«Αέρα, καθάρματα, σας σιχαθήκαμε, ήρθε η
ώρα των ζώων!»
Και αμέσως βλέπω την υδρόγειο πιο ήσυχη,
χωρίς παιδικά παπουτσάκια στον πάτο της θάλασσας.
