 |
| Κατερίνα Σημηντήρα, δυτικά της Σαπφούς, Μανδραγόρας 2015 |
η παλιά γειτονιά
Οι άντρες είχαν τη συνήθεια των εμπόρων της Krusheve
κοιμόταν τα βράδια με τα σκαρπίνια δεμένα κανονικά
Δίπλα στο κάδρο της δωδεκάχρονης πεθαμένης θείας
καρφωμένη η νυχτερίδα, σφαγμένη με χρυσό
Στα υπόγεια οι επτά μεταμορφώσεις του φιδιού
επιδείνωναν τους πυρετικούς σπασμούς
Πολλαπές οι ιδιότητες του θείου, μα ανώφελες
Στην παλιά γειτονιά
στον κίτρινο αχυρώνα με τις ζωοτροφές
και στην αποθήκη με τους σπόρους
ανάμεσα σε χρωματιστά κουτιά με λιπάσματα
ο αέρας αναστέναζε και ίδρωνε τόσο πολύ, έσταζε
Απ’ τη μια μέρα στην άλλη
πέρασαν κι άλλα 160 χρόνια μοιραίας σιωπής
*
χειμώνας
Χειμώνας και βράδιασε
Σπασμένο το κρανίο της νύχτας
Οι τοίχοι ακόμα εκπέμπουν τον κρότο
Όλα θα συνεχίσουν να υπάρχουν
Οι άδειοι κάλυκες επάνω στο κομοδίνο
Ύστερα
Ξάπλωσα στο πιο κρύο μέρος του κόσμου
