NOMIZEIΣ
Ίσως το λάθος να είναι το όνειρο που αξίζει ν’αγαπάς.
Ίσως ο δρόμος που πήρες να έχει διέξοδο
Ίσως το λουλούδι
που θ’αφήσω
στην παγωμένη ταφόπετρα
να είναι ζωή.
ΚΕΡΙΑ
Μέσα σε κέρινα σπίτια η ζωή σιγοκαίει
και το κερί λιώνει
μέχρι να περάσουν τα χρόνια που θα σε σημαδέψουν.
και μετά θα μείνεις ν’
αναπολείς
τα παλιά
κεριά.
ΔΑΣΚΑΛΕ
Πίστεψα ότι μπορούσα να αλλάξω
τον κόσμο.
Ουτοπία μεγάλη, επιθυμία τεράστια.
Όσο προσπαθούσα τη ρίμα
ν’ανοίξω
οι άλλοι έβαζαν
οδοφράγματα.
Όσο προσπαθούσα να κάνω έναν
άμωμο κόσμο
οι άλλοι έβαζαν
παρωπίδες κι έμεναν αγιάτρευτοι
Πίστεψα ότι ο κόσμος μου θα είναι ο καλύτερος
μα η φιγούρα σου δάσκαλε τ’ανέτρεψε όλα.
ΚΡΗΤΗ, 1992
Ούτε με το τσιγάρο δεν τα βγάνω πέρα.
Ποια μοίρα μου τρελή με κυβερνά;
Το μαχαίρι στην τσέπη χαράζει στην άμμο
την δική μας
μαντινάδα βρε αδερφέ!
Το νησί του πόνου
κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μου
στο αίμα του
λεπρού.
Θα ήθελα να στο φωνάξω
πόσο λαχταρούσα την αγκάλη σου.
Πόσο σε πεθύμησα
νησί η αγάπη μου
πριν χαθεί στο
πρώτο ξύπνημα.
