ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ
Θα ήθελα να μιμηθώ
αυτό το χωριό
ξαπλωμένο
με το χιόνι
για νυχτικιά
ΡΟΔΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ
Σ’ έναν ωκεανό
από ήχους καμπάνας
απροσδόκητο
επιπλέει ένα ακόμη πρωί
ΦΑΝΤΑΡΟΙ
Στεκόμαστε όπως
το φθινόπωρο
πάνω στα δέντρα
τα φύλλα
ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Τώρα η γυναίκα μου παρουσιάζεται
δίχως πέπλα, σε συστολή
εκ του φυσικού της.
Από
εκείνη την εποχή οι χειρονομίες της, ελύθερες, πηγαίες
σε μια γόνιμη μεγαλοπρέπεια, με
καθαγιάζουν στη μοναδική πραγματική απόλαυση.
Σ’
αυτή την οικειότητα πορεύομαι χωρίς να κουράζομαι.
Αυτή
την ώρα μπορεί και να νυχτώνει, το φως του φεγγαριού
θα ρίχνει πιο γυμνές τις σκιές του.