Να να νανα …

Θα σε πάω στη θάλασσα

σε πάγους πελώριους.

Να νανα …

 Η
ανθρωπότητα κοιμάται.

Μικρό καλοκαίρι η ζωή μας

δε σταματάμε να ψάχνουμε για λάθη

να την ξοδεύουμε σε αστοχίες.

Γκου είναι το νερό

γκι είναι αυτό μικρούλι μου

τώρα μόλις μαθαίνω την ξαφνική ορθογραφία των
πραγμάτων.

Έχω πολλά να ξεχάσω για να βρω το βλέμμα σου

τις μέρες της οργής και της θλίψης

τις ματιές της απελπισίας και της χλεύης.

Χτύπα δυνατά το ξυλόφωνο

δε θέλω πια να θυμάμαι

και γέλα μου να φύγει η νύχτα.

Πιο δυνατά!

Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι

για μένα ψυχή είναι η οικογένεια.

Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι

για μένα πολιτική είναι να τρώω μαζί με γυναίκα
και κόρη.

Ιστορία τι είναι;

Ν’ αναρωτιέμαι για τα παραμύθια των άλλων.

Πιο δυνατά το ξυλόφωνο πιο δυνατά!

Ν’ αφήσω την όρθια στάση

τον ανήμπορο λογισμό

να μπουσουλήσω στο πάτωμα του άχρονου γέλιου.

Αφού ξέμαθα πια τις μυρωδιές

εσύ πιγκουίνε μου μυρίζεις τα πάντα

κάρβουνα
γελαστά είναι τα μάτια σου.