Κορυδαλλός
Τετράδιά μου
θα σας αφήσω
ορφανά
θα λάμπετε
στα θυρανοίξια
όταν η σκιά
επάνω σας
περάσει
αμετακλήτως στη μελάνη
όταν στο
παρανάλωμα ο καπνός
σταθεί στα άδεια
μάτια
Ποιός γράφει
τ’ αρχιγράμματα;
Ποιός βάζει
στίξη;
Ούτε τον έχω
καν υποπτευθεί
αλλιώς τί θα
απέμενε στον αφελή
από το
δικολάβο του διαβόλου στον καθρέφτη;
Εκείνη την
ανύπαρκτη μορφή
Τίποτα μέσα
Στον κύκλο
αναπνέω τη σκουριά
Τετράδια
εξαπτέρυγα
τενεκεδένια
Σα να ’ταν
αποτύπωμα η συμπαθητική
σαν η μελάνη
να ήταν πτητική
από αιθέρια
ύλη
Αναθυμίαση
αιθέρα
που έχει πιά
εξατμιστεί
τότε που οι
χημικοί δεσμοί διαλύονται
με δάκρυα
ιόντα όχι
υδρογόνο
Υδρόλυση κι
ύστερα πάλι δοκιμή
σε καθαρό
χαρτί
όπου, αν το
περίγραμμα
βγει λιπαρό,
τελειώνω
Τετράδια
υδρόφυλλα
Υδροηλεκτρικά
εργοστάσια στο Λάδωνα
με την
κατάρρευση του φράγματος
που με
προστάτεψε
πριν γίνω
λίμνη
Μπροστά μου
τώρα ο στρόβιλος
ο τέλειος
μηχανισμός
Η αθανασία
