(εναλλασσόμενοι μονόλογοι
τριών ανθρώπων με συνηθισμένο
παρουσιαστικό- παρουσιάζει
ο καθένας τον εαυτό του)
Γιώργος 1
Χτες πήγα
στην εκκλησία, άναψα ένα κερί, και κάθισα σε μια γωνιά, μακριά από τον πολύ κόσμο.
Ήθελα να βρω το Θεό μου. Θα με προστάτευε από το κακό, θα μου έδειχνε
λύσεις στα προβλήματά μου και θα μαλάκωνε τον πόνο μου.
Τί ήθελα
δηλαδή; μια super μαμά ή έναν
“νεφεληγερέτη” πατέρα; ή και τα δύο; Κι
έχει ο Θεός φύλο; και γιατί να έχει άλλωστε; χρησιμεύει σε κάτι αν είναι
αρσενικός ή ή θηλυκός; ούτε σεξουαλικό
ον είναι, ούτε αναπαράγει κι άλλους
Θεούς- τουλάχιστον ο τωρινός. Εγώ πάντως είμαι μεγάλος- πια- άντρας και θα τον προτιμούσα άντρα, θα με
καταλάβαινε καλύτερα. Μάλλον, όμως, θα ήταν πιο αμερόληπτος αν ήταν κάτι έξω
από τα φύλα.
Και είμαι σίγουρα πιστός. Από μικρός πηγαίνω στην εκκλησία και
κάνω συχνά το σταυρό μου. Και δεν έχω την απαίτηση-όπως κάνουν μερικοί- να
βοηθά μόνον εμένα, θέλω να προστατεύει
όλο τον κόσμο. Παιδιά του είμαστε
όλοι.
Θα υπήρχαμε αν δεν το ήθελε αυτός; πιστεύω ότι μας φροντίζει όλους ανεξαιρέτως,
αν και για λόγους που δεν γνωρίζω δεν
είναι πάντα εφικτό ή σκόπιμο. Τίποτα από τα θεοτικά δεν ξέρουμε, με την πίστη μόνο τα προσεγγίζουμε. Και
μάλλον δεν ωφελεί να τα ψάχνουμε και πολύ. Η πίστη είναι αρκετή.-
( αναγγέλλει το διάλειμμα- πέφτουν δίλεπτες διαφημίσεις με
λιτά χορευτικά εκκλησιαστικού τύπου-γονυκλισίες και σταυροκοπήματα.
Διαφημίζονται μανουάλια, κεριά και άμφια, όλα με τις ετικέτες τους. Ηθοποιοί
παίρνουν πόζες κάτω από το φως των κεριών )
Δημοσθένης
1
Χτες
πέρασα μπροστά από την εκκλησία. Πλήθος κόσμου έμπαινε μέσα-και δεν ήταν για
γάμο ή βαφτίσια. Δεν βαρέθηκαν ακόμα να πηγαίνουν στην εκκλησία; χειρότεροι κι
από τη μάνα μου είναι. Συζητάει με το Θεό λες και είναι ο
υπομονετικός γείτονας της. Εδώ
δεν μπορείς να μιλήσεις μ’ οποιονδήποτε προϊστάμενό σε δημόσια υπηρεσία και θα
μιλήσεις με το Θεό! Αυτή την έγνοια έχει: εμένα, τη μάνα μου και το κοπάδι που πηγαίνει να
προσευχηθεί! Τι σε νοιάζει, βρε άνθρωπε ποιος σε έκανε; σημασία έχει ότι
βρέθηκες. Αφού είσαι εδώ, βολέψου όπως
μπορείς. Άλλοι λένε ότι προήρθαμε από τον Αδάμ και την Εύα κι άλλοι από έναν
πίθηκο και μια πιθηκίνα που δεν είχαν, βεβαίως, ονόματα.
Κι ο
Οδυσσέας, ο παλιός ταξιδευτής,
έτσι είπε στον Κύκλωπα. Με λένε
Κανένα, είπε. Κάτι θα ήξερε αυτός ο πονηρός.
Τα
δε ονόματα δε λένε τίποτα το ουσιαστικό,
όλα ανόητες φαντασίες είναι. Και σε
δεσμεύουν για μια ζωή. Ρούχα αλλάζεις όποτε θες, αλλά τα ονόματα εκεί, μπάστακας.
( αναγγέλλει το διάλειμμα, πέφτουν
διαφημίσεις για αφρόλουτρα, με τον
πολύφημο και τους ναύτες του Οδυσσέα, σε ήχο ψαλμωδίας: αφρόλουτρο λιβάνι,
καθαρίζει και απολυμαίνει από τους ρύπους σώματος και ψυχής.)
Αριστείδης
1
Δεν μπορώ
να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς εργασία, χωρίς την αγωνία του μυαλού. Η σκέψη είναι το παν. Η
έρευνα του γιατί, του πότε, του αν. Ό,τι
ακονίζει το μυαλό και πλαταίνει τις αισθήσεις.
Ένας κόσμος πλήρως
προβλέψιμος, δοσμένος από τα πριν με μια
και μόνη νομοτελειακή κατεύθυνση,
φαντάζει ανούσιος, μοιάζει να πορεύεται
ανεξάρτητα από τη μικρή μας, έστω,
θέληση. Στη φύση όλα κινούνται, όλα μεταβάλλονται κι εμείς μαζί. Αυτό σημαίνει ομορφιά. Ναι, έχω κάποια
πιστεύω, αν μπορώ να ονομάσω έτσι τις ιδέες που με συγκινούν. Σε αξίες- σαν την
αγάπη, τη γενναιοδωρία, την αλληλεγγύη,
την εξέλιξη- η οποία εξέλιξη είναι
διαχρονική αξία, αλλά τώρα τελευταία την αναγνωρίσαμε επίσημα. Δικαιοσύνη δεν πιστεύω ότι υπάρχει στη φύση,
είναι ανθρώπινο εφεύρημα. Γιατί είναι κάτι στατικό κι ο κόσμος δε στάθηκε ποτέ
για να δει τι έκανε, απλώς συνεχίζει κι
όταν βρίσκει αδιέξοδα αλλάζει
κατεύθυνση.
Κι αν κοιτάξουμε προσεκτικότερα θα δούμε ότι
η φύση δεν χρησιμοποιεί τιμωρίες, ό,τι δεν είναι πολύ καλό φθίνει από μόνο του.
Αυτό δείχνει η ιστορία. Γεννήθηκαν
Θεοί, ιερείς, άρχοντες, εφευρέτες.
Οι περισσότεροι ξεπεράστηκαν, συν
τω χρόνω, από λίγο έως πολύ- όπως οι δεινόσαυροι. Όταν τα λάθη συσσωρεύονται,
αυτοί που τα έκαναν- ηθελημένα ή αθέλητα- δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
(τραγουδάει μόνος το τραγουδάκι: φεγγαράκι μου λαμπρό,φέγγε μου
να περπατώ, να πηγαίνω στο σκολειό να μαθαίνω γράμματα, γράμματα σπουδάσματα,
του μυαλού τα πράγματα)
Γιώργος 2
Στα
θεοτικά είχα μείνει. Θεοτικό είναι πως ο Θεός είναι μεγάλος και πολυεύσπλαχνος.
Ανθρώπινο είναι να υπηρετούμε τη θεία θέληση του και να πράττουμε το σωστό. Έκανε τον κόσμο με ιεραρχίες: τον
Πάπα, τον Πατριάρχη τον Αρχιεπίσκοπο, τον Βούδα, τους Ιμάμηδες, τους βασιλείς,
τους ιερείς, τους πρωθυπουργούς, τους βουλευτές και πιο κάτω τον απλό λαό. Και την υπόλοιπη φύση, βέβαια,
που υπηρετεί τον άνθρωπο. Όταν η από το
Θεό ρυθμισμένη τάξη δεν παραβιάζεται όλα βαίνουν καλώς και στον κόσμο μας. Εδώ έγκειται η ευθύνη μας, να διατηρούμε την τάξη
στα καθ’ ημάς και σε όσα Αυτός έταξε.
Δεν είναι θείο πράγμα να θεσμοθετηθεί η
ευσπλαχνία και η ελεημοσύνη; ο σεβασμός προς τους ανωτέρους και η συμπόνια προς τους κατώτερους;
(παίρνει
ένα μπουκαλάκι με αγιασμό και αναγγέλλει ότι δροσίζεται με σχεδόν άφατη
ικανοποίηση: τι καλά, τι καλά! Μπράβο
θεία Μάρθα που μου έφερες τον αγιασμό!)
Δημοσθένης
2
Όταν
ήμουν στη μεγάλη του γένους σχολή (Γεντί-κουλέ), και τι δεν είδαν τα μάτια
μου. Όλων των λογιών τους ανθρώπους. Και
δεν μπαίνουν μόνο οι κακοί στη φυλακή. Όλοι μπαίνουν. Οι πάντες!
-Τα πάθη
είναι δημοκρατικά, ανήκουν σε όλους.-
Εκεί μέσα
υπάρχουν ακόμα και άγιοι. Τώρα θα μου πεις πως γίνεται αυτό. Ένας λόγος είναι ότι οι δικαστές παραπλανιούνται από
κάτι επιτήδειους δικηγόρους και βγάζουν λάθος αποφάσεις. Και το μάτι του θεού
τζάμπα τους κοιτά απ’ το ταμπλό, πάνω από τα δικαστικά έδρανα.
Άλλος
λόγος είναι ότι κάποιοι μετανοούν κι αγιάζουν. Και δεν το λέω μόνο εγώ, όλοι το
λένε.
Εγώ,
όμως, δεν πιστεύω εύκολα ακόμα και σ’
αυτά που βλέπω με τα μάτια μου. Και είδα βέβαια
πολλά, κι έκανα πολλά…
-Και που ήταν το χέρι του Θεού να με
συγκρατήσει όταν έπινα και έκανα ότι έκανα; αφού τα βλέπει όλα, εμένα γιατί δεν
με έβλεπε δηλαδής;
(ακούει
συλλογισμένος, και ελαφρώς λικνιζόμενος,
το άσμα της Αρλέτας: χτες στο
μπαρ το ναυάγιο, βρέθηκα να τα πίνω μ’
έναν άγιο- και τελειώνει με μια γυροβολιά)
Αριστείδης
2
Η
αμφισβήτηση, λοιπόν, είναι η κινητήρια δύναμη, το ζύγισμα όλων με το μάτι των αισθήσεων και το αυτί του νου. Το σήκωμα του βλέμματος του
ανθρώπου από το χώμα που πατά, στα αστέρια που τον περιβάλλουν και μετά πάλι
στη γη για να καταλάβει την ουσία της
ύπαρξής του.
Αν επαναλαμβάνονταν η ζωή, χωρίς καμία αλλαγή, χωρίς την
καινούργια γνώση, δεν θα υπήρχε μια ατέρμονη στασιμότητα; η επικοινωνία μας με
το σύμπαν είναι που κινεί τη γνώση. Και δεν
την προσδιορίζω σαν απλή
πληροφόρηση. Γνώση είναι το καινούργιο που
προωθεί τη σκέψη, γίνεται συνείδηση, κομμάτι του μυαλού, ένα με μας.
Κι ύστερα η γνώση πλαταίνει την
αντίληψη και μας βοηθά να
ερμηνεύσουμε την ύπαρξη μας, το
χώρο και τον χρόνο, τα μεγάλα αινίγματα που μας περιβάλλουν, δημιουργεί την
πρόοδο.
(πίσω του ένας άνθρωπος κατεβαίνει από ένα
κάρο και ανεβαίνει καμαρωτός σε ένα
αυτοκίνητο)
Γιώργος 3
Στα
σχολεία μας διδάσκουν κυρίως γλώσσα, μαθηματικά
και φυσική. Δεν μας μαθαίνουν όμως πως να ζήσουμε. Κι εδώ επεμβαίνει ο Θεός και
μέσα από την θρησκεία μάς δείχνει το δρόμο του καλού και του κακού. Η γλώσσα
και τα μαθηματικά, εδώ που τα λέμε, είναι για κάπως ευφυείς ανθρώπους. Τι να
τον κάνω εγώ τον Πλάτωνα και τον Αρχιμήδη, τονHopkins, αν δε μου δείξει κάποιος- με
απλό τρόπο- πως να περάσω τη μέρα μου, πως να συμπεριφερθώ; και σαν εμένα είναι
οι περισσότεροι. Κανόνες χρειάζεται η ζωή για να μη ξεφεύγει από τα όρια
της. Να μετριαστεί η βία, για να έχουμε
ειρήνη.
-Τιμωρία, όμως, πρέπει να υπάρχει και μάλιστα
αυστηρή. Πως αλλιώς θα εφαρμοστούν οι κανόνες,
χωρίς το φόβο του Θεού;
(κεραυνός
ακούγεται και ένας άνθρωπος πέφτει γονυπετής)
Δημοσθένης
3
Εκείνο που ξέρω εγώ είναι ότι υπάρχει μεγάλη αναρχία
στον κόσμο. Όποιος πρόλαβε, δηλαδή, τον Κύριο είδε. Άλλος πλούσιος, άλλος
φτωχός- άλλος όμορφος, άλλος ασουλούπωτος- τον έναν τον βλέπεις να μη του κόφτει καθόλου και τον
άλλον να του τρέχει το μυαλό από τα αυτιά!
Σε μερικούς συμβαίνουν χίλια δυο κακά και άλλοι βγαίνουν από τη μια
καλοτυχία και μπαίνουν στην άλλη, σαν
κύριοι. Και δε βλέπω να έχουν καλύτερη τύχη οι καλοί από τους κακούς ούτε οι
εξυπνότεροι από τους βλάκες. Άσε που
τους τεμπέληδες και τους βλάκες όλοι τους βοηθούν.
Και κάποιος
πολύ διαβολεμένος ή βαλτός απ’ το Θεό, για να δικαιολογήσει όλα τα κακά τα είπε “δοκιμασίες” κι, επομένως,
όποιον αγαπά ο Θεός τον παιδεύει…. γι αυτό κι εγώ πολλούς “ηγάπησα”…
(κάνει
πως φεύγει και μια κεραμίδα του πέφτει στο κεφάλι)
Αριστείδης
3
Ο κόσμος
μια συρρικνώνεται και μια γεμίζει
το χώρο, το αρσενικό μπλέκεται με το
θηλυκό, το επάνω γίνεται κάτω, τα αρνητικά κυνηγούν τα θετικά, μέσα σε ένα
γενικότερο πλαίσιο όπου το άθροισμα όλων
είναι το μηδέν. Μπορεί, λοιπόν, αυτό που λέμε εμείς Θεό να είναι το άθροισμα όλων, δηλαδή ένα
ολοστρόγγυλο μηδενικό και τίποτα άλλο.
Ή μπορεί να μη είναι καθόλου έτσι.
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι το μηδέν δεν
υπάρχει, γιατί από τη στιγμή που το σκεφτείς του δίνεις υπόσταση και γίνεται
κάτι. Αυτό δε χώνευα από μικρός στα μαθηματικά. Γιατί έλεγαν ότι το μηδέν είναι
το τίποτα. Καλύτερο είναι να λένε ότι το μηδέν είναι μη μετρήσιμο όχι λόγο
ποσότητας, αλλά ποιότητας- αν γίνεται κι
αυτό. Και τα υπόλοιπα να τα αφήσουν στη φαντασία μας. Γι’ αυτό την έχουμε
άλλωστε, για να γεμίζει τα κενά του μυαλού ή για να το οδηγεί. Μπορεί αυτή να φτιάχνει και τους θεούς.
Μπορεί οι Θεοί να είναι το πιο έξυπνο ανθρώπινο εργαλείο.
Και στην
πράξη όταν οι άνθρωποι λένε δεν έχω τίποτα, δε σκέφτομαι τίποτα, όλο και
κρύβουν κάτι μέσα στο τίποτα.
Η δε
χρονιάρικη εγγονή μου έχει για Θεό της το πιστολάκι που στεγνώνει τα
μαλλιά, γιατί κάνει τρομερό θόρυβο- το σέβεται απόλυτα.
(
συμφωνική μουσική ακούγεται που διακόπτεται από ένα πιστολάκι που βουίζει- ένας
κύριος την απολαμβάνει και μια μικρούλα φοβάται το πιστολάκι)
Γιώργος 4
Ποτέ δε
θα ξεχάσω το ταξίδι μου στο νησί. Το τι είδαν τα μάτια μου κι άκουσαν τ’ αυτιά
μου. Πλήθος άνθρωποι ακολουθούσαν την Αγία εικόνα σερνάμενοι και γιατρεύτηκαν
από ασθένειες αγιάτρευτες. Μερικοί ακόμα και τη στιγμή εκείνη- από τη
μεγάλη τους πίστη. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να συναισθάνεται την
αδυναμία του, τη μικρότητα του, και να υπακούει στο θέλημα του Θεού. Τότε
γίνονται τα θαύματα, όταν υπάρχει πλήρης υπακοή. Και είναι ένα μέσον να
εντυπωσιάζει ο Θεός τον άνθρωπο. Είναι σα να του λέει: είδες τι κάνω εγώ για
σένα; αλλάζω τους νόμους της φυσικής στο σώμα σου, φέρνω το επάνω κάτω, επειδή
είμαι καλός ποιμένας- όταν και το ποίμνιο μου βέβαια δείχνει την ανάλογη συμπεριφορά.
Μέχρι πρωθυπουργοί και υπουργοί προστρέχουν
στη χάρη της για να γίνουν καλά, από αυτά που έχουν….και εκεί
δείχνουν ότι αισθάνονται αυτά που δεν αισθάνονται…
Και η θεία μου πήρε το σκουφάκι ενός γέροντα μοναχού- που σίγουρα ήταν άγιος-
και το έβαλε στο προσκεφάλι του άντρα της που πέθαινε. Και πέθανε
ευχαριστημένος.
(ένας
χάρτης της Ελλάδας παρουσιάζεται και ένας σκουφάκι τον διασχίζει αιωρούμενο από πάνω του.)
Δημοσθένης
4
Εγώ έχω να πάω στην εκκλησία από μικρός, όχι
όμως γιατί φοβάμαι μήπως
μου πέσει κανένας πολυέλαιος στο
κεφάλι, όπως λένε μερικοί. Απλά δε θέλω
ούτε να προκαλώ τους άλλους και τον ίδιο μου τον εαυτό να μη φέρνω,
βέβαια, σε δύσκολη θέση. Άλλωστε ο Θεός υπάρχει παντού, αν υπάρχει. Και αφού τα ξέρει όλα, δεν είμαι τόσο βλάκας
ότι μπορώ να τον κοροϊδέψω και να του κάνω τον καλό. Δηλαδή,
στην ουσία εγώ τον εκτιμώ πιο πολύ από κάτι άλλους που όλο εκεί
ξημεροβραδιάζονται, ενώ κάνουν τις ίδιες και χειρότερες διαβολιές από μένα. Και
μόλις τώρα θυμήθηκα ότι αφήνει και το διάβολο να μας παραπλανά. Τι παντοδύναμος
είναι και τον αφήνει κι αυτόν να παίζει στο δικό του γήπεδο; εδώ ο Χίτλερ και ο
Στάλιν, και τόσοι άλλοι, προσπάθησαν να εξαφανίσουν όλους τους αντίπαλους που
είχαν. Κι αφού αυτοί ήταν δικτάτορες, μάλλον ο Θεός δικτάτορας δεν είναι…..όμως, μήπως αυτή την ανεκτικότητα του την πληρώνουμε κι εμείς λίγο ακριβά; χωρίς το
διάβολο, πασάδες θα είμασταν.
– Άσχετα
όμως μ’ αυτό πρέπει, τελικά, να είναι πολύ- πολύ καλός!
-Κι
εγώ, ίσως, κατά βάθος, μάλλον καλός είμαι… η ζωή
φταίει, αυτή μου τα έφερε λίγο στραβά.
(στρώνει
μια κουβέρτα, ξαπλώνει και κοιμάται ευχαριστημένος)
Αριστείδης
4
Οι δε
ανθρώπινες ζωές, μέσα από την ανάπτυξη που βασίζεται στην επιστήμη και στην
έρευνα, συσχετίζονται με τις ζωές των παλιότερων ανθρώπων, από την
πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν στη γη.
Ο χρόνος
μας δε μετρά ατομικά, αλλά συλλογικά. Η
προσπάθεια των σημερινών ανθρώπων ακουμπά στα επιτεύγματα των παλιότερων, όπως
θα βασιστούν και οι κατοπινοί στη δικιά
μας δημιουργική φαντασία.
Έτσι ο
χρόνος μας και ο τόπος μας είναι αξεδιάλυτα μπλεγμένοι. Είναι σα να
ζήσαμε από το παρελθόν μέχρι το μέλλον, μια μεγάλη, τεράστια ζωή, μπορεί και “μια αιωνιότητα και μία μέρα ακόμα!”
Το είπε και ο
Θόδωρος Αγγελόπουλος.
(πίσω του
ένας άνθρωπος μια γίνεται μικρός και μια μεγάλος, αλλάζοντας μάσκες, ενώ
συνεχίζει να περπατά.)
Γιώργος 5
Κατά
βάθος όλοι ξέρουμε το καλό. Μπορεί αυτό να είναι ο Θεός μέσα μας, η πνοή που
μας φύσηξε. Και όταν χαμογελάς αληθινά
σ’ έναν άνθρωπο συνήθως σου χαμογελά κι αυτός. Αυτό κάτι δείχνει. Ότι
τουλάχιστον του αρέσει, του κάνει καλό.
Στην
εποχή μας, όμως, λίγοι σου χαμογελάνε με καλή διάθεση. Εμένα η τελευταία γκόμενα που μου χαμογέλασε μου
έκλεψε το πορτοφόλι. Κακιά φάρα οι γυναίκες, ο Θεός τις έκανε για να μη
βρίσκουν ησυχία οι άντρες! Αποκλείεται
όμως αυτό να το έκανε κατά λάθος, μάλλον
είναι έργο του διαβόλου. Για μένα
το μεγαλύτερο μυστήριο στη ζωή είναι το πως μια γκόμενα γίνεται μάνα.
(χαμηλόφωνα)
-Στις σκέψεις αυτές είμαι σίγουρος ότι ψιλοσυμφωνούμε με το Δημοσθένη.
Έ,
Δημοσθένη;
(κοιτιούνται
με σημασία, για πρώτη φορά, και δίνουν τα χέρια)
Δημοσθένης
5
Για να πω
την αλήθεια,εγώ με όλους συμφωνώ, αρκεί να μη με πειράζουν. Εγώ είμαι
ευαίσθητος και θέλω να τα έχω καλά με όλο τον κόσμο…
προτιμώ
να τα έχω καλά, εδώ που τα λέμε, με τους ανθρώπους πρώτα κι ύστερα με το
Θεό. Αυτούς τους έχω πιο κοντά. Και δε
με μέλει για τους καλούς. Αυτά που σου
κάνουν αυτοί, μπορεί να σε ενοχλούν αλλά
δε σε βλάπτουν πουθενά.
Τους
κακούς πρέπει να προσέχει κανείς, απ’ αυτούς να φυλάγεται …
-Και με το Θεό, βέβαια, πρέπει να τάχεις καλά
γιατί ποτέ δεν είσαι σίγουρος πώς επηρεάζει τα πράγματα και τις καταστάσεις κι
εκεί που βλέπεις το δίκιο ίσα μπροστά, αυτός είναι ικανός να το κόψει όλο
αριστερά ή όλο δεξιά και φίδι που σ’ έφαγε αν βρίσκεσαι εσύ στη λάθος μεριά!
Αχ! Γιατί Θεούλη μου, γιατί;
(ένας
άντρας κρύβεται από τοίχο σε τοίχο ντυμένος μισός δεξιός- μισός αριστερός, ανάλογα με τα φρονήματα του, φυσικά)
Αριστείδης
5
Την δημοκρατία
και την ισοτιμία την έφεραν οι επιστήμες καθώς αναπτύσσονταν.
Για να έχουν όλοι γνώμη, και να μπορούν να την
εκφράζουν, πρέπει να υπάρχει έναminimumαγαθών, κάποιος πλούτος για να μπορεί να τον μοιραστούν οι άνθρωποι
ώστε να “χορταίνουν” στοιχειωδώς. Αλλιώς αρπάζει το ζώο μέσα μας ό,τι
προλάβει. Όχι, βέβαια, ότι η “αρπακτικότητα” μας εγκαταλείπει ποτέ. Μάλλον
σχετίζεται με το ένστικτο της επιβίωσης που αναπτύχθηκε πριν τη λογική. Κι αυτό
είναι το αναγκαίο. Τι να την κάνεις τη
λογική όταν είσαι πεθαμένος; -όπως είναι
παράλογο να φέρεσαι σα πεινασμένο ζώο σε
μια προηγμένη κοινωνία, εκεί όπου οι άνθρωποι σέβονται τους νόμους.
Γι αυτό κι εμείς οι Έλληνες φερόμαστε καλά,
και θα ομιλήσω στα κοινά ελληνικά, όταν δε μας παίρνει, όταν πηγαίνουμε μετανάστες
στη Γερμανία ή στην Αμερική. Τότε δεν είμαστε πια βλαχολεβέντες, αλλά
γινόμαστε οι καλοί Έλληνες που
ξαναβρίσκουν τους ένδοξους
Αρχαίους προγόνους τους και και τις ηθικές τους αξίες, μέσα ή έξω από τις
εκκλησίες. Με τον Θεό ή χωρίς αυτόν.
(πίσω του
συζητούν εμβριθώς ο Νανόπουλος με τον
Πλάτωνα)
Δημοσθένης
6
Προσωπικά,
εμένα με κουράζει η ελευθερία, αυτή που λένε ότι μας έδωσε η φύση σαν
ανταπόδοση των κόπων μας ή ο Θεός από θεία καλοσύνη. Χρειάζεται να σκέφτεσαι
πολύ, να ενημερώνεσαι περισσότερο και να πράττεις το ανάλογο. Όλα αυτά απαιτούν
και κόπο και χρόνο και χρήμα. Πράγματα που δεν συμφέρουν έναν απλό άνθρωπο. Δεν
είναι πιο βολικό να ρυθμίζει την ηθική μας ο Θεός και οι άγιοι, την πρόοδό μας
οι σπουδαγμένοι και τα οικονομικά μας η κυβέρνηση; και μεις όλα τα χρόνια
καλούτσικα τα πήγαμε στα δύο πρώτα. Μόνο
στα οικονομικά δεν κάναμε καλές επιλογές κι αυτό πληρώνουμε τώρα.
-Οι
οικονομολόγοι, όμως, διαφωνούν. Λένε ότι αυτά τα τρία πηγαίνουν μαζί, είναι
κάτι σαν “αγία τριάδα”. Και πρέπει να σκέφτεσαι πολύ, και να ζεις ηθικά, και να
επιλέγεις σωστά αυτούς που μας
κυβερνάνε για να υπάρχει πρόοδος. Σε
όλα, δηλαδή, δεν τα πήγαμε καλά.
-Βάρτα
να τα αρμέξουμε, λοιπόν, πάλι από την αρχή τα πρόβατα, Έλληνες
τσομπαναράδες.
Αλλιώς.. τί αλλιώς; ξέρω κι εγώ;
….
μάλλον σώσον Κύριε τον λαόν
σου! (σταυροκοπιέται). Κατά διαβολική
σύμπτωση, σήμερα είναι μια μέρα που έχω
μεγάλη πίστη στο Θεό!
(ένας
άνθρωπος κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και μπαίνει, σαφώς προβληματισμένος και
με απροθυμία, πάλι στο κάρο)
Γιώργος 6
Αρκετοί,
λοιπόν, από τους σπουδαγμένους έχουν
απωθήσει την ιδέα περί Θεού λίγο
έως πολύ μακρύτερα. Σα να θέλουν να αδειάσουν το χώρο από μια ισχυρή παρουσία
που κατακλύζει τα πάντα με το μεγαλείο της και τις άπειρες δυνατότητες
της. Μήπως, τελικά, τον υπολογίζουν περισσότερο από τους
πιστούς, μόνο με έναν διαφορετικό τρόπο; ή μήπως τον φοβούνται και θέλουν να κλέψουν κάτι από το μεγαλείο του;
Εγώ νομίζω ότι οι οι γραμματισμένοι μάς
έδιωξαν από τον παράδεισο.
(ο
Αδάμ κλέβει τον καρπό της γνώσης από τον
παράδεισο και φεύγει τρέχοντας. Η Εύα και ο όφις τον κυνηγούν)
Δημοσθένης
7
Και με
την βοήθεια της τεχνολογίας μάς
λέγανε ότι η γη θα γινόταν παράδεισος. Σιγά τον παράδεισο! Γι αυτό αυτοκτονούν
τόσοι. Από την πολλή ευτυχία! Ούτε τα φάρμακα, ούτε τα ναρκωτικά φαίνεται να κρύβουν το μεγάλο μυστικό. Ή τα χρήματα, η δόξα και τα μύρια υλικά αγαθά. Και οι παντός είδους “αναχωρητές” των
θρησκειών και των αιρέσεων σαν μαστουρωμένοι μου φαίνονται έτσι που χαμογελούν ηλίθια. Κάνουν πως χαίρονται επειδή απαρνούνται τις βασικές
απολαύσεις της ζωής.
Πρωταθλητής
της παραπλάνησης, όμως, είναι ο έρωτας. Ε;
Φαντάζομαι ότι αυτό όλοι το
μαθαίνουμε αργά και σταθερά. Υπερισχύει γιατί πάντα αφήνει ένα
παραθυράκι ότι δήθεν δεν έχεις βρει
ακόμα το κατάλληλο ταίρι. Είναι η
μεγαλύτερη των ουτοπιών.
Εδώ, λοιπόν, ποιος έβαλε το χεράκι του; ο Θεός, ο Διάβολος ή και οι δυό μαζί σε αγαστή συνεργασία;
(δυο
άνθρωποι σε κάπως μεγάλη ηλικία ερωτοτροπούν ασύστολα κι αναρωτιούνται: γιατί Θεέ μου αισθανόμαστε έτσι; γιατί; γιατί;)
Αριστείδης 7
Όταν,
όμως, η φύση μας έχει προικίσει με την ικανότητα να ερευνούμε και να
ερμηνεύουμε τα πάντα, γίνεται αυτή την ικανότητα να την αφήσουμε
ανεκμετάλλευτη; η όποια ζωή και η κάθε σκέψη είναι τα πιο βασικά καταναλωτικά αγαθά.
Και πιθανόν να μη έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα μεγέθη και οι
ποσότητες που μας περιβάλουν και μας κάνουν να νοιώθουμε μικροί. Μπορεί όλα να
είναι θέμα θέλησης και…. ….φαντασίας.
-Σίγουρα χρειάζεται να σκεφτώ πολύ περισσότερα πράγματα. Οι
πληροφορίες, η καινούργια γνώση μας κατακλύζουν από παντού. Επείγομαι-
επείγομαι. Φυσικά επείγομαι!
( στριφογυρίζει αγχωμένος)
– Μα πιο πολύ για την Πόπη επείγομαι! Τα μάτια
της, τα χείλη της, τα στήθη της- σαν περιστέρια που είναι έτοιμα να
πετάξουν- … για πού; για πού;
…. σας αφήνω…. Βιάζομαι…..
βιάζομαι. (φεύγει και
ξαναμπαίνει)
(χαιρετούν,
ο καθένας ξέχωρα από τους άλλους, σα να μη βλέπονται)
*Το
κείμενο ασχολείται με κάποιες από
τις σκέψεις και συμπεριφορές των ανθρώπων εν σχέσει με το
Θεό. Δεν επιχειρεί να εξηγήσει τίποτα. Ειλικρινά- αν γίνεται…
