Το υπόγειο
Ζω σ’ ένα υπόγειο στο κέντρο.
Είμαι μερικά μέτρα κάτω απ’ τη γη,
κι έτσι κάνει για μένα πάντα κρύο…
Το παράθυρό μου, ένα και
τετράγωνο.
Να μου θυμίζει τις τέσσερις γωνίες
των ανθρώπων… τη σκέψη, την ελπίδα,
το φόβο και το ανείπωτο…
Δεν έχω έπιπλα.
Τι να τα κάνω;
Αφού δεν έχω και τίποτα να ακουμπήσω
πάνω τους…
Το έπιπλο, είναι για να επιπλέει
στο άδειο, να το σώζει απ’ την ανυπαρξία…
Δεν έχω κουρτίνες.
Πού θα τις κρεμούσα άλλωστε;
Τα κουρτινόξυλα ‘γίναν ξυλοπόδαρα,
να φτάνω στο παράθυρο…
Πολλά τελικά τα μέτρα
κάτω απ’ τη γη…
Δεν έχω πόρτα,
κι ούτε μέρος να σταθώ
στην πρώτη δόνηση.
Είμαι καλά κι ας μην έχω.
Όλο το υπόγειο,
όλο κι όλο ένα δωμάτιο.
Τεράστιο φαντάζει τις Δευτέρες.
Τις Κυριακές μικραίνει…
Δεν έχω παράπονο.
Αν είχα, θα ήμουν αγνώμων.
Εγώ όμως ξέρω…
Ζω…
Σ’ ένα υπόγειο στο κέντρο.
Πολύ καλό!!!Μπράβο!!
Σε δυό αράδες, περιγράφεις τη ζωή πολλών καθημερινών συνανθρώπων μας… Εξαιρετικό..
Εξαιρετικο!!
Μήπως να μην είχες υπόγειο και να είχες παράπονο; Πάντως το ζει κάποιος. Μπραβο
Δεν έχω παρά να σ ευχαριστήσω για το θαυμάσιο κείμενο
Είμαι καλά κι ας μην έχω….
Σε μια φράση ,όλο το νόημα !!!
Καλό το υπογειάκι απο το παγκάκι….. Πολύ καλό μπράβο
Αν ενδιαφερθουμε και ψαξουμε γυρω μας λιγο, θα βρουμε πολλες ψυχες που σπαρταρουν για λιγη ανθρωπια.Ομως εχουμε αλλες εγνοιες.Πως πανε ταιδια στο σχολειο,την δοση,την ΔΕΗ,την ΥΔΡΕΥΣΗ,το νοικι και δε συμμαζευεται…Οι αλλοι ομως μετρουν την καθε μερα σα να' ναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ με την ψυχη στα δοντια κι ας λενε οτι ζουν..Ψεμματα….κοντευουν…
Διαπεραστικό και εξαιρετικά καλοζυγισμένο. Μπράβο.