Εκδόσεις Samizdat
Πιγκουινάκι
ήμουν παιδί κάποτε
σ’ ένα δωμάτιο με όνειρα μεγάλωνα
και πολλά βιβλία.
Η αυλή ήταν ανθισμένη άνοιξη
και τα λιόκλαδα κατάρτια πειρατικών πλοίων.
Θα σε πάω στη θάλασσα
είναι σαν τους ανθρώπους
συνέχεια αλλάζει διαθέσεις.
Κοιμήσου τώρα.
Χαα …
Με τόξα από συκιά πολεμούσαμε παιδιά
χαρτοσακούλες είχαμε για περικεφαλαίες
κι όλο το χωριό σε κατάσταση πολιορκίας.
Εχθροί μας οι γλάστρες στα μπαλκόνια.
Έφοδοοος!
Γινόμασταν ήρωες όλων των μυθολογιών
μέχρι που τρώγαμε ξύλο γερό απ’ τις γιαγιάδες.
Μετά κάναμε τους γιατρούς και τις νοσοκόμες
ξεβρακώναμε μικρότερους και χειρουργούσαμε
χαλίκια σε μασχάλες.
Ήμασταν οι καλύτεροι χειρουργοί του κόσμου.
Αλήθεια!
