Ονομάζομαι Θανάσης Κριτσινιώτης. Γεννήθηκα το 1959
στη Φαρκαδόνα Τρικάλων.  Το 1983
αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου έκανα
σπουδές φιλοσοφίας, ψυχολογίας και θεατρολογίας. Τρία χρόνια από το ‘85 μέχρι
και το ’87 υπήρξα μεταπτυχιακός υπότροφος και υποψήφιος διδάκτορας φιλοσοφίας.

Το 1989 διορίζομαι στη μέση εκπαίδευση και υπηρετώ
σε διάφορα  γυμνάσια και λύκεια της
Ελλάδας και ελληνικά σχολεία της Γερμανίας, όπου από το ’96 μέχρι το 2001,
παρακολούθησα και συμμετείχα στην πλούσια θεατρική ζωή αυτής της χώρας.  Τώρα ζω και εργάζομαι στη Λάρισα. Είμαι
παντρεμένος και έχω δύο παιδιά.

Ασχολήθηκα με το φοιτητικό θέατρο. Ανεβάσαμε τα
θεατρικά έργα: « Κομμάτια και θρύψαλα» του Γ. Σκούρτη και το «Δεν πληρώνω-δεν
πληρώνω» του Ντάριο Φο κ.α. Από τότε ασχολούμαι  με τη ποίηση και τη  συγγραφή θεατρικών έργων. Ένα από αυτά « Ο
Οδοκαθαριστής και οι άλλοι» , βραβεύτηκε το 2004 με το κρατικό βραβείο του
υπουργείου πολιτισμού. Επίσης παρουσίασα σε θεατρικά αναλόγια στη Λάρισα τα
έργα μου, « Τα σώματα λάμπουν στο σκοτάδι» (2007) και « Η Ιώ στους δρόμους» (
2008) στα πλαίσια του 1ου Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Λάρισας.

To εργο η» Δαφνη και το ποταμι « που δημοσιευτηκε στο δικτυακο περιοδικο
ποιειν ,παρουσιαστηκε σε μορφη χοροθεατρου απο τη Ρουλα Καραφερη και Ρουλα
Πικουλα το χειμωνα του 13/14 στη Λαρισα.

           Έχω
δημοσιεύσει τρεις ποιητικές συλλογές :

  1. « Το Σάρκινο Φασματοσκόπιο» έκδοση  Σύγχρονη Εποχή 1988
  2.  « Τα
    Φύλλα των Ημερών» έκδοση Τραμ 1996,
  1. « Άγγελοι από Κέβλαρ» έκδοση Ακτή 2010.  

Συνεργάζομαι  με τα περιοδικά Ακτή, Μανδραγόρας, Άνευ, Γραφή
και τα δικτυακα  ,»Ποιειν» «Θρακα» «Varelaki” ,”Biblioteque:Συμμετείχα στο
«Συμπόσιο Ποίησης» της Πάτρας το 2006 ως εισηγητής.  Επίσης έχω παραδώσει σεμινάρια δραματοποίησης
λογοτεχνικού κειμένου και θεατρικής γραφής.Και η ζωη συνεχιζεται…..

Θανάσης Κριτσινιώτης

                                                                                    
      Τζένης Καρέζη 87 




Η πραγματικότητα

Γράφω για να ενοχλήσω την
πραγματικότητα…

τελικά με ενοχλεί εκείνη.

Γράφω για να ξυπνήσω την
πραγματικότητα

τελικά, η πραγματικότητα δεν με
αφήνει να κοιμηθώ…

Μαδώντας την μαργαρίτα της
πραγματικότητας

δεν μπορώ να καταλήξω αν μ’ αγαπάει

γιατί τα φύλλα της είναι άπειρα

όπως οι αποχρώσεις των ματιών σου

κάτω απ’ τον ήλιο του απογεύματος

όπως οι αποχρώσεις της θάλασσας

καθώς βυθίζεσαι μέσα της…

                                                                             Λάρισα,
4/4/2011


Οι Βαράγγοι ήρθαν…

Οι Βαράγγοι ήρθαν

Πήραν ήσυχα θέση ανάμεσά μας

Είναι σιωπηλοί και με σκοτεινο βλεμμα

Τρώνε ό,τι τους προσφέρουν

Χειροκροτούν αυτόν που μεταξύ τους
λοιδορούν

Φιλούν ευλαβικά το χέρι που τους
κλέβει

Προσδοκώντας λίγα ψίχουλα απ’ τα κλοπιμαία

Μπορούν να φλυαρούν ατέλειωτα

Ή να σωπαίνουν, με σκυμμένο δήθεν
στοχαστικό κεφάλι

Αλλά ποτέ στα λόγια τους δεν θα
λάμψει

Κάποια μικρή σπίθα αλήθειας…

Αυτοί είναι οι Βαράγγοι, μην τους
παρεξηγείτε

Είναι μικρά παιδιά

Φοβούνται μη φάνε ξύλο απ’ τους
μεγάλους

Το ίδιο θα κάνουν και αυτοί

Αν κάποτε μεγαλώσουν…


18 Μαρτίου 2010


Τρομοσκόπιο

Στις τεράστιες δαγκάνες

ενός Σκορπιού – Γίγαντα

κρέμονται υπολείμματα

ανθρώπινων σωμάτων.

Μια νέα γυναίκα

ξυπόλητη

καπνίζει τσιγάρα

με τα δυό της χέρια.

O Zυγος
κραταει μια νοθευμενη ζυγαρια

ζυγίζουν αίμα.

Το βρίσκουν λίγο.

Ένας Κριός – Διάβολος γελάει

κι ο Υδροχόος πεθαίνει από δίψα.

Κόκκινες φλόγες καίνε

τις νότιες πόλεις

παιδιά που τρέχουν χωρίς δέρμα.

Να, ο Τοξότης έχει μια τρύπα στο στήθος.