Με τον
δημιουργό ή το δημιούργημα;
Όταν κάποιος
αποκυρήσσει ένα έργο του – ας πάρουμε το παράδειγμα του Καβάφη – το κάνει γιατί θέλει να φύγει από πάνω του το βάρος
για κάτι που έγραψε κάποτε το οποίο πια δεν τον εκφράζει και δεν θέλει να «καταλογίζεται»
στον ίδιο ή έστω να μην το διαβάσει κανείς πέραν του ιδίου. Εμείς βέβαια σαν ανυπάκουα
μικρά παιδιά που παρακούνε την επιθυμία του πατέρα, εκδίδουμε μια βιβλιαρούμπα
με τίτλο «ΤΑ ΑΠΟΚΥΡΗΓΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ» και κοτσάρουμε και από κάτω τις εκδοσάρες
μας. Ότι δηλαδή, μεγάλε ποιητή και ευεργέτη της λογοτεχνίας μας, μπορεί να
έγραψες ποιήματα που άντεξαν στο χρόνο, μπορεί να θεωρείσαι ο σπουδαιότερος
σύγχρονος Έλληνας ποιητής και ο μοναδικός με παγκόσμια εμβέλεια, δεν είχες όμως
σωστή κρίση για το έργο σου, δεν είχες την δικιά μας αντιληψάρα! Μπορεί να τα
αποκύρηξες, να πάσχισες να τα συγκεντρώσεις για να τα κατασχέσεις, αλλά εμείς
,βέβαια, θα κρίνομε αν πρέπει να διαβαστούν.
Νισάφι πια με
τα προσωπικά ημερολόγια και τα αποκυρηγμένα.
Στάθης Ιντζές
