Τα πρώτα χρόνια της
Μεταπολίτευσης φοιτούσα σε μία στρατιωτική σχολή της χώρας-(η”κατάσταση
των πραγμάτων” κάπως σαν την “Πόλη και τα Σκυλιά”,στο ομότιτλο
βιβλίο του Sepulveda) και στο αντιφατικό αυτό “πλαίσιο”-που λένε και οι
ψυχίατροι,προσπαθούσα με να επιβιώσουμε ψυχικά επιστρατεύοντας την όποια
“τρέλα” διέθετε ο καθένας από μας,εγώ και οι συμμαθητές μου:την
ανάγνωση “λάθρα” “αλλότριων αναγνωσμάτων”-απαγορεύονταν
ακόμη και οι αθλητικές εφημερίδες-,το κλασσικό ραδιοφωνάκι στα αναγνωστήρια της
Σχολής(“λαθραίο” κι’αυτό),αλλά,πάνω απ’όλα τις ΚΟΠΑΝΕΣ.
-Η επίσημη γραμμή του Κράτους
εκείνο τον καιρό,περιλάμβανε την “αποχουντοποίηση”,όπως λεγόταν,είχε
δοθεί και εντολή μάλιστα να μην υποστούμε,σαν πρωτοετείς μαθητές,το λεγόμενο
“καψόνι”…
-Έλα μου ντέ,που τα βράδια μετά
το σιωπητήριο είχε και καψόνι και “κατήχηση”(ή
“διαφωτισμό”,όπως επίσης αποκαλούνταν η παραμονή μας
ιδεολογικοπολιτικά,στο “σωστό”το δρόμο).Διαφωτιστές μας οι
“Μοσχαναθρεμμένοι”-όπως,διφορούμενα και κατ’ευφημισμό αποκαλούσα τους
γαλουχηθέντες στη διάρκεια της
επταετίας,μαθητές της σχολής.
Κάποιο πρωί,άνοιξη θά’τανε,αφού
πήραμε με τη σειρά διάφορα μπαράκια της συμπρωτεύουσας,επιστρέφαμε,μιά παρέα
“κοπανατζήδων” μαθητών”,με σκοπό την ετοιμόρροπη από το ξενύχτι
παρουσία μας στην πρωινή ζωή της σχολής,πανομοιότυπη,όπως πάντα,για όλα τα
στρατόπεδα της επικράτειας:Εγερτήριο-Γυμναστική-Ρόφημα”(πρωινό)-Αναφορά
Σχολής.
-Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα:να μη
μας πάρουν είδηση,τη στιγμή που δρασκελίζαμε τη “μάντρα”,όπως
αποκαλούσαμε τον τσιμεντένιο τοίχο ύψους τριών περίπου μέτρων,που περιέβαλε τις
εγκαταστάσεις της σχολής.Επειδή,από την επίσημη Πύλη της Σχολής-μία και
μόνη-δεν γινόταν να μπούμε,σαν “κύριοι”.
-Και μας ΤΣΑΚΩΣΑΝ.
Και ο Επόπτης στάθηκε μπροστά
μου.
-“Θα σου τη χαρίσω”μου
είπε.”Αρκεί να μου απαντήσεις σε μία
ερώτηση,που με τρώει,καιρό τώρα”.-
-Περίμενα την ερώτηση.Για την
ακρίβεια,την είχα ΨΥΛΛΙΑΣΤΕΙ.
“Με ΜΑΣ είσαι”,μου λέει
ή με τους “
ΑΛΛΟΥΣ;”
-Και τί να
πείς;Καθ’όσον,έλεγα,από μέσα μου,στη διάρκεια της νύχτας μπορεί νά ‘γινε και
κανένα πραξικοπηματάκι,καμμιά “μίνι” κινησούλα από χαμηλόβαθμα
“σταγονίδια”(ο μόνιμος φόβος των κυβερνόντων,στα πρώτα χρόνια μετά τη
δικτατορία,κλπ.,κλπ.).Και τότε,ύπουλα, ένα άλλο ερώτημα,αυτονόητο,αναδυθηκε
,μέσα μου.
ΠΟΙΟΣ βρισκόταν ΣΗΜΕΡΑ στην εξουσία;
-“ΜΕ ΜΑΣ”,του λέω.
-“με Μας,δηλαδή με
ΠΟΙΟΥΣ;”
-Άλλη καλή ερώτηση αυτή..
-Με ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ,του
απαντώ,αλλά δεν τό´πιασε το υπονοούμενο.
-Και,φυσικά,τιμωρήθηκα,και’γώ και
οι υπόλοιποι,οι “εξελθόντες λάθρα”.
