Ο Περουβιανός ποιητής Jhon Francis, έχει σπουδάσει ψυχολογία. Έχει εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές.

Jhon Francis

μετάφραση: Στάθης Ιντζές


Μικρόκοσμος

Υπάρχει ένας χώρος

που μας χωρίζει σε χιλιοστά

που δεν μπορούν να μετρηθούν

με αριθμητικούς κανόνες,

ούτε με τον χρόνο.

Μόλις μετρήσουμε την απόστασή μας

με ένα εκατοστό

συνεπάγεται ένα ταξίδι στο φεγγάρι

ή θέτουμε σε τροχιά την καρδιά

με την βαρύτητά σου του αγγέλου.

Αν μετράται η απουσία

των αναμνήσεών μας,

τότε δεν θα μπορέσουμε να υπάρξουμε

παρά για να έχουμε μια απόσταση

από το ένα ως το μοναδιαίο.

Πώς μπορούν να μετρηθούν οι απουσίες

των φιλιών σου δίχως να έχουν γίνει γνωστά τα χείλη σου;

 ***

Αγκαλιάζοντας ψυχές

Αν μπορούσα να αγκαλιάσω ψυχές,

θα αγκάλιαζα αυτές που δεν αποχαιρέτησαν

και που τους πρόφτασε

ο θάνατος χωρίς δικάιωμα στην ανακωχή.

Θα αγκάλιαζα ανώνυμους τάφους

λησμονημένες αναμνήσεις,

θα έβγαζα ένα μανιφέστο γεμάτο επιτάφιους

που θα εκτεινόταν ως τον Άδη

γιατί θα μου άρεσε να δώσω παρηγοριά

σ’ εκείνους που δεν νιώθουν τους σφυγμούς στις λέξεις,

εγώ ξέρω ότι χρειάζονται μια αγκαλιά

για να νιώσουν ότι νιώθουν τον θάνατο των ζωντανών.

 *******************************************************************

Milidistancia

Existe un espacio

que nos separa a milímetros

que no se pueden medir

con reglas numéricas,

sino con tiempo.

Al medir nuestra distancia

a un centímetro

equivale a un viaje a la luna

o poner el corazón en órbita

de tu gravedad de ángel.

Si se mide la ausencia

de nuestros recuerdos,

entonces no podremos existir

sino es para tener una distancia

de uno en único.

¿Cómo se podrá medir las ausencias

de tus besos sin haber conocido tus labios?

Abrazando almas

Si pudiera abrazar almas,

abrazaría a las que no se despidieron

y que fueron alcanzadas

por la muerte sin darles tregua.

Abrazaría tumbas anónimas

en recuerdos olvidados,

cantaría un pregón cargado de epitafios

que se extienda al Hades

porque me gustaría dar consuelo

al que no siente los latidos en la palabra,

yo sé que ellos necesitan un abrazo

para sentir que sienten la muerte de los vivos.