Η ΖΕΣΤΗ
Η πύλη του υποστατικού, οι φλαμουριές,
η επιστροφή του σκύλου.
(στους Δημ., Πετρ., Ευδ., Ελ., Ειρ.)
Το καλοκαίρι λένε πως είχε μπει.
Οι φίλοι μας, αυτοί που στηρίξαν τα μέτωπά τους
στο λαιμό του αλόγου ενόσω τους απομάκρυνε
καλπάζοντας και χιμώντας
απ’ τα μέρη που είδαν,
είναι μια ανάμνηση του τοπίου,
μια κίνηση των σπαρτών, της βρόμης, του κριθαριού,
μια επιδείνωση της χλωρότητας εκεί που διαβαίνουν τα δέντρα
τρομάζοντας με τις πανοπλίες των νέων κλαδιών την ιδέα της άμαξας
ακίνητης στις μολυβιές του καρόδρομου που δεν τελειώνει
ενώ προπορεύεται και μοιράζει σαν πάπλωμα σε μπαλώματα
την επίπεδη απεραντοσύνη του, την αμύνεται και την περιφράσσει
για να μην απειληθούμε από αυτά που μείναν εκεί
απ’ όπου προήλθαμε
σαν φωλιές
στις οποίες θα επιστρέφουν
οι δικές τους επόμενες μέρες αδειάζοντας με τον κάμπο
νοσταλγικές, κουκουλωμένες ήδη,
ξεσηκώνοντας πάλι το σύννεφο σκόνης
που επικάλυψε με τη φυγή του προς την άλλη κατεύθυνση
και τον ύστατο στάβλο
όταν πέρασαν με τα σύνορα τους μεγάλους φράχτες
για ν’ ανέβει ψηλά
χωρίς να ξαναφανεί.
~.~
Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ
Νόστος
μετοίκων μεταγενέστερων
παραμόνιμων, αποξενωμένων.
Μια κάποια τέτοια ανύποπτη μέρα,
όπως χάνεται στο πέλαγος των αιώνων μια ξέρα,
πες στον εαυτό σου,
μπορεί το πρόσωπό σου
στο μυαλό των γνωστών
που σε αγάπησαν
να σβηστεί,
όπως σπάει μια χορδή στου παππού το σαντούρι
ή ένα δόρυ κι ας είναι φτιαγμένο από Ηφαίστους,
ή όπως σκάνε απ’ τον κεραυνό μια δυο νάρκες,
κι απελεύθερος να περπατήσεις
στα λιθάρια της φύσης
από τα φρύγανα στα βρύα
και την ακτή
κι απ’ τις σανιδόσκαλες στις βάρκες
ή στα κιλίμια των μικρών λιακωτών
που ίσως σάπισαν
μπρος στις πόρτες με τα τσουβάλια και το πλιγούρι
–τώρα δε θα σε ξέρουν, θα σε πούνε παρία–
που όμως βλέπουν ακόμα στις αυλές τις δικές τους
όπου μαζεύονται να σε δουν να σπανίζεις.
~~..~~
Ο Αλέξιος Μάινας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976 και σπούδασε Φιλοσοφία στη Βόννη. Είναι μεταφραστής και επιμελητής, γράφει κυρίως ποίηση, αλλά και διήγημα και δοκίμιο: τον καιρό αυτό ασχολείται φιλολογικά με το έργο του Γκέοργκ Μπύχνερ, ειδικά με τον «Βόυτσεκ», που μετέφρασε πρόσφατα και ανέβηκε σε σκηνοθεσία Κ. Παπακωνσταντίνου. Διευθύνει το λογοτεχνικό εργαστήρι-σεμινάριο «ΣμεΣ» (Συναντήσεις με Συγγραφείς). Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Το περιεχόμενο του υπόλοιπου (εκδ. Γαβριηλίδης, 2011, υποψηφιότητες στο Διαβάζω και το Κρατικό) και Το ξυράφι του Όκαμ (εκδ. Μικρή Άρκτος, 2014). Για έκδοση ετοιμάζονται οι συλλογές του:
Ο διαμελισμός του Αδάμ (https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/7100-mainas26052017)
και Τα μικρά γεγονότα (http://www.thraca.gr/2018/10/blog-post_11.html).
