Χράτσια Σαρουκάν, Δύο ποιήματα
ΠΙΣΤΗ
Όπως ο Χρόνος που είναι σταθερός και αιώνιος,
Aστείρευτος όπως το Ψωμί και το Κρασί,
Η Πατρίδα μου είναι το δωμάτιό μου, ο πυρήνας μου-
Γύρω από την μοναξιά μου – εξαπλώνεται αργά.
ΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
Τι μεγάλη έκπληξη, είπαν, ποιος χαζός
Εμπνέεται, κάνοντας τον ποιητή,
Ότι η Παναγία είναι η μία και μοναδική του μητέρα,
Ο εαυτός του-μικρός Χριστός, δεν το ξέραμε;
-Ω! Θεομήτωρ, στην άγια αγκαλιά σου
Είμαι ο δικός μου υιός, και ο πατέρας που θηλάζει-
Αυτοί οι ανόητοι χώνουν τις μύτες τους
Σε λάθος μέρος, εξωθώντας ο ένας τον άλλον
μετάφραση από τα αρμένικα: Ερμινέ Χοβανισιάν
πρώτη δημοσίευση: 22/1/14 – 9:47 π.μ
