Ο Άντζελο
Μανίττα, γεννήθηκε στο Καστιλιόνε της
Σικελίας στις 3 Φεβρουαρίου του 1955 και
σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο
της Κατάνια.
LA
RAGAZZA DI MIZPA1
Il
sole fende il cielo.
La
luna si sazia di stelle.
I
giorni e le notti scandiscono
il
tempo alla ragazza
di
Mizpa, che percorre sperduti
sentieri.
Un altare di muschio
spegne
la sua ansia, ma la quiete
s’ammanta
di morte
e
i mille petali di loto
restano
chiusi per non donarle
miele.
Solo tra il cullare
di
musiche boscherecce
si
schiarisce la debole luce
di
Venere, che le fa ritrovare
la
pace e rimeditare eterni
frammenti
d’aurore.
ΤΟ
ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΜΙΣΠΑ2
Ο
ήλιος διασχίζει τον ουρανό.
Το
φεγγάρι πλημμυρισμένο από αστέρια.
Οι
μέρες και οι νύχτες δίνουν
χρόνο
στο κορίτσι
της
Μισπά, που διασχίζει χαμένα
μονοπάτια.
Ένας βωμός από βρύα
καταλαγιάζει
την ανησυχία της, όμως η γαλήνη
διακατέχεται
από θάνατο
και
τα χιλιάδες πέταλα του λωτού
παραμένουν
κλειστά, για να μην της χαρίσουν
μέλι.
Μόνο ανάμεσα σε λικνίσματα
και
ποιμενικές μουσικές
φέγγει
το ασθενές φως
της
Αφροδίτης, που την ωθεί να ξαναβρεί
την
ειρήνη και να στοχαστεί ξανά πάνω
σε
αιώνια
γλυκοχαράματα.
ARABESCHI
D’IMMAGINI
I
passi non imprimono orme
sulla
sabbia. La vittima pervade
i
miei occhi con arabeschi d’immagini
che
colmano la paura.
Il
giorno trascorre senza percepire
estasi,
quasi sasso lanciato
nell’acqua
e travolto da infiniti
cerchi
concentrici.
Labili
oscurità modellano
seni
fanciulli quando sgorgano
fuochi
di vulcani. E gli alberi
riempiono
il mio cuore
di
malinconia e le foglie s’inarcano
sotto
lo sguardo diafano della ragazza
che
trasforma in pura luce
deserti
di
miraggi.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΡΑΒΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ
Τα
βήματα δεν αποτυπώνουν ίχνη
πάνω
στην αμμουδιά. Το θύμα διαποτίζει
τα
μάτια μου με εικόνες από αραβουργήματα
που
με βοηθούν να ξεπερνώ τον φόβο.
Η
μέρα περνά δίχως να γίνει αντιληπτή
η
έκσταση, σαν μία πέτρα εκσφενδονισμένη
στο
νερό και παρασυρμένη από αμέτρητους
ομόκεντρους
κύκλους.
Φευγαλέες
σκιές τονίζουν
τα
κοριτσίστικα στήθη όταν ξεπηδούν
φωτιές
από τα ηφαίστεια. Και τα δέντρα
γεμίζουν
την καρδιά μου
με
μελαγχολία και τα φύλλα λυγίζουν
κάτω
από το διάφανο βλέμμα της κοπέλας,
που
μετατρέπει σε αγνό φως
ερήμους
αντικατοπτρισμών.
1
Mizpa: località della Palestina in cui, nell’età del bronzo, Jefte
sacrifica la propria figlia unigenita dopo aver ottenuto la vittoria
sui suoi nemici (Giudici 11, 29-40). La vicenda
è molto simile
a quella di
Ifigenia.
2
Μισπά:
τοποθεσία της Παλαιστίνης στην οποία,
κατά την εποχή του χαλκού, ο Κηφέας
θυσιάζει τη μοναχοκόρη του μετά τη νίκη
του επί των εχθρών (Ιησούς, κεφάλαιο
11, 29-40). Η συγκεκριμένη ιστορία είναι
παρόμοια με της Ιφιγένειας.
